သက္ျငိမ္

အခန္းေလးထဲတြင္ ေကာ္ဖီနံ႔သင္းသင္းေလးသည္ ေဝ့ဝဲ ေနသည္..။ မီးေအးေအးနွင့္ အပူေပးထားေသာ espresso maker ေလးထဲမွ ထြက္ေပၚလာသာ ေကာ္ဖီနံ႕ ေမႊးေမႊးေလးသည္ ေသာက္သံုုးရန္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း တနည္းတဖံုု အသိေပးလာသလိုုပင္..။

စိတ္တို႔သည္ ေပ်ာ္ရႊင္လာခဲ့သည္..။ ေကာ္ဖီေသာက္ရန္ ဖန္ခြက္ၾကည္ၾကည္ကေလးကိုု မွန္ဘီရိုထဲမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ထုုတ္ယူလိုုက္သည္။ ဖန္ခြက္ကေလးနွင့္ ပန္ကန္ျပား ကေလးသည္ ေရေႏြးနွင့္ ဆားတိုု႔ျဖင့္ စိမ္ကာ ေသခ်ာ ေဆးေၾကာထားေသာေၾကာင့္ သလင္းခြက္ကေလးအလား၊ စိန္ခြက္ကေလးအလား တလက္လက္နွင့္ ၾကည္လင္ကာ လွပေနသည္။ 

ဖန္ခြက္ေလးထဲသို႔ ေကာ္ဖီရည္တိုု႔ကိုု ေလာင္းထည့္လိုုက္သည္။ ေလာင္းထည့္လိုုက္ေသာ ပမာဏမွာ double shot ထက္ ပိုုမိုုမ်ားေနေသးသည္။ ခုုမွပဲ ဝဝလင္လင္ ေသာက္ရေတာ့တယ္ ဟု ေက်ေက်နပ္နပ္ ေတြးလိုုက္သည္။ ထိုု႔ေနာက္ ေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုု ထိုင္ေနက် စာပြဲေလးဆီသိုု႔ ယူလာခဲ့သည္..။ စားပြဲေပၚတြင္ သၾကာခဲေလးထည့္ထားေသာ ဖန္ပုုလင္း ပုုပုုေလးရွိသည္။ သၾကားမထည့္မီ အေရာင္ရင့္ရင့္ အရည္ကေလးကိုု ျမည္းစမ္းၾကည့္လိုုက္သည္။ ခါးသက္ေသာ အရသာသည္ လွ်ာဖ်ားမွ တဆင့္လွ်ာရင္း၊ လ်ွာေနာက္ တေလွ်ာက္ စိမ့္ဝင္သြားသလိုုပင္။ ထိုုမွ စိမ့္သက္ေသာ အရသာတခုုကုုိ ရရွိသည္..။ ျပီးေနာက္ ျမျမကေလး ခ်ိဳေသာ အရသာေလးတခုသည္ ပါးပါးကေလး ကပ္ပါလာသည္..။ ေက်နပ္ေသာစိတ္ျဖင့္ နွဳတ္ခမ္းမ်ား ေကြးညြတ္သြားသည္..။ 

အစကနဦးဆီက သၾကားခဲေလး တခဲ နွစ္ခဲ ေလာက္ ထည့္မည္ဟူေသာ စိတ္ကူတိုု႔သည္ ေျပာင္းလဲသြားသည္..။ ေကာ္ဖီေသာက္ျခင္းသည္ ေကာ္ဖီ၏ ခါးသက္ေသာ၊ ေမႊးပ်ံ႕ေသာ အရသာနွင့္ အနံ႕ကိုု လက္ခံခ်င္၍ျဖစ္သည္ မဟုုတ္ပါလား..။ ခ်ိဳေသာ ဆိမ့္ေသာ အရသာကိုု လိုုခ်င္လွ်င္ နိုု႔ သိုု႔မဟုုတ္ အျခားေသာ တခုုခုုကိုု ေရြးလိမ့္မည္..။ 

တခါတခါတြင္ ဆရာဝန္ညႊန္ၾကားထာေသာ ညႊန္ၾကားခ်က္တိုု႔သည္ လိုုက္နာရန္ခက္လွသည္..။ အထူးသျဖင့္ အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ညမ်ား၊ မိုုးတိမ္တိုု႔ အံုု႔မွိဳင္းေနေသာ ေန႔ ညမ်ားနွင့္ မိုုးစက္တို႔ ရြာသြန္းေနေသာ ေန႔ ညမ်ားတြင္ ျဖစ္သည္။ coffee ေသာက္ခ်င္လွ်င္ white coffee ကိုု ေသာက္ရန္ ညႊန္ၾကားေသာ ဆရာဝန္သည္ သူကိုုယ္တိုုင္ကမူ black coffee တစ္ခြက္ ေဘးခ်ကာ ေဆးကုုေနသည္။ ရယ္ေတာ့လည္း ရယ္ရေသးသည္ဟုု တကိုုယ္တည္း ေတြးမိသည္..။

ဒီရက္ပိုင္း ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုယ္ အလိုုလိုုက္မိသည္..။ white coffee ကိုုေသာက္ေနရာမွ espresso ကို ျပန္လည္းေသာက္ေနျဖစ္သည္..။ သူ႔ကိုု စြန္႔လႊတ္ထားသည္မွာ ရက္ေပါင္း ၁၅၀၀ ခန္႔ပင္ ရွိေလာက္ျပီ..။ သူ႔ကိုုစြန္႔လႊတ္ထားေသာ္လည္း သူနွင့္အတူျပန္ရွိေသာ အခ်ိန္တြင္ သူသည္ တူညီေသာ အရသာကိုုသာ ေပးသည္..။ ေကာ္ဖီစက္မ်ားကိုု တစိမ့္စိမ့္ တစ္စက္ခ်င္း ေသာက္ရင္း စိတ္တိုု႔သည္ အဆံုုးမရွိေသာ ဝကၤဘာတခုထဲသို႔ လိုုလိုုခ်င္ခ်င္ လွည့္လည္ သြားလာေနသည္..။ လဲ ပြင့္ေလးတပြင့္ ေလနွင့္အတူ ပါသြားသကဲ့သိုု႔ပင္..။ နိမ့္လာလိုုက္၊ ျမင့္တက္သြားလိုုက္နွင့္ လိုုက္ၾကည့္ရတာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလြန္းသည္..။

တခ်ိဳ႕ တခ်ိဳ႕ေသာ အခ်ိန္ေတြသည္ ျငိမ္ျငိမ္ကေလး ထိုုင္ေနရံုမွ်ျဖင့္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွသည္..။

အျပင္ဘက္တြင္ ေလေတြ တိုုက္ေနသည္..။