၂၀၀၅ခုုနွစ္ေလာက္က..။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္တစ္ရက္မွာ London ကေန Wallsall ျမိဳ႕ ကိုု သြားလည္မယ္ဆိုုျပီး
အိ္မ္ကထြက္လာခဲ့တယ္။ Wallsall ျမိဳ႕ကိုု
ေရာက္ဖိုု႔က ရထားတစ္တန္ကားတစ္တန္ စီးရမွာဆိုုေတာ့ ရထားခ်ိန္မွီေအာင္ အိမ္က ေစာေစာပဲထြက္ခဲ့တယ္..။
လက္ထဲမွာလည္း အထုုတ္အပိုုးေတြ စားစရာေတြ မနိုုင္မနင္းနဲ႔ေပါ့။
အဲ့ဒီအခ်ိန္တုုန္းက မမေနတာက Hounslow West ေဟာင္စလိုုအေနာက္ရပ္ကြက္ ဆိုုေတာ့
မမေနတဲ့အိမ္ကေန Euston ယူစတန္ဘူတာကိုု ေရာက္ဖိုု႔ ရထားနွစ္ဆင့္ေျပာင္းစီးရတယ္..။ ေဟာင္စလိုုအေနာက္ရပ္ကြက္ ကေန King’s cross
ကင္းခေရာ့စ္ ဘူတာကိုု အျပာေရာင္ Piccadilly ပီကာဒီလီလိုုင္းစီးသြားရတယ္။ King’s
Cross ကင္းခေရာ့စ္ ကေနမွတစ္ဆင္း Euston ယူစတန္ကိုု ေရာက္ဖိုု႔ Northern ေနာ့သမ္းလိုုင္းကိုု
တစ္ဘူတာစာ ထပ္စီးရတယ္။ ဒီလိုုနဲ႔ Euston
ယူစတန္ ဘူတာကိုု ဆိုုက္ဆိုုက္ ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္လာခဲ့တယ္။
မမ စီးလာတာက ေျမေအာက္ရထားလိုုင္းျဖစ္ေနေတာ့ကာ ေျမေပၚလိုုင္းက ေျပးမယ့္
ဗာဂ်င္မီးရထား Virgin Line ဆိုုက္ကပ္တဲ့ေနရာေရာက္ဖိုု႔
စက္ေလွခါးနဲ႔ တက္ခဲ့တယ္။ ဘူတာထဲကို ေရာက္ေတာ့ အခက္ေတြ႔ေတာ့တာပါပဲ။ သယ္လာတဲ့ ပစၥည္းေတြကိုုလည္း
မနိုုင္ေတာ့ဘူး။ တစ္ခုုခ်င္း ျပန္သယ္ရေအာင္ကလည္း မျဖစ္နိုုင္ဘူးဆိုုေတာ့ ဒီလိုုပဲ အူလည္လည္
နဲ႔ ဟိုုၾကည့္ ဒီၾကည့္ေပါ့။ ဒီမွာ တြန္းလွည္းကေလးေတြ သြားေတြ႔တယ္။ တစ္ခုုေလာက္ ယူမယ္ဆိုုျပီး
တြန္းလွည္းကေလးေတြဆီ အသြားမွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကလည္း တြန္းလွည္းကေလး တြန္းလာတာ ေတြ႔ရတယ္။
သူက သူ႔တြန္းလွည္းကိုု ယူဖိုု႔ေျပာေတာ့ ဝမ္းသာအားရပဲ ယူလိုုက္တယ္..။ တြန္းလွည္းထဲမွာ
ပိုုက္ဆံ နွစ္ေပါင္ေစ့ တစ္ေစ့ ထည့္ထားတာမိုု႔ သူ႔ကိုု နွစ္ေပါင္ ျပန္ေပးပါဆိုုေတာ့
ဘုုမသိ ဘမသိ ေပးလိုုက္ေသးတယ္။ နွစ္ေပါင္ေစ့ေလးကိုုလည္း တြန္းလွည္းရဲ႕ ခလုုပ္ကေလးထဲမွာ
ထည့္ထားတာ တစ္ပိုုင္းတစ္စျမင္ေနရတာကိုုး။
ဒီလုုိနဲ႔ စီးရမယ့္ ရထားက ဗာဂ်င္လိုုင္း ဆိုုေတာ့ကာ ထြက္မယ့္ရထားအမွတ္ရယ္၊
ထြက္ခြါမယ့္ ပလက္ေဖာင္းရယ္ကိုု Departure display screen ေတြမွာ ေခါင္းတေမာ့ေမာ့ နဲ႔
လိုုက္ရွာရတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ မမ ဝယ္ထားတဲ့ ရထားအခ်ိန္နဲ႔ ရထားအမွတ္ကိုု ေတြ႕ေတာ့ စီးရမယ့္
ပလက္ေဖာင္းဆီကိုု သြားလိုုက္တယ္။ ဗာဂ်င္လိုုင္းရဲ႕ထံုုးစံအတိုုင္း ရထားေတြကလည္း သန္႔ရွင္းလိုု႔ေပါ့။
ခံုုေတြကလည္း သက္သက္သာသာ ရွိပါရဲ႕။ ဒါနဲ႔ မမ သယ္လာတဲ့ အထုုပ္အပိုုးေတြကိုု ေနရာခ်ျပီးေတာ့
တြန္းလွည္းကေလးကိုုလည္း တြန္းလွည္းေတြ ထားတဲ့ေနရာမွာ ျပန္ထားခဲ့လိုုက္တယ္။
ရထားထြက္ေတာ့ ဇိမ္က်က်နဲ႔ ယူလာတဲ့စာအုုပ္ကေလး ထုုတ္ဖတ္ရင္း ရထားေပၚကေန လာေရာင္းတဲ့ ေကာ္ဖီနဲ႔ မုုန္႔ကိုု
မွာစားရင္း သြားရာလမ္းတစ္ေလ်ာက္ရဲ႕ နေလးမွာ ေတြ႕ရတဲ့ လွပတဲ့ အဝါေရာင္ေတာင္ကုုန္းေတြ အစိမ္းေရာင္ ေတာင္ကုုန္းေတြကိုု
ေငးၾကည့္ရင္း၊ ကဗ်ာေလးတစ္ပုုဒ္ေတာင္ ေရးျဖစ္ျပီး Birmingham New Street ဘာမင္ဂမ္နယူးစရိ
ဘူတာ ကိုုေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီကေနတစ္ဆင့္ ေဝါေဆာကိုု လိုုကယ္လ္ရထားထပ္စီးျပီး ေဝါေဆာဘူတာကိုု
ေရာက္ခဲ့တာေပါ့။ ေဝါေဆာဘူတာကေန သြားမယ့္အိမ္က နီးေပမယ့္ ဒီအထုုပ္အပိုုးေတြ တစ္ျပံဳၾကီးနဲ႔က
ဘယ္လိုုမွ လမ္းေလ်ာက္သြားလိုု႔ မျဖစ္နိုုင္ေတာ့ ရပ္ထားတဲ့ အငွားကားကိုု ငွားျပီး သြားခဲ့လိုုက္တယ္။
ေဝါေဆာအိမ္ကိုုေရာက္ေတာ့ လမ္းမွာေတြ႕ခဲ့တာေလးေတြကိုု ျပန္ေျပာျပရင္း တြန္းလွည္း
အတြက္ နွစ္ေပါင္ ေပးခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းလည္းေျပာေရာ အရယ္ခံရေတာ့တာပါပဲ။ ဒီမွာတြန္းလွည္းေတြ
သံုုးတဲ့အတြက္ ပိုုက္ဆံေပးစရာ မလိုုဘူးဆိုုပဲ။ တြန္းလွည္းေလး သြားျပန္ထားရင္ ရွိေနျပီးသား
တြန္းလွည္းမွာ တြဲေလာင္းေလးက်ေနတဲ့ အျပားေလးကိုု ကိုုယ္တြန္းလာတဲ့ တြန္းလွည္းရဲ႕ အေပါက္ေလးထဲထည့္လုုိက္ရင္
တြန္းလွည္းထဲမွာ ထည့္ထားတဲ့ ပိုုက္ဆံ ျပန္ထြက္လာတယ္တဲ့။ တြန္းလွည္းေတြ ယူသံုုးျပီး
ထားခ်င္ရာ ထားခဲ့မွာစိုုးလိုု႔ စည္းကမ္းတက်ေလးျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ထားတာတဲ့ေလ..။ ထားခ်င္ရာ
ထားခဲ့ရင္ေတာ့ ထည့္ထားတဲ့ ကိုုယ့္ပိုုက္ဆံ နွစ္ေပါင္က ဒဏ္ေၾကးလိုု ျဖစ္တာေပါ့တဲ့။
ကဲ .. ေကာင္းေသးရဲ႕လား။ မမ မွာေတာ့ တြန္းလွည္းကိုုလည္း Trolley Bay မွာ
ျပန္ထားရေသး၊ ဒဏ္ေၾကးလည္း ဘုုမသိဘမသိ ေဆာင္ခဲ့ရေသး ..။
အဲ့သည္လိုု မမ ဟာ တြန္းလွည္းထဲက
ပိုုက္ဆံကိုု ျပန္ယူရမယ္မွန္း မသိသလိုု ဘယ္လိုု ျပန္ယူရမလဲဆိုုတာလည္း မသိတဲ့ ခပ္အူတူတူ
တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဘယ္လုုိျဖစ္ျဖစ္ လန္ဒန္မွာ
တြန္းလွည္းကိုု နွစ္ေပါင္ေပးျပီး တြန္းခဲ့တာ မမ တစ္ေယာက္တည္းရယ္ေတာ့ျဖင့္ ဟုုတ္မယ္
မထင္ေပါင္ ..။
မမဝသုန္
15-01-2013
Tuesday (BNE)
4 comments:
ဒါေပါ႔....တျခားလူေတြလဲ မမလို ဘယ္ႏွေယာက္
ေလာက္ မွားျပီးျပီလဲမွ မသိတာ...ကုိယ္တစ္ေယာက္
ထဲမွမဟုတ္တာေနာ....:)
အမွတ္တရေပါ႔ မရယ္..:P
ခ်စ္တဲ႔...မိုးနတ္
အေတြ ့အၾကံဳေပါ့ မမ၀သုန္ရယ္ ခစ္ခစ္ခစ္ :P
အခုကေတာ့ ေရာက္ေလရာရာ တစ္ခါတြန္း တစ္ေပါင္ဘဲ ေတြ႔ရတယ္။ အခုထက္ထိေတာ့ ျပန္ထုတ္ယူဖုိ႔ မေမ့ဖူးေသးဘူး။ း)
so useful info:
Post a Comment