Saturday 19 January 2013

ဇြမ္ဘီ




ရွဳလိုုက္တိုုင္းမွာ ျပည့္မလာတဲ့အဆုုတ္
ထုုတ္မရတဲ့ အမိန္႔စကားမ်ားစြာ
သြားေနေပမယ့္ မေရာက္နိုုင္တဲ့ခရီး
နီးေနေပမယ့္ လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့အိမ္
ေဆးစိမ္ထားတဲ့ ဆႏၵ
အိပ္ေရးမဝတဲ့ နွလံုုးသား
ပခံုုးၾကားမွာရွိတဲ့အရာ
ေဘာလံုုးတစ္လံုုးမဟုုတ္တာ ေသခ်ာရဲ႕လား။
သြားဆိုုရင္သြား လာဆိုုရင္လာ
စားစရာျပေပမယ့္
စားခြင့္မရတဲ့မျဖစ္
ဒါ .. နွုုတ္ကဖြင့္ဟခြင့္ မရွိဘူးလား။
အသံုုးခ်ခြင့္မရတဲ့ ျဖဴသဲ့သဲ့အရာ
ေခါင္းထဲမွာအျပည့္ရွိပါရဲ႕ ..
ဖြပ္ပါမ်ားေတာ့ ေဖ်ာ့
ေလ်ာ့လ်ဲျပီးေသြ႕ေလ်ာ္
ေလွ်ာ္ခ်င္တိုုင္း ေလွ်ာ္ခဲ့ျပီးျပီကိုု..။
အေသြးအသားနဲ႔တည္တဲ့
သံုုးဆယ့္နွစ္ေကာ႒ာသမွာ
အသိမပါတဲ့ရုပ္နဲ႔
ဖုုတ္သြင္းအေလာင္းေကာင္ဘဝ
ေမြ႕လက္စ နဲ႔ေမြ႕
ေပ်ာ္လက္စနဲ႔ေပ်ာ္ပါ
မႏၱန္ ဂါထာ မဆံုုးခင္အထိ …။




ပ်ိဳးယုဝသုန္
09:03:33 AM
19-01-2013
Saturday (BNE)


3 comments:

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ထားရာေန ေစကာသြား။
အင္း...
ဖုတ္၀င္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္လုိပါဘဲလား။

အဲလုိႀကီးေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔။ း(

မိုးနတ္ၾကယ္စင္ said...

အလယ္...ဒါကေတာ႔ တစ္မ်ိဳးေလးပါပဲလားမ...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေတြးစရာေတြကေတာ႔ တပံုၾကီးပဲရသြားတယ္
ေရးထားတာေလးေကာင္းတယ္ရွင္....:)
ခ်စ္တဲ႔....မိုးနတ္

Anonymous said...

ကဗ်ာကို ဖတ္ျပီး နားလည္သလို နားမလည္သလိုလိုဘဲ မ၀သုန္ ...အသက္၃၂ ႏွစ္မွာ မိမိကို မိမိျပန္ဆန္းစစ္ရင္း
မ်ားေရးထား သလားေပါ့...။

ခံစားလို႔ရပါတယ္ ေကာင္းလည္းေကာင္းတယ္ ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္ကိုက ရသ ကိုလိုက္ဖမ္းဆုပ္ျပီး တႏံု႕ႏံု႕ေတြးယူ ခံစားရတာကို ၾကိဳက္တတ္လို႔ပါ အေပၚက ကၽြန္ေတာ္ေတြးခဲ့တာ မွန္းလား မွားလားေတာ့ မသိဘူး ။

( မင္းဧရာ )