ေသတမ္းစာတဲ့
မေရးလိုု႔မျဖစ္
ေရးကုုိေရးရစ္ရေတာ့မယ္ ..။
ပိုုင္ဆိုုင္သမွ်
ဆႏၵနဲ႔အေတြး
ေပးခ်င္သူကိုုေပးရစ္ပါ..။
ေဆြမ်ိဳးညာတိ
အတိဒုုကၡေရာက္သူကိုုေပးမလား၊
ေပါက္ေဖာ္ေမြးခ်င္း
ေမာင္ရင္းနွမကိုုေပးမလား..။
သာသနာျပဳ
ဒါနကုုသိုုလ္စုမလား..၊
ပရဟိတအျဖစ္
သမစိတၱ ခ်န္ရစ္မလား..၊
ဘာမွမေရး
ဘယ္သူ႔မွမေပးဘူးဆို
နိုုင္ငံ့ဘ႑ာေအာက္
အလိုုအေလ်ာက္ ေရာက္မတဲ့ ..။
ဒီလိုုနဲ႔တိတ္တဆိတ္
ညေတြလည္းမအိပ္သာ
စာရြက္ေပၚက စာသား
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ေကာင္းစားေစ…။
အခ်ိန္မတန္ခင္
အိမ္ျပန္ရသူတစ္ဦး
နွုုတ္မဆက္ေတာ့ဘူးဆံုုးျဖတ္တယ္..။
ပ်ိဳးယုဝသုန္
3:48:17 AM
08-07-2012
Sunday ( BNE)
5 comments:
အမ ေျပာေတာ့မွ သတိရသြားတယ္... ဘာကို ဘယ္သူ႕အတြက္ ခ်န္ခဲ့ရမလဲ ဆိုတာကိုေပါ့ ?
ခ်န္ခဲ႔ခ်င္တာမ်ားတယ္
ဒါေပမယ္႔ ဘာမွ မရွိတာခက္တယ္ပ်ဳိးေရ
အင္းေလ မေတြးထားမိတဲ႔ အရာေလးကို ဒီကဗ်ာမွာေတြ႔လိုက္တယ္...။
အခ်ိန္မတန္ခင္အိမ္ျပန္ရသူတစ္ဦး
နွုုတ္မဆက္ေတာ့ဘူးဆံုုးျဖတ္တယ္..။
ဘယ္သူ႔ကိုလည္းဗ်....
ကဗ်ာရဲ႕အလို သည္တစ္ေၾကာင္းက ဘယ္သို႔ဆိုပါလိမ့္
း)။
သည္လိုဘဲေပါ့ မ၀သုန္ ႏွဳတ္ဆက္ခ်င္ပါ လွ်က္နဲ႕ ႏူတ္ဆက္ခြင့္မသာခဲ့တာေတြ ႏွဳတ္ဆက္ခြင့္ သာပါလွ်က္နဲ႕ ႏွဳတ္မဆက္ခဲ့ရတာေတြ ဘ၀ ဆိုတာ အေထြေထြပါဘဲ။
ခံစားသြားတယ္ အမေရ...:-)
Post a Comment