Wednesday 13 June 2012

ခရီးေဖာ္




အားေပးသူနဲ႕
ေဖးကူမဲ့တဲ့
ဘဝရဲ႕ခရီး
လမ္းၾကမ္းၾကီးမွာ
ဆက္ကာေလွ်ာက္သြား
ဆူးေတြမ်ားလည္း
အေရြ႕ရွိဖိုု႕ ဆက္ရတယ္။

ခလုုတ္ကန္သင္း
ခ်ိဳင့္ခြက္ခ်ဥ္းက
ထိရွအနာ
ငါေဝးကြာဖိုု႔
ပါးလႊာေျခနင္း
ကာကြယ္ရင္းနဲ႔
သူပဲ ပြန္းပဲ့ခံခဲ့တယ္။

လမ္းဆံုုးပန္းတိုုင္
ေရာက္ခဲ့နိုုင္ေတာ့
ေမ့ေလ်ာ့မေတြး
ေပ်ာ္ေရးဆက္ဆက္
ငါခံုုမက္စဥ္
မညိဳညင္သား
ေခ်ာင္ၾကားတိတ္တိတ္ခိုုခဲ့တယ္။

ဖ်တ္ကနဲၾကည့္
ဝမ္းနည္းမိသား
အမွားက်ဴးမိ
ေျဖမခ်ိျပီ၊
ငါ၏အေဖာ္
ေကာက္ယူေခၚမည္
သင့္အား ငါသိုု႔ တင့္ေစမည္။



ပ်ိဳးယုဝသုန္
09-01-28 AM
13-06-2012
Wednesday (BNE)










5 comments:

ေကပိုး said...

ခလုုတ္ကန္သင္း
ခ်ိဳင့္ခြက္ခ်ဥ္းက
ထိရွအနာ
ငါေဝးကြာဖိုု႔
ပါးလႊာေျခနင္း
ကာကြယ္ရင္းနဲ႔
သူပဲ ပြန္းပဲ့ခံခဲ့တယ္... တဲ့

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ said...

လမ္းဆံုုးပန္းတိုုင္
ေရာက္ခဲ့နိုုင္ေတာ့
ေမ့ေလ်ာ့မေတြး
ေပ်ာ္ေရးဆက္ဆက္
ငါခံုုမက္စဥ္
မညိဳညင္သား
ေခ်ာင္ၾကားတိတ္တိတ္ခိုုခဲ့တယ္။

မမ၀သုန္ကေတာ့ လက္စြမ္းထက္ပါ့

Cameron said...

ေတာ္ျပီးရင္းေတာ္ပဲ....း)

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ခရီးေဖာ္တဲ႔ ေကာင္းလုိက္တဲ႔ကဗ်ာေလးပါ

ေႏြေတးရွင္(မင္းဧရာ) said...

ခရီးေဖၚ...

မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း
ထို အေပါင္းကို
ေသာင္းၾကိဳျဖျဖ ရွိတတ္ေစ။

မ၀သုန္ရဲ႕ ကဗ်ာေလးကိုဖမ္းဆုပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
အဲသလိုေလး ျပန္ေျပာခ်င္စိတ္ေလး ရွိသြားလို႔ပါ
ေလာကမွာ ကိုယ့္ကိုေဖးကူတဲ့သူက အေတာ္ရွားသမို႔လား..။