အိပ္မက္ျမိဳ႕မွ သည္ …..

ေတြ႔ဆံုုခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေလးဟာ တခဏေလးပါဘဲ.. မထင္မွတ္ေလာက္ေအာင္နစ္၀င္ခ်စ္ခင္ျမတ္နိုုးမိတာ ကေတာ့ ျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ကံအက်ိဳးဆက္ေတြေၾကာင့္လား .. ဒါမွမဟုုတ္လည္း ဘ၀ ဘ၀ ေတြကေတာင္း ခဲ့ဖူးတဲ့ ဆုုေတာင္ေတြေၾကာင့္လားဆိုုတာ မခန္႔မွန္းနိုုင္ေတာ့ပါ..  ဆံုုေတြ႔ျခင္းတခဏမွာ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး ၾကည္နဴးေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကတာ လင္း မေမ့နိုုင္ဘူးဆိုုတာယံုုၾကည္သလိုုကၽြန္မ လည္း ဘယ္လိုုမွ ေမ့မရဘူးဆိုုတာယံုုၾကည္ေပးပါ.. အလုုပ္ခ်ိန္နဲ႔ အိပ္ခ်ိန္ကလြဲလိုု႔ အျမဲအတူတူ ရွိေနခဲ့ၾကတဲ့ ကၽြန္မတိုု႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အခ်ိန္ေလးေတြဟာ ဘာျဖစ္လုုိ႔မ်ား လ်င္ျမန္စြာကုုန္ဆံုုးသြားရ တာလဲ .. လင္း ေရ..တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မတိုု႔နွစ္ေယာက္ဟာ အိပ္မက္မက္သလိုု တစ္ခဏကေလးသာ ေတြ႔ခဲ့ၾကေပမယ့္ အိပ္မက္ထဲကလူသားေတြမဟုုတ္ခဲ့ၾကပါဘူးေနာ္ ..

၁။

ဒီ္ကမ္းရိုုးတန္းျမိဳ႕ကေလးကိုု ကၽြန္မရဲ႕သုုေတသနလုုပ္ငန္းအတြက္ေရာက္ရွိလာေတာ့ အရာရာတိုုင္းနဲ႔ ေနရာေဒသဟာကိုုယ့္အတြက္ စိမ္းေနခဲ့ေပမယ့္ ကူညီတတ္တဲ့ ျမိဳ႕ခံလူၾကီးေတြနဲ႔ဧည့္ဝတ္ေက်လွတဲ့ ျမိဳ႔ခံလူေတြေၾကာင့္ ျမိဳ႕ကေလးဟာ မၾကာခင္မွာ ကၽြန္မနဲ႔တစ္သားတည္းျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္.. ေနာက္မ ၾကာခင္ကာလမွာပဲ လင္းထင္ ဆိုုတဲ့လင္းနဲ႕သိခဲ့ၾကရတယ္..

ဆိပ္ကမ္းေဆာက္လုုပ္ေရးတစ္ခုုမွာေဆာက္လုုပ္ေရးအင္ဂ်င္နီယာအျဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ လင္း က ကၽြန္မရဲ႕သုုေတသနအလုုပ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီးလည္း ကူညီခဲ့တယ္ေလ..Hogfish အေၾကာင္းကိုု စာတမ္းျပဳစုုဖိုု႔ေရာက္လာခဲ့တဲ့ကၽြန္မဟာ ငါးေတြကိုုကိုုင္တြယ္ရမွာကိုုေတာ့အသည္းငယ္လွပါတယ္..

“ျမတ္လွရယ္..ငါးေတြကိုုကိုုင္ရမွာဒီေလာက္ေၾကာက္ေနရင္ဘာျဖစ္လိုု႔မ်ား Marine Bio  ကိုုယူခဲ့ေသး လဲ” လိုု႔ လင္းက မၾကာခဏ ရယ္ေမာတတ္ခဲ့တယ္..

မရွက္တမ္းေျပာရရင္စာေမးပြဲေတြကိုုစာက်က္ျပီးေအာင္လာတာျဖစ္သလိုုသင္ၾကားရတဲ့ငါးေတြကိုုလည္း ကိုုယ္ကိုုယ္တိုုင္မကိုုင္ခဲ့ပဲ သူမ်ားကိုုင္တြယ္တာကိုုေဘးကၾကည့္မွတ္ျပီးေအာင္ခဲ့တဲ့ကၽြန္မဟာအခုုလိုု စာတမ္းအတြက္ကိုုယ္တိုုင္ကိုုယ္က်လုုပ္ကိုုင္မွရေတာ့မယ့္အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဘယ္လိုုမွေရွာင္လႊဲျငင္း ပယ္လိုု႔မရနိုုင္ခဲ့ေတာ့ဘူးေပါ့..

ကၽြန္မရဲ႕အားနည္းခ်က္ကိုုရိပ္မိသိရွိလာတဲ့ လင္းကေတာ့ သူ႔ရဲ႕အားလပ္ခ်ိန္အခ်ိဳ႕မွာကၽြန္မရဲ႕စာတမ္း ကိစၥကိုုတတ္နိုုင္သေလာက္ကူညီခဲ့တယ္..

“ဒီလိုုျမတ္လွရဲ႕ Hogfisေတြကေဂဟေဗဒအရေရာ အပန္းေျဖစရာအျဖစ္နဲ႔ပါအေရးပါအရာေရာက္ျပီးအ ေရးၾကီးတဲ့ မ်ိဳးစိတ္တခုုျဖစ္တယ္ ျမတ္လွရဲ႕ .. သူတိုု႔ရဲ႕အရသာရွိလွတဲ့အသားေၾကာင့္ေရာင္း တန္း၀င္လွျပီးငါးဖမ္းသမားေတြမ်က္စိက်တဲ့ငါးအမ်ိဳးအစားထဲမွာလည္းပါတယ္..ဖေလာ္ရီဒါမွာဆိုု ၂၀၀၇ ခုုနွစ္က အေလးခ်ိန္ေပါင္၃၀၇၀၀၀ နီးပါအထိက်ခဲ့တယ္.. အခုုေတာ့Hogfish ဖမ္းဆီးမွဳကိုု South Atlantic Fishery Management Council နဲ႕ Florida Fish and Wildlife Commissions တိုု႔ကစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြနဲ႕ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ေစာင့္ေရွာက္ ေနၾကပါျပီ..မ်ိဳးမတုုန္းသြားေအာင္ေပါ့ ..ခုုေလာေလာဆယ္ေတာ့ IUCN (World Conservation Union)ကHogfish ကိုု Vulnerable အျဖစ္သတ္မွတ္ထားတယ္.. ကဲ life cycle နဲ႔ ျပင္ပလကၡဏာေတြကိုုေတာ့ ျမတ္လွ ေတာ္ေတာ္လည္း သိျပီးျဖစ္ေ၇ာေပါ့ .. ”

၂။

ဒီလုုိနဲ႔တိုုေတာင္းလွတဲ့အခ်ိန္ကာလကေလးမွာ လင္းနဲ႔ကၽြန္မတိုု႔ရဲ႕သံေယာဇဥ္ဟာထင္မွတ္ထားတာ ထက္ကိုု ပိုုမိုုခဲ့ၾကတယ္..

မနက္အိပ္ရာနိုုးထစမွာမ်က္ႏွာမသစ္ခင္တစ္ေယာက္အသံတစ္ေယာက္ၾကားရမွ ေနသာတဲ့ကၽြန္မတိုု႔ရဲ႕ တြယ္တာျခင္းဟာ တခဏဆိုုတဲ့ ကာလတိုုေလးအတြင္းမွာ မေမွ်ာ္လင့္နိုုင္ေအာင္ခိုုင္မာခဲ့တယ္.. လုုပ္ငန္းခြင္ မ၀င္မီတစ္ေယာက္ကိုုတစ္ေယာက္ေတြ႔ျမင္ဖိုု႔ၾကိဳးစားခ့ဲၾကတာ အမ်ားၾကားရင္ ရယ္စရာျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ နိုုင္ေပမယ့္ ကၽြန္မတိုု႔အတြက္ကေတာ့ရယ္ေမာစရာမဟုုတ္ခဲ့ဘူးေပါ့ လင္း၊ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္ခဏေလးမွာေတာင္ ျမင္ေတြ႔ခ်င္ၾကတဲ့ ကႊန္မတိုု႔ႏွစ္ေယာက္ ကိုုသည္းလြန္း လွတယ္လိုု႔ ဘယ္သူေတြကေျပာၾက မွာလဲ .. ၂၄ နာရီမွာ ၁၀ နာရီေလာက္ေတြ႔ဖိုု႔ ႏွစ္ေယာက္လံုုး အၾကံထုုတ္ၾကတဲ့ကၽြန္မတိုု႔ႏွစ္ေယာက္ တခါတေလမွာေျပာျပီး ရယ္ေမာရေသးတယ္ ေနာ္ ..

တခါတေလဘာစကားမွမေျပာၾကဘဲ  ကိုုယ့္အလုုပ္ကိုုယ္လုုပ္ ရင္းတိတ္တဆိတ္ေနခဲ့ၾကတဲ့အခ်ိန္ ေတြကိုုလည္း ႏွစ္ေယာက္သားေက်နပ္ေနခဲ့ၾကတာ တစ္ေယာက္အနားတစ္ေယာက္ရွိေနျပီး ျမင္ေတြ႔ေနခဲ့လိုု႔ပဲ မဟုုတ္လားလင္း.. ခဏတာကေလး မျမင္ မၾကားရရင္ေတာင္ တစ္ေယာက္ကိုု တစ္ေယာက္လိုုက္ရွာေနတတ္ၾကတဲ့ကိုုယ္တိုု႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အတူရွိေနၾကခ်ိန္ေလးဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ား တိုုေတာင္းလြန္းခဲ့ၾကရတာလဲလိုု႕ ဘယ္သူ႔ကိုု အျပစ္ဆိုုလိုု႔ ဘယ္ သူ႔ကိုု ေမးျမန္းရမွာလဲ ဆိုုတဲ့ အေျဖမရွိခဲ့ဘူး

မွတ္မိေသးရဲ႕လားလင္း .. အဲဒီအခ်ိန္တုုန္းက ကၽြန္မတိုု႔ခ်စ္သူေတြမျဖစ္ၾကေသးတဲ့ မိတ္ေဆြေတြေပါ့.. ခ်စ္သူေတြမျဖစ္ခင္ကတည္းက ကၽြန္မတိုု႔ တစ္ရက္ကိုု အနည္းဆံုုး၄ နာရီ ၅နာရီ ေလာက္ စကားေျပာ ျဖစ္ၾကတယ္ေလ.. ကၽြန္မအလုုပ္ကိစၥေတြနဲ႔ရက္အနည္းငယ္ လင္း နဲ႔စကားမေျပာနိုုင္ဘဲ ေပ်ာက္ေနခ်ိန္ မွာလင္း ဘယ္လိုုေနမယ္ဆိုုတာကၽြန္မသိေပမယ့္ ဆက္သြယ္မွဳရဲ႕ဧရိယာျပင္ပကိုုေရာက္ေနလိုု႔ မဆက္ သြယ္ျဖစ္ဘူးဆိုုတာလင္း ကိုု မေျပာျပျဖစ္ခဲ့ဘူး..လင္းကေတာ့ ျပန္ေတြ႔တဲ့တစ္ေန႔မွာ စိတ္တိုုေဒါသတ ၾကီးနဲ႔ရန္ေတြေထာင္လို႔ေပါ့.. လင္း စိတ္တိုုျပီးေျပာေနတာကိုုၾကည့္ျပီး ေနာက္ကိုု ေရာက္ေလရာေနရာ က လင္း ဆီကိုု၇ေအာင္ဖုုန္းဆက္ဖိုု႔ကၽြန္မဆံုုးျဖတ္ခဲ့တယ္.. အဲဒီေန႔က လင္းေျပာတာေတြနားေထာင္ ရင္း ကၽြန္မတိုု႔ စကားေျပာၾကတာ မနက္မိုုးလင္းသြားတဲ့အထိေပါ့..လင္းလည္း အလုုပ္မသြားနိုုင္ကၽြန္မ လည္းအလုုပ္မသြားနိုုင္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကိုု ကေဘာက္တိကေဘာက္ခ်ာ ျဖစ္ရတဲ့ေန႔ကေလးေပါ့..

၃။

ခ်စ္တယ္ လိုု႔ ခဏခဏ မေျပာရဘူးေလ  လိုု႔ကၽြန္မေျပာေတာ့ နာခံစြာနဲ႔ မေျပာဘဲေနေပမယ့္ တခါတရံ မွာ စိတ္အလိုုမက်စြာနဲ႔

အရြဲ႕တိုုက္ျပီးလည္းေျပာတတ္ေသးတဲ့ လင္းကိုု နဖူးကိုုနာနာေခါက္ခ်င္ပါရဲ႕.. ဓါတ္ပံုုရိုုက္တာ ၀ါသနာပါတဲ့လင္းရဲ႕ ရိုုက္ခ်က္ေတြကိုု ၾကည့္ရင္းေ၀ဖန္ရင္း ကၽြန္မတိုု႔ရဲ႕စကားေတြဟာ ဟိုုေရာက္ သည္ေရာက္နဲ႔ တခါတရံမွာ လင္း လုုပ္ငန္းေတြရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳထဲက ရယ္စရာေတြကိုု နားေထာင္ရင္း ရယ္ေမာရတာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ မေမ့နိုုင္တဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြေပါ့..။

လင္းကိုု ကၽြန္မ မခြဲနိုုင္ေအာင္ ခ်စ္မိျပီလိုုကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုသိရတဲ့အခ်ိန္ဟာ လင္း နယ္ျမိဳ႔ေလးတစ္ျမိဳ႕ကိုု ေလ့လာေရးသြားတဲ့ တစ္ပတ္ဆိုုတဲ့ကာလတိုုကေလးမွာေပါ့.. ခရီးမထြက္ခင္ အခ်ိန္အထိ ကၽြန္မနဲ႕ စကားေျပာေနခဲ့ေပမယ့္ ဒီတပတ္ဆိုုတဲ့ကာလေလးကိုု ကၽြန္မ မခံစားနိုုင္ခဲ့ဘူး.. လင္းကေတာ့ကၽြန္မကိုု သိတတ္စြာနဲ႔ နယ္ျမိဳ႕ေလးကိုုေရာက္ေရာက္ခ်င္းဆက္သြယ္လာခဲ့တယ္..

လင္း..ခရီးစထြက္ ခ်ိန္ကေန ကႊန္မဆီကိုုဆက္သြယ္လာခ်ိန္အထိ အခ်ိန္ကာလဟာ နာရီ ၂၀ တိတိၾကာခဲ့တယ္ .. ေနာက္ရက္ေတြ မွာလည္း လင္းဟေလ့လာေရးခရီးကိုုေနာက္ဆံတတင္းတင္းန႔ဲသြားခဲ့ရတယ္ ဆိုုတာကၽြန္မသိပါတယ္.. တည္းခိုုရာေနရာကိုု ျပန္ေ၇ာက္တာနဲဲ႔ ကၽြန္မကိုု ရေအာင္ဆက္သြယ္တတ္တဲ့ လင္းရဲ႕ကၽြန္မအေပၚမွာ ထားတဲ့အေလးအနက္ထားမွဳကိုုေက်နပ္စြာ ျပီးေတာ့ ၾကည္နဴးစြာသိခဲ့ရတယ္.. လင္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ညဘက္အျပင္ကိုုေလ်ာက္လည္လိုု႔ရေပမယ့္မသြားဘဲ ကၽြန္မနဲ႔အိပ္ခ်ိန္တိုုင္ ေအာင္စကားေျပာေပးေန တဲ့ လင္း ရဲ႕ကၽြန္မအေပၚမွာထားတဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြကိုုျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတယ္..လင္းေရ.. ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုသိလိုုက္တာက လင္းကိုု နင့္သည္းစြာခ်စ္ေနခဲ့ျပီဆိုုတာပဲျဖစ္တယ္.. ဘယ္အခ်ိန္က လင္းကိုု ခ်စ္မိသြားတယ္ဆိုုတာမသိေပမယ့္ သိရွိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ကၽြန္မရဲ႕စိ္တ္ မွာေရာႏွလံုုးသား တစ္ခုုလံုုးထဲမွာေရာ လင္းကေနရာယူျပီးျဖစ္ေနခဲ့တယ္ ..

လင္းခရီးကျပန္ေရာက္လာတဲ့ေန႔ဟာကၽြန္မအတြက္ေတာ့ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုုးေန႔ေပါ့.. ကၽြန္မရဲ႕ခ်စ္ျမတ္နိုုး ျခင္းကိုု သိရွိသြားတဲ့လင္းကေတာ့ တျပံဳးျပံဳးနဲ႔ေလ.. ကၽြန္မအတြက္၀ယ္လာတဲ့လက္ေဆာင္ကေလးကိုု ျပေတာ့လင္းရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေတြကိုု ကၽြန္မ ပိုုနားလည္ခဲ့တယ္ ..လင္းေရ .. လင္းကၽြန္မကိုု တကယ္ကိုုခ်စ္ တယ္ဆိုုတာ ကၽြန္မစိတ္မွာ ခံစားလိုု႔ရပါတယ္ကြယ္.. 

ကၽြန္မတိုု႔ရဲ႕ခ်စ္သူဘ၀ေလးဟာေပ်ာ္စရာစိတ္ညစ္စရာေတြနဲ႕ျပည့္ေနခဲ့ေပမယ့္ကၽြန္မတိုု႔ စိတ္ဓါတ္မက် ခဲ့ၾကဘူးေနာ္ .. သ၀န္တိုုတတ္တဲ့လင္းကိုု နားလည္စြာနဲ႔လင္းမႏွစ္သက္တာမွန္သမွ်ကိုုတတ္နိုုင္သ ေလာက္ကၽြန္မေရွာင္ခဲ့တာလင္းလည္းသိမွာပါ.. ဘယ္ေလာက္ပဲစကားမ်ားမ်ားရန္ျဖစ္ျဖစ္ မေတြ႔ရ မေနနိုုင္ၾကတဲ့ ကၽြန္မတိုု႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အျဖစ္က ရယ္စရာေတာ့ေကာင္းသားပဲလင္း .. တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေအာ္ေနၾကေပမယ့္ တစ္ေယာက္ကိုု တစ္ေယာက္ မျမင္ရတဲ့ေနရာမွာလည္းကၽြန္မတိုု႔ မေနနိုုင္ခဲ့ၾကဘူးေနာ္..

၄။

“မနက္မိုုးလင္းလိုု႔ နိုုးလာရင္ ကိုုယ့္ ကိုု လွမ္းႏွိဳးပါ” ဆိုုတဲ့ လင္းရဲ႕ စကားအတိုုင္းမနက္နိုုးတိုုင္းလွမ္းနွိဳး စကားခဏေျပာရင္း လုုပ္ငန္းခြင္ အသီးသီးကိုု ကၽြန္မတိုု႔ေျပးၾကရတယ္.. လုုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာလည္း အခ်ိန္ ကေလးနဲနဲရတာနဲ႔ စကားေျပာဖိုု႔ၾကိဳးစားၾကတာလည္း ကၽြန္မတိုု႔ႏွစ္ေယာက္ေပါ့လင္းရဲ႕ .. ဒီလိုုနဲ႔

ကၽြန္မတိုု႔ရဲ႕ေက်နပ္စရာအခ်ိန္ေလးေတြဟာတတိတိနဲ႕ကုုန္ဆံုုးခဲ့တယ္..လင္းအသံကိုုနားေထာင္ရင္း အိပ္ရာ ၀င္ခဲ့ရတဲ့ ရက္ေတြတျဖည္းျဖည္းနဲ႔နည္းလာခဲ့တယ္ ..

ဒီလိုုနဲ႕ ကၽြန္မတိုု႔ခ်စ္သူျဖစ္ျပီး၄၃ ရက္အၾကာမွာလင္းဟာ ေနရပ္ဌာန ကိုု ျပန္သြားခဲ့တယ္.. မ်က္ရည္ က် ၀မ္းနည္းေနတဲ့ကၽြန္မကိုုႏွစ္သိမ့္ေပးရင္းလင္းလည္းဘဲခြဲခြါရျခင္းအတြက္ နာက်င္ေနမယ္ဆိုုတာ ကၽြန္မသိပါတယ္ .. ရထားမထြက္ခင္ေနာက္ဆံုုးအခ်ိန္ထိကၽြန္မနဲ႕အတူရွိေပးခဲ့တဲ့လင္းကိုုေက်းဇူးတင္ ပါတယ္လင္း.. ကၽြန္မကိုု ခ်စ္တဲ့လင္းကေတာ့ ခဏနားတဲ့ျမိဳ႔ကေလးကေတာင္ရေအာင္ဆက္ သြယ္ျပီး ႏွစိသိမ့္အားေပးခဲ့တယ္ ..

ကိုုယ္ေစာင့္ေနပါ့မယ္ ျမတ္လွရယ္ .. ကိုု္ယ့္ဆီအျမန္လိုုက္လာခဲ့ေနာ္” ဆိုုတဲ့ စကားေလတစ္ခြန္းဟာ ကၽြန္အတြက္အင္အားတစ္ခုုပါလင္း..ေနရပ္ေဒသတူတဲ့တိုု႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဘာျဖစ္လိုု႔မ်ား ကၽြန္မတိုု႔ေန ရပ္မွာမေတြ႔ၾကဘဲတနယ္တေၾကးကိုုေရာက္မွေတြ႔ၾကရတာလဲလိုု႔မေက်မနပ္နဲ႔ခဏခဏ စဥ္းစားမိပါရဲ႕.. ဘာသာစကားတစ္ခုုကိုုဆရာတစ္ဦးတည္းဆီမွာသင္ၾကားခဲ့ၾကေပမယ့္ ကၽြန္မတိုု႔ဘာျဖစ္လိုု႕မဆံုုခဲ့ၾကရ တာလဲ..ကၽြန္မကေတာ့ကၽြန္မတာ၀န္ယူထားရတဲ့လုုပ္ငန္းတစ္ခုုကိုုျပီးစီး ေအာင္ လုုပ္ေဆာင္ရဦးမယ္ .. ဒီအတြက္ရက္ေပါင္းအေတာ္ၾကာကၽြန္မတိုု႔တစ္ေယာက္ကိုုတစ္ေယာက္ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရဦးမွာမဟုုတ္ဘူးဆိုု တာစဥ္းစားမိတိုုင္း နာက်င္ေနရပါတယ္လင္း ..

လင္းကေတာ့ ေနရပ္ေဒသကိုုျပန္ေရာက္လိုု႔ တာ၀န္ေတြနဲ႕ အလုုပ္ရွဳပ္ျပီးကၽြန္မဆီကိုု အဆက္အသြယ္ မလုုပ္နိုုင္ခဲ့တဲ့ ရက္သတၱပတ္ဟာကၽြန္မအတြက္ေတာ့ေလဟာနယ္တခုုကိုုေရာက္ေနရတဲ့ ကာလေတြ ေပါ့.. မြန္းက်ပ္ပိတ္ဆိုု႔ျပီး ဘာမွလုုပ္ကိုုင္လိုု႔မရေအာင္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ဆိုုတာ လင္းသိရင္ဘာမ်ား ျပန္ေျပာမလဲသိခ်င္ပါရဲ႕.. မိုုးလင္းတိုုင္းေယာင္ရမ္းျပီးႏွိပ္မိတဲ့ခလုုတ္ေတြ ..ျပီးမွ လင္းမရွိေတာ့ဘူးပဲလိုု႔ နာက်င္စြာအမွတ္ရျပီး ေက်ာခိုုင္းခဲ့ရတဲ့ စက္ခလုုတ္ေတြ.. ေနရာတကာမွာလင္းရဲ႕ အရိပ္ေတြခ်ည္းျဖစ္ လိုု႔ေနခဲ့တယ္ ..

လင္းေရ .ထြက္သြားသူနဲ႕က်န္ခဲ့တဲ့သူဒီႏွစ္ေယာက္မွာ က်န္ခဲ့ရတဲ့သူကပုုိျပီးနာက်င္ခံစားရတယ္ကြယ့္ လင္းအသံကိုု အရင္လိုုေန႔တိုုင္းၾကားခြင့္မရေပမယ့္ မၾကာမၾကာၾကားခြင့္ေလးရရွိရပါလိုု၏ လိုု႕ အရူးတစ္ေယာက္လိုုလည္းကိုုယ္ ဆုုေတာင္းတတ္ေနခဲ့ျပီလင္း.. “ ကိုုယ့္အလုုပ္ကိစၥေတြရွင္းျပီးလိုု႔ လုုပ္ငန္းခြင္ကိုုျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ျမတ္လွ နဲ႕အတူတူရွိေပးမယ္” ဆိုုတဲ့လင္းရဲ႕ စကားကိုုနားထဲၾကား ေယာင္ရင္း လင္းကိုု မျမင္ရ အသံမၾကားရတဲ့ေန႔ေတြကိုု ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတယ္ .. လင္းဆီကိုု လာခြင့္ရမယ့္ရက္ေတြကိုု ေရတြက္ရင္း အခ်ိန္ေတြျမန္ျမန္ကုုန္ေအာင္ဆုုေတာင္းရင္း မကုုန္နိုုင္တဲ့ေန႔ ရက္ေတြၾကားမွာ ကၽြန္မကနစ္ေျမာေနဆဲေပါ့ ..

၅။

တစ္ရက္မွာေပါ့ .. အဲဒီတစ္ရက္ဟာဗုုဒၶဟူးေန႔တစ္ေန႔လည္းျဖစ္ေနခဲ့တယ္လင္း .. ေနမေကာင္းလွတာ မိုု႔ လင္းကိုုလည္းျပင္းျပင္းထန္ထန္ သတိရေနခဲ့တယ္ ..ေနာက္ဆံုုးမွာေတာ့ လင္းရွိရာကိုု ဆက္သြယ္ဖိုု႔ ရရွိထားတဲ့ တခါမွအသံုုးမျပဳဖူးတဲ့နံပါတ္ေလးတစ္ခုုကိုုေကာက္နွိပ္မိခဲ့တယ္..

“ကိုုလင္းထင္ တိုု႔ ေစ့စပ္ပြဲအတြက္ မသက္လ်ာရဲ႕အိမ္ကိုုမနက္ကပဲထြက္သြားၾကပါတယ္ရွင္.. မွာစရာရွိ တာမွာခဲ့ပါေနာ္ ..”  တဲ့…

၆။

ကၽြန္မတိုု႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ေတြ႕ဆံုုမွဳဟာ တကယ္ေတာ့ အိပ္မက္ဆန္လွပါတယ္လင္း .. ဒီအိပ္မက္ျမိဳ႕ကေလး ကေန လင္းကေတာ့ အရင္ဦးဆံုုးထြက္ခြါသြားျပီး အျပင္ေလာကရဲ႕ဘဝတစ္ခုုကိုုတည္ေထာင္ ဖိုု႔ျပင္ဆင္ေနခဲ့ုျပီ.. သိပ္မၾကာေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာေရာက္ရွိလာေတာ့မယ့္ အိပ္မက္ျမိဳ႕ကျပန္လာမယ့္ ကၽြန္မ ကိုု လင္း ကဘယ္လိုမ်ားၾကိဳဆိုုမွာလဲလိုု႔ နာက်င္စြာေတြးမိရင္း  ေန႔ရက္ေတြကိုု တျဖည္းျဖည္း နင္း ျဖတ္လာခဲ့ျပီ .. နင္းခဲ့တဲ့ေန႔ရက္ေတြဟာ ကၽြန္မရဲ႕မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ နွလံုုးသားအပိုုင္းအစမ်ားလည္း ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ လင္း.. အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုုကိုု ေျပာျပဖိုု႔ လင္း ဘာျဖစ္လိုု႔မ်ားထိန္ခ်န္ခဲ့တာလဲဆိုုတဲ့ နာက်ည္းျခင္းေတြနဲ႔ေပါ့ …

ပ်ိဳးယုု၀သုုန္

၂၃း၃၀ နာရီ

၂ ၊ ၀၈ ၊၂၀၁၁

အဂၤါေန႔