Saturday 18 April 2020

ေႏြနွင့္အတူ

ေႏြနွင့္အတူ
*********
ဆုုေတာင္းတိုုင္း ျပည့္ရမည္ ဆိုုလွ်င္ ယခုုဘဝနွုုင့္ ေနာင္ ဘဝ ဆက္တိုုင္း ကၽြန္မ ေတာင္း လိုုေသာ ဆုုမွာ တစ္ဆုုတည္းသာ..။
xxx
မနက္မိုုးလင္း၍ မ်က္လံုုးဖြင့္ၾကည့္လိုုက္လ်ွင္ ေဘးနား၌ နွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ခ်စ္ရသူကိုု ေတြ႔ရသည္။ တရံတခါ ခ်စ္သူသည္ ကၽြန္မ၏လက္ေမာင္းရင္းေပၚတြင္ ေခါင္းတင္ အိပ္ေနတတ္သကဲ့သိုု႔ တခါတရံတြင္ ကၽြန္မ၏ ေက်ာေပၚတြင္ ေခါင္းမွီကာ အိပ္ေနတတ္သည္။ ခ်စ္ရသူ မနိုုးထမခ်င္း မည္မွ်ပင္ ေညာင္းညာေနေစကာမူ တေရြ႕ကေလးမွ် မလွုုပ္ဘဲ ေက်နပ္စြာ၊ ခ်စ္ျမတ္နိုုးစြာနွင့္ ျငိမ္သက္စြာ လွဲေလ်ာင္းေနသည္မွာ ကၽြန္မ၏ ခ်စ္သူအေပၚတြင္ ထားရွိေသာ ခ်စ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ေရွးေရွး ေရစက္ကံသည္ ထူးျခားလွသည္။ ခ်စ္သူနွင့္ ကၽြန္မသည္ မ်ိဳးရိုုးမတူၾကပါ။ သိုု႔ေသာ္လည္း ကၽြန္မတိုု႔ ခ်စ္ခင္ခဲ့ၾကသည္။ ကၽြန္မတိုု႔ နွစ္ဦး ေပါင္းဖက္ရန္ နွစ္ဘက္မိဘမ်ားက ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ၾကသည္။ တစ္ဦးနွင့္ တစ္ဦး မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံဘဲ အခ်ိန္တိုုင္း အတူတူ ရွိေနၾကသည္။ ခင္ပြန္းသည္ေနာက္သိုု႔ လိုုက္ပါခဲ့ရသည့္အတြက္ ကၽြန္မ ေက်နပ္သည္။ ဂုုဏ္ယူသည္။ ငါကဲ့သိုု႔ ဘဝမ်ိုုး ဘယ္သူရနိုုင္ပါသနည္းဟုု ကြ်န္မ မာန္မာနမ်ား တက္ခဲ့သည္။ ကၽြန္မတိုု႔နွစ္ဦးစလံုုး ေကာင္းမြန္ ျမင့္မားေသာမ်ိဳးရိုုးမ်ားမွ ဆင္းသက္လာၾကသည္ မဟုုတ္ပါေလာ..။
ဘဝတြင္ ခ်ိဳေသာ လွပေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ားကိုု ကၽြန္မတိုု႔နွစ္ဦး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္း ခဲ့ၾကသည္။ ခ်စ္သူသည္ ကေလး အနည္းငယ္ဆန္သည္။ အခ်ိန္တိုုင္း ကေလးတစ္ဦးကဲ့သိုု႔ ဘဝကိုု လြတ္လပ္စြာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ၊ ေပါ့ပါးစြာ ျဖတ္သန္းသည္။ သူ ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္ကိုု ေတြ႔ရလွ်င္ ကၽြန္မ ေပ်ာ္သည္။ ကၽြန္မတိုု႔ နွစ္ဦး လမ္းေလ်ာက္ ထြက္လွ်င္ ျမင္သူတိုုင္းက ေငးၾကည့္ေလ့ရွိၾကသည္။ လိုုက္ဖက္လိုုက္ၾကတာ၊ လွလိုုက္ၾကတာ ဟုု ခ်ီးက်ဴးသံမ်ား ၾကားရလွ်င္ ကၽြန္မ၏ ဦးေခါင္းသည္ ဦးေမာ့ရာမွ ျပန္မက်နိုုင္ေအာင္ကိုု ေက်နပ္ပီတိ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ 
ကၽြန္မတိုု႔၏ ပ်ားရည္ဆမ္းေသာ ေရႊေရာင္ေန႔ရက္မ်ားသည္ ကၽြန္မတိုု႔နွစ္ဥိး ေမြးဖြားရာ ေဒသမွပင္ စတင္ခဲ့သည္..။
xxx
လွပေသာ ဘဝနွုုင့္ ခ်ိုုျမေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ားသည္ တစ္ေန႔တြင္ ကၽြန္မတိုု႔နွစ္ဦးဆီမွ တိတ္တဆိတ္ ထြက္ခြါသြားခဲ့သည္။ စီပြားေရး ခ်ိဳ႔တဲ့လာေသာ ကၽြန္မတိုု႔၏ မိဘမ်ားသည္ ကၽြန္မတိုု႔နွစ္ဦးနွင့္ ေနထိုုင္ရာအိမ္ၾကီးကိုု စြန္႔ခြါရန္ ျပင္ဆင္ၾကသည္။ ကၽြန္မတိုု႔ ဇနီး ေမင္နွံကိုုလည္း သူတိုု႔၏ မိတ္ေဆြတစ္ဦး၏ အိမ္၌ ေနထိုုင္နိုုင္ရန္ စီစဥ္ေပးခဲ့သည္။ ထိုု႔ေနာက္တြင္မူ ကၽြန္မတိုု႔ နွစ္ဦးအား ထားခဲ့ကာ အေဝးတစ္ေနရာသိုု႔ ထြက္သြားေတာ့သည္။ ခ်စ္သူသည္ သူ၏ မိဘမ်ားကိုု လြမ္းဆြတ္ပံုုရသည္။ တမွိဳင္မွိဳင္နွင့္ ျဖစ္ေနသည္ကိုု ျမင္ေတြ႔ရေသာအခါ ကၽြန္မအသည္းနွလံုုးတိုု႔ ကြဲေၾကမတတ္ ခံစားရသည္။ 
ေနရာသစ္တြင္ မေပ်ာ္ရႊင္နိုုင္ေသာ္လည္း ေနတတ္ေအာင္ ေနေနရွာေသာ သူ႔ကိုု ၾကည့္၍ ကၽြန္မ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဆီဥေထာပတ္စားလာခဲ့ေသာ သူသည္ ယခုုအခါတြင္ ၾကံဳသလိုု ျဖစ္သလိုု စားေသာက္လာရေသာအခါ ယခင္က လွပတင့္တယ္ခဲ့ေသာ ခႏၶာကိုုယ္သည္ တျဖည္းျဖည္း နွင့္ ၾကံဳလွီလာခဲ့သည္။ ေႏြးေထြးေသာ အိပ္ရာကေလး ေပ်ာက္ခဲ့သည္မွာလည္း ၾကာခဲ့ျပီ မဟုုတ္ပါလား..။ ရံဖန္ရံခါ အိမ္ရွင္သစ္၏ ျငိဳျငင္ျခင္းမ်ား အေပၚတြင္ ကၽြန္မတိုု႔မွာ မ်က္ရည္ဝဲရံုုသာ..။ တခါတခါ တြင္ အတိတ္ကာလကိုု လြမ္းဆြတ္ဟန္ျဖင့္ တီးတိုုးညည္းညူေသာ အခါ ကၽြန္မမွာ သူ၏ ပခံုုးကိုု ဦးေခါင္းျဖင့္ တိုုးေဝွ႔ရင္း နွစ္သိမ့္ခဲ့ရသည္။
စိတ္ေထာင္း၍ ကိုုယ္ေၾကေနေသာသူတေယာက္ကိုု မည္သိုု႔မည္ပံုု နွစ္သိမ့္ရမည့္အေၾကာင္း ကၽြန္မ တကယ္ကိုု မသိခဲ့ပါ။
ရာသီဥတုု ပူျပင္းေသာ ေႏြေန႔မ်ားတြင္ ေအးခ်မ္းမည္ဟုု ထင္ရေသာ အရိပ္ေအာင္၌ ခိုုရင္း ေအးျမေသာ ကႊန္မတိုု႔၏ အိမ္ကိုု လြမ္းဆြတ္မိသည္။ ထိုု တနွစ္က ေႏြသည္ ကၽြန္မတိုု႔ကိုု လြန္စြာ ဖီးစီး နွိပ္စက္သည္။ ယားနာမ်ားကိုု ျဖစ္ေပၚေစသည္။ ခႏၶကိုုယ္ေပၚတြင္ ထင္က်န္ေနေသာ ယားနာမ်ားကိုု သူသည္ မသတီသကဲ့သိုု႔ တခ်က္ၾကည့္ျပီး ညည္းညဴေနရွာသည္။ ယခင္က ထိုုကဲ့သိုု႔ေသာ အနာေရာဂါမ်ိဳးကိုု ကၽြန္မတိုု႔ တခါကေလးမွပင္ မခံစားခဲ့ရပါ။ ကၽြန္မတိုု႔၏ အိမ္ရွင္ အသစ္သည္ ကၽြန္မတိုု႔ကိုု ေဆးေပးခန္းလည္း မပိုု႔ေပးနိုုင္ေတာ့ပါ..။
အမ်ားအားျဖင့္ အသီးအရြက္မ်ားနွင့္ ျပဳတ္ထားေသာ ဆန္ျပဳတ္၊ ရံဖန္ရံခါ အသားငါးနဲနဲပါေသာ ထမင္းတိုု႔ကိုု စားေသာက္ေနထိုုင္ရေသာ ေန႔ရက္တိုု႔ကိုု ျပန္ၾကည့္ရင္း ေလာကဓံ ဟူေသာ စကားတခြန္းကိုု နားလည္စျပဳလာခဲ့သည္။ ထြားက်ိဳင္းသန္မာေသာ ကၽြန္မတိုု႔၏ ခႏၶာကိုုယ္မ်ားသည္ အရိုုးေပၚအေရတင္ရံုုသာ က်န္ေတာ့သည္။ သူသည္ ေရအနည္းငယ္ကိုုသာ ေသာက္သံုုးရင္း လွဲေလွ်ာင္းေနရာမွ မထေတာ့ေပ။ သြားလာနိုုင္ေသာ အင္အားလည္း သူ႔ထံတြင္ မေတြ႔ရေတာ့ပါ။ ေဝဒနာ ခံစားေနရေသာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူေဘးတြင္ ျငိမ္သက္စြာထိုုင္ေနရင္း သူ႔ကိုု ေငးၾကည့္ေနရံုုမွ တပါး အျခား ဘာမွလည္း လုုပ္ေပးနိုုင္စြမ္း မရွိေတာ့ပါ။ ထိုု အေနအထားသည္ ကၽြန္မ ဘဝတြင္ အနာက်င္ရဆံုုးေသာ ကာလအပိုုင္းအျခား တခုု ျဖစ္သည္။
ထိုေႏြရာသီ၏ အရုဏ္က်င္းခ်ိန္တခုတြင္ သူသည္ သူမေပ်ာ္ေသာ ေနရာတခုုမွ ထာဝရ ထြက္ခြါသြားခဲ့သည္။ အိပ္စက္ေနသည္ ထင္သျဖင့္ အၾကိမ္ၾကိမ္ နွိဳးေသာ္လည္း သူသည္ နိုုးထမလာနိုုင္ေတာ့ပါ။ ကၽြန္မအား ခ်န္ရစ္ခဲ့ျပီးဟုု သိလိုုက္ရေသာ အခ်ိန္တြင္ ေဆာက္တည္ရာမရ ငိုုေၾကြးမိသည္။ အိမ္ရွင္သစ္သည္ သူေသဆံုုးသြားသည္ကိုု သိရွိေသာ အခါ သူ၏ ရုုပ္ခႏၶာကိုု ယူေဆာင္သြားခဲ့သည္။ ကၽြန္မသည္ သူတိုု႔၏ ေနာက္မွ တိတ္တဆိတ္ လိုုက္ပါသြားရင္း ခ်စ္ရသူ၏ ေနာက္ဆံုုးခရီးကိုု ရင္ကြဲစြားျဖင့္ ေငးၾကည့္ေနခဲ့ရသည္။
ေခြးတေကာင္၏ ေသဆံုုးျခင္းအေပၚ မည္သည့္ လူသားက လွိဳက္လွဲစြာ ဝမ္းေနနိုုင္ပါမည္နည္း..။
xxx xxx xxx xxx
ေနသည္ ေတာင္တန္းတိုု႔၏ ေနာက္ကိုု ခိုုဝင္စ ျပဳေနျပီ ျဖစ္သည္။ ခ်စ္ရသူကိုု ျမွဳတ္နွံထားေသာ ေျမပံုမိုု႔မိုု႔ထက္တြင္ ေခါင္းတင္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ခဲ့ေသာ အတိတ္ကာလဆီသို႔ ခရီးဆက္ရန္ မ်က္လံုုးတိုု႔ကိုု အသာမွိတ္လိုုက္သည္။ လြမ္းဆြတ္ျခင္း၊ ဝမ္းနည္းျခင္း၊ အတီးက်န္ဆန္ျခင္းတိုု႔သည္ အသက္ဆက္ရွင္သန္လိုုမွဳကိုု ဟန္႔တားေနၾကျပီး မဟုုတ္ပါလား..။
ဆုုေတာင္းတိုုင္း ျပည့္ရမည္ ဆိုုလွ်င္ ယခုုဘဝနွုုင့္ ေနာင္ ဘဝ ဆက္တိုုင္း ကၽြန္မ ေတာင္း လိုုေသာ ဆုုမွာ တစ္ဆုုတည္းသာ..။

No comments: