မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ပံုုျပင္ - ၂

မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ပံုုျပင္ - ၂
**********************

မေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ေန႔တခ်ိဳ႔မွာ စာအုုပ္ တအုုပ္အုုပ္ကိုု ဖတ္ၾကည့္တယ္။ သီခ်င္း တပုုဒ္ကိုု အဖန္ဖန္ အျပန္ျပန္ ေအာ္ဆိုုၾကည့္တယ္။ ေပ်ာ္စရာ country သီခ်င္းဟာ ငိုုညည္းသံလိုုပဲ တုုန္ခါ ျပီး အက္သံပါေနတယ္။ အဲ့ဒီအခါမွာ သီခ်င္းကိုက မေကာင္းတာလိုု႔ တီးတိုးေရရြတ္ လိုုက္တယ္။ ေနာက္တပုုဒ္ ထပ္ဆိုုတယ္..။ ျပီးေတာ့.. ေနာက္တပုုဒ္ ထပ္ဆိုုတယ္..။ ဒီလိုုနဲ႔ပဲ သီခ်င္းေတြ တပုုဒ္ျပီး တပုုဒ္ ဆိုုျဖစ္ခဲ့တယ္ .. ဆိုုပါေတာ့..။

တခ်ိဳ႔ညေတြမွာေတာ့ တအိမ္လံုုးကိုု အေမွာင္ခ်ျပီး ျပတင္းေပါက္ကေနတဆင့္ ျမင္ေနရသမွ်ေတြကိုု ေငးၾကည့္တယ္။ အခ်ိန္ေတြ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ကုုန္သြားတယ္ ဆိုုေပမယ့္ မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကေတာ့ မကုုန္နိုုင္ဘူးပဲ..။ က်ကြဲသြားတဲ့ ေရပုုလင္းအစေတြကိုု လိုုက္သိမ္းရင္း လက္မွာ ေသြးစတခ်ိဳ႕ စိမ့္ထြက္လာတယ္။ တေတာက္ေတာက္ က်ေနတဲ့ ေသြးစက္ေတြကိုု ေငးၾကည့္ရင္း မေနခ်င္လိုု႔ ထြက္သြားတာ ေနမွာပါလိုု႔ ေတြးမိတယ္။ လက္ဖဝါးေပၚက ကြဲရွရာဟာ ေသြးေရာင္ ကင္းမဲ့ျပီး ျဖဴေဖ်ာ့လာတဲ့ အထိ ေရစက္ေတြေအာက္မွာ ထားလိုုက္တယ္။ နာက်င္ျခင္း ရွိမေနျခင္းဟာ သဘာဝေတာ့ မက်ဘူးလိုု႔ ခဏေတာ့ ထင္လိုုက္ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေမ့ေလ်ာ့ သြားတာပါပဲ။

စာမယ္ဆိုုျပီး ျပဳတ္လိုုက္တဲ့ ေခါက္ဆြဲ ျပဳတ္ပန္းကန္ဟာ ေအးစက္ျပီး အေပၚေၾကာေတြ တင္းလာခဲ့တယ္။ နွစ္ဇြန္း သံုုးဇြန္းထက္ ပိုုျပီး စားမဝင္တဲ့ အခါ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ၾကီးကလည္း မေကာင္းလိုုက္တာလိုု႔ ညည္းညဴလိုုက္တယ္။ ဒီေလာက္ပါပဲ.. ။ ေနာက္တေန႔မွာ ဆက္စားလိုု႔ရရင္လည္း ရမွာေပါ့ လို႔ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုယ္ အားေပးလိုုက္တယ္။ 

ရုုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း မ်က္လံုးေတြ ေမွးစင္းလာတဲ့အခါ တစံုတေယာက္ကို သတိရမိတယ္။ ေခါင္းကိုု ခပ္သြက္သြက္ ခါလိုုက္တယ္။ ခုုခ်ိန္မွာ မည္သူတဦးတေယာက္ကိုုမွ သတိတရ ရွိမေနခ်င္တာ သူ႔ရဲ႕ ပုဂၢလိကဆႏၵသာ ျဖစ္တယ္။ ငါ့မွာ လုုပ္စရာေတြအမ်ားၾကီးပါ လိုု႔ ကိုုယ့္ကိုုယ္ ကိုုယ္ ေျပာရင္း ဝမ္းနည္းျခင္းမိုုးတိမ္မ်ား ဆိုုတဲ့ အက္ေဆးတပုုဒ္ကိုု ခ်ေရးလိုုက္တယ္။ 

မီးခိုုးေရာင္ တိမ္ထုုေတြဟာ သူ႔ကိုုလႊမ္းျခံဳသြားတယ္လိုု႔ ထင္လိုုက္တယ္။ အသက္ရွဴမဝျခင္းနဲ႔ အတူ တဆစ္ဆစ္ တိုုးျပီး ကိုုက္ခဲလာတဲ့ နာက်င္မွဳေတြကိုု လ်စ္လ်ဴရွုုဖိုု႔ ၾကိဳးစားရင္း အေမွာင္ထုုဟာ ပိုုျပီး သိပ္သည္းလာတာကိုု သတိျပဳမိလိုုက္တယ္။

*** *** ***

ဒီအေၾကာင္းအရာေတြဟာ ပံုုျပင္ေတြပါ လိုု႔ တေယာက္ေယာက္ကိုု ေျပာျပဖိုု႔ ၾကိဳးစားလိုုက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ပံုုျပင္ကိုု နားေထာင္ေပးမယ့္ သက္ရွိတဦး ၊ တေကာင္၊ တေယာက္ကိုုမွ် သူ ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး..။ ညာဘက္နွုုတ္ခမ္းစြန္းေလး တြန္႔ရံုု ျပံဳးလိုုက္တယ္။ ဆစ္ ကနဲ နာက်င္သြားရံုုပါပဲ..။ 

*** *** *** 

စားပြဲေပၚက သစ္ပင္ေလးဟာ သူ႔ေရွ႕က အမ်ိဳးသမီးေလး ေျပာျပေနတဲ့ မေပ်ာ္ရႊင္းျခင္း ပံုုျပင္ ဆိုုတာကိုု နားေထာင္ေနခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕ ဝမ္းနည္း နာက်င္ေနမွဳကိုု သစ္ပင္ကေလး မသိခဲ့ပါဘူး..။ သူမကလည္း မေျပာခဲ့ပါဘူး..။ 

*** *** ***

အမွန္ေတာ့ ပံုုျပင္ဆိုုတာ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေတြေပၚကေန အေျခခံျပီး ျဖစ္တည္လာတာ မဟုုတ္လား..။

22-03-2020
Sunday 01:00:28