ဝမ္းနည္းျခင္း မိုးတိမ္

ဝမ္းနည္းျခင္း မိုးတိမ္
****************

ဖြင့္ထားေသာ တံခါးရြက္တိုု႔သည္ ေလ အတိုုးတြင္ ျပတင္းေဘာင္ကိုု လာေရာက္ ရိုုက္ခတ္သည္။ ဝန္းက်င္သည္ ရုုတ္ခ်ည္း မွိဳင္းမွုုန္သြားသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ မိနစ္ဝက္ခန္႔က လင္းလက္ေနေသာ ေနေရာင္သည္ တစံုတခု၏ လႊမ္းျခံဳျခင္းကို ခံလိုုက္ရသကဲ့သိုု႔ မွိန္ေဖ်ာ့ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။

လမ္းမေပၚတြင္ ရွိေနေသာ ဖုုန္မွုုန္႔တိုု႔သည္ ေလအေဝ့တြင္ လြင့္လ်က္ ဝဲလ်က္ ရွိသည္။ ေလျပည္သည္ ဖြင့္ထားေသာ ျပတင္ေပါက္မွ တဆင့္ အိမ္ထဲသိုု႔ တိုုးဝင္လာခဲ့သည္။ ေအးျမရမည့္အစား ပူေႏြးေနသည့္ အေတြ႕ေၾကာင့္ ေရတခြက္ကိုု ေတာင့္တ မိသည္။ ဒီေလပူေတြထဲမွာ ဖုုန္မွုုန္႔ေတြ အမ်ားၾကီး ပါလာမွာ ဟုု စဥ္းစားရင္း ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာဘက္သို႔ ေလွ်ာက္လာသည္။ လက္နွစ္ဘက္ ကိုု ေရေလာင္းခ်ရင္း မ်က္နွာကိုုပါ သစ္လိုုက္သည္။ ဒီတေန႔အတြင္း မ်က္နွာသစ္တာ လက္ေဆးတာ ဘယ္နွစ္ၾကိမ္ရွိျပီမွန္း သူ မမွတ္မိေတာ့..။ 

ဖုန္မွုုန္႔ေတြ ဝင္မွာစိုး၍ ျပတင္းတံခါးမ်ားကိုု ပိတ္လိုုက္ရန္ကိုုမူ သူလံုုးလံုုး မစဥ္းစားပါ။ ျပတင္းတံခါးပိတ္လိုုက္ေသာေၾကာင့္ အျပင္ေလာကကို​ မျမင္ရေတာ႔မွာကို​ သူေၾကာက္သည္။ အေၾကာက္တရားတိုု႔၏ ဖိနွိပ္မွဳကိုု ခံစားေနရျခင္းကိုုလည္း သူ ေၾကာက္သည္။ ဖြင့္ထားေသာ ျပတင္းေပါက္ေလး၏ေဘာင္တြင္ ေခါင္းမွီကာ အျပင္ကိုု ေငးၾကည့္ေနလိုုက္သည္။ “ဒီျပတင္းတံခါးေလးက အျပင္ေလာကကို နွစ္ေယာက္အတူ ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ အကိုုက အနားမွာ ရွိေပးပါ” ဟုု သူေတာင္းဆိုုဖူးသည္ ထင္သည္။ 

ရံဖန္ရံခါတြင္ ကိုယ္က ေပးတိုုင္းလည္း တဖက္သူမွာ ရခ်င္မွ ရတတ္သည္။ တနည္း ေျပာရလွ်င္ လိုုခ်င္မွ ရလိမ့္မည္ ဟုု တီးတိုုး ေရရြတ္မိသည္။ သူ၏ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုု သူ႔ခ်စ္ရေသာသူအတြက္ ေပးမိသည္။ ထိုုသိုု႔ေပးမိျခင္းသည္ တဖက္သူအတြက္ စိတ္ညစ္ညဴးဖြယ္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနနိုုင္သည္။ သိုု႔မဟုုတ္ အေလးမထားစရာလည္း ျဖစ္ေနနိုုင္သည္ ဆိုုသည္ကိုု သူ မေတြးတတ္ခဲ့ပါ..။ ထိုုသိုု႔ ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ .. ဆိုုသည့္ အေတြးကိုုေတာ့ သူ ဆက္မေတြးခ်င္ပါ။ နာက်င္ျခင္းေတြကိုု သူ မနွစ္သက္ေပ။ 

မိန္းမတစ္ေယာက္၏ခ်စ္ျခင္းသည္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရံုုပဲလား ဟုု သူစိတ္မေကာင္းစြာ ေတြးမိသည္။ စိတ္ပူတတ္ေသာ၊ သဝန္တိုုတတ္ေသာ၊ ခ်စ္ျမတ္နိုုးတတ္ေသာ မိန္းကေလးတေယာက္၏ ခ်စ္ျခင္းကိုု နားလည္နိုုင္ပါေစဟုုသာ သူ ဆႏၵျပဳမိ၏။ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဆိုုတာ မထားသင့္သည့္ စိတၱဇနာမ္တခုုအျဖစ္ သူသိထားေသာ္လည္း လက္ေတြ႔တြင္ လိုုက္နာနိုုင္ဖိုု႔ ခက္လွသည္။

ေကာင္းကင္သည္ မွိဳင္းသည္ထက္ မွိဳင္းလာသည္။ မိုုးစက္မိုုးေပါက္ေတြမ်ား က်လာမွာလားဟုု သူ ေမွ်ာ္လင့္မိသည္။ မိုုးမရြာနိုုင္ပါဘူး ဆိုုေသာ အသိကိုုလည္း သူက သိေနေသးသည္။ မိုုးစက္တိုု႔ကိုု ရြာခ်ေစခ်င္မိသည္။ က်လာေသာမိုုးေရစက္ကေလးမ်ားက မ်က္နွာကိုု လာေရာက္ ျဖန္းပက္ေစခ်င္ေသးသည္။ မ်က္ရည္စက္တိုု႔ကိုု မိုုးေရစက္မ်ား ျဖစ္သည္ဟု အနည္းဆံုုး သူ႔ကိုုယ္သူ လွည့္စားနိုုင္သည္ မဟုုတ္ပါလား။ 

**** ****
အျပင္ဘက္တြင္ ရာသီဥတုုသည္ မွဳန္မွိဳင္းေနရံုသာ ရွိသည္..။
မိုုးသားတိမ္လိပ္တိုု႔ကိုုလည္း သူ မျမင္မိပါ..။

**** ****
တံခါးေခါက္သံ သဲ့သဲ့ ၾကားလိုုက္သည္။ တံခါးရွိရာကိုု အေျပးကေလး သြားလိုုက္မိျပီးမွ ရုုပ္ခ်ည္းရပ္တန္႔လိုုက္သည္။ ေခါင္းကိုု ခပ္သာသာ ခါရမ္းလိုုက္ရင္း ျပတင္းတံခါးဆီ ျပန္လွည့္လာလိုုက္သည္။ 

*** *** ***
ညိဳ႕မွိဳင္းေနေသာ ေကာင္းကင္ျပင္ကိုု ေငးၾကည့္ရင္း မ်က္ေတာင္ဖ်ားတိုု႔သည္ ေလးပင္လာခဲ့သည္။
စကားတခြန္းကိုု တီးတိုုး ေရရြတ္မိသည္..။
ကိုုယ္ခ်စ္ရသူက ပိုုခ်စ္ပါ့ေစ…။