ေလ်ာက္ခဲ့ဖူးေသာ စာမ်က္နွာ အခ်ိဳ႕ ဆီသိုု႔

ငယ္ငယ္တုုန္းက ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလး တခ်ိဳ႕ထဲက ၂ပုုဒ္ကိုု ေဒၚမိုးေငြ႔ေလး မိုးေငြ႔ ေက်းဇူးနဲ႔  ျပန္ရလိုုက္တယ္။

ကေလးဆန္တဲ႔ အေရးေလးေတြကိုု ျပန္ၾကည့္ရင္း ျပံဳးမိရေသးတယ္။

ျပီးေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၈နွစ္ေလာက္  ကၽြန္မ အထက္တန္းေက်ာင္းသူဘဝ ၉၄ ကေန ၉၆-၉၇  ခုုနွစ္ ရဲ႕ FMA  က သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ ၊ မၾကာေသးခင္ အခ်ိန္က ဘဝတပါးကိုု ကူးေျပာင္းသြားတဲ့ ဆရာၾကီး လူထုဦးစိန္ဝင္းကိုုေရာ အားလံုုကိုု ရုုပ္ရွင္အေနွးျပကြက္ေတြလိုု ျပန္ျမင္လာမိတယ္။

ဝမ္းနည္းစရာေတြ၊ ေပ်ာ္စရာေတြ၊ စိတ္လွုုပ္ရွားစရာေတြ နဲ႔ ျပည့္ေနျပီး ေပါက္ကရေတြ လုုပ္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ တိုု႔ရဲ႕ အခ်ိန္ကာလေလးဟာ ေတြးၾကည့္ရံုု အျပင္ ဘယ္လိုုမွ ျပန္မရနိုုင္ေတာ့ပါဘူး။


ခင္မင္ရင္းနွီးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ေနရာအနွွံ႕၊ တိုုင္းနိဳင္ငံအနွံ႕ အသီးသီးမွာ အေျခက်သူကက်၊ အေနလွသူေတြကလည္း လွေနၾကျပီေပါ့။ ျပန္လည္ ေတြ႔ဆံုုၾကဖိုု႔ဆိုုတာ အင္မတန္မွ နည္းပါးတဲ့ အခြင့္အေရးေလး တစ္ခုုသာျဖစ္ပါတယ္။

FMA ရဲ႕ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ အေဟာင္းေတြ ျပန္လည္ ဆံုုေတြ႔ပြဲေလး လုုပ္ျဖစ္မယ္ဆိုုရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ လိုု႔လည္း မၾကာခဏ ေတာင့္တမိပါရဲ႕။

ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ဘဝရဲ႕ စာမ်က္နွာေတြဆိုုရင္ ဒီခဏကေလးမွာ ဖတ္ခဲ့ မွတ္ခဲ့ ေရးသားခဲ့တဲ့ စာမ်က္နွာေတြကိုု ျပန္ျပီး ဖတ္မိေနခဲ့တာေပါ့။

မမဝသုုန္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကေလးေတြကိုုလည္း မိုုးေငြ႔ဆီက ရထားတဲ့ ကဗ်ာေလး ၂ပုုဒ္ကိုု ျပန္ျပီး မွ်ေဝပါရေစ။

မမဝသုုန္
9:25:19PM
16-09-2012
Sunday