1st September
ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္တဲ့ တစ္နွစ္တာ ကာလ အတြင္းမွာ သံုုးေနက် ကြန္ပ်ဴတာေလးနဲ႔ အင္တာနက္ကိုု အခ်ိန္ျပည့္ ျပန္လည္ခ်ိန္ဆက္ သံုုးစြဲတာ ဒါ ပထမဆံုုး အၾကိမ္ပါပဲ.. ။ သူလည္း တစ္နွစ္စာေခတ္ အေနာက္မွာ က်န္ခဲ့သလိုု ကိုုယ္လည္း တစ္နွစ္တာ လူမွဳဝန္းက်င္ ေနာက္မွာ က်န္ခဲ့တယ္။တစ္နွစ္တာလံုး ကိုုယ့္စိတ္ကိုု ကိုုယ္ တန္ခ်ိန္မ်ားစြာေလးတဲ့ အေလးခ်ိန္နဲ႔ ခိုုင္းနွိဳင္းလိုု႔ရတဲ့စိတ္နဲ႔ ျပန္ဖိထားခဲ့ျပီး စားဝတ္ေနေရးအတြက္ စီးပြားေရးဆိုုတဲ့ နြံထဲမွာ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုယ္နွစ္ခဲ့တယ္…။
မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ျပင္ပကိုု ေရာက္ေနခဲ့တယ္..။ မိဘ ညီအကိုု ေမာင္နွမေတြအေပၚမွာလည္းထားသင့္တဲ့ ဂရုုစိုုက္မွဳထက္ ေလ်ာ့နည္းခဲ့တယ္..။ အားလံုုး အေပၚမွာ ပ်က္ကြက္မွဳ မ်ားစြာနဲ႔သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္.။
ဘဝဆိုုတာ လမ္းတစ္ခုု လိုု႔ သတ္မွတ္မယ္ဆိုုရင္ ဒီလမ္းကိုု ေခ်ာေမြ႔စြာ ျဖတ္နိုုင္ဖိုု႔ခရီးမစခင္ကတည္းက ျပင္ဆင္ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ပင္ပန္း ခက္ခဲခဲ့တယ္။ တကယ့္လမ္းမွာလည္း မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အခက္အခဲေတြ ရင္ဆိုုင္လာရတိုုင္းကိုုယ့္ကုုိယ္ကိုုယ္ အားေပးရင္း ဆက္ေလ်ာက္ခဲ့ရတယ္..။အရာရာဟာ ကိုုယ္နဲ႔အတူ အျမဲ မရွိနိုုင္ဘူးဆိုုတာသိေနေပမယ့္ ပုုထုုဇဥ္ပီပီ ကိုုယ့္ အလွည့္မွာမ်ား ရွိေနနိုုင္မလားလိုု႔ မဝံ့မရဲ စိတ္နဲ႔ေမွ်ာ္လင့္မိတာေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္..။
ဒီေန႔ေတြမွာပဲ ခ်စ္ခင္ရသူတစ္ေယာက္ ေပ်ာက္ရွ ခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ေတြမွာပဲ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ရာသူတစ္ေယာက္ ေကာက္ရခဲ့တယ္..။ လက္နွစ္ဖက္စာေလာက္သာ က်န္ရွိေတာ့တဲ့ ကိုုယ္ကခ်စ္တဲ့ ကိုုယ့္ကိုုလည္းခ်စ္ခင္ၾကမယ္လိုု႕ထင္ရတဲ့ သူေတြကေတာ့ ကိုုယ့္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကိုု နားလည္ခြင့္လႊတ္ျပီး ေနမဝင္ခင္ အခ်ိန္ကာလအထိအတူတူ ရွိေနၾကပါေစလိုု႔ ေမွ်ာ္လင့္ ဆုုေတာင္းရတယ္..။ ကိုုယ္လည္း လူသားတစ္ေယာက္ မဟုုတ္လား..။ကိုုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြအနားမွာ ေနခ်င္တာေပါ့။
တကယ္ေတာ့ ဘဝခရီးလမ္းဟာ မရွည္ေပမယ့္ သိပ္အတိုုၾကီးလည္းမွ မဟုုတ္တာ..။
ပ်ိဳးယုဝသုန္
No comments:
Post a Comment