မမ နွင့္ စာဗူးေတာင္းျဖစ္သြားေသာဆံပင္

မမသည္ အိမ္ျပင္ေနေသာေၾကာင့္ ဘိလပ္ေျမမွဳန္မ်ား၊ ေက်ာက္မွုုန္မ်ားျဖင့္ တစ္ေခါင္းလံုုး ေဖြးေဖြးျဖဴေနသည္။ အိမ္တြင္လည္း ေက်ာက္ျပားမ်ား ကပ္၍ မျပီးေသးေသာေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးခန္းမွာလည္း သံုုး၍ မရေသးပါ။ ထိုု႔ေၾကာင့္ ေဖြးေဖြးျဖဴကာ ဂ်ပ္ခဲ ျဖစ္ေနေသာ ဆံပင္ရွည္တိုု႔ကိုု ဆိုုင္တြင္ သြားေလွ်ာ္ရန္ ဆံုုးျဖတ္လိုုက္သည္။

ထိုု႔ေနာက္ နာမည္ အတန္ရွိေသာ ဆံပင္ျပဳျပင္ဆိုုင္သိုု႔ ထြက္ခဲ့သည္။ ခဏခဏ မဟုုတ္သည့္တိုုင္ ရံဖန္ရံခါ ဆိုုသလိုုေရာက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆိုုင္မွ ဝန္ထမ္း မိန္းကေလးမ်ား နွင့္လည္း ရင္းနွီးျပီး ျဖစ္သည္။ ထိုုေန႔တြင္ မမကိုု ေခါင္းေလွ်ာ္ေပးသည့္ မိန္းကေလးမွာ မမ တစ္ခါမွ် မျမင္ဖူးေသာ မိန္းကေလးျဖစ္သည္။ သိုု႔ရာတြင္ မမသည္ ဇီဇာ ေၾကာင္တတ္သူမဟုုတ္သျဖင့္ လူေရြးမေနေတာ့ပါ။

သိုု႔ေသာ္ ကံတရားသည္ မမဘက္တြင္ မရွိပါ။ မမ၏ဆံပင္မ်ားသည္ ဆံလံုုးအမွ်င္ေသးငယ္ ျပီး ေပ်ာ့ကာ ေခြႏြယ္သည္။ နက္ေမွာင္ ေျဖာင့္စင္းေသာ ဆံေကသာ ပိုုင္ရွင္ မဟုုတ္ပါ။ ဤအခ်က္ကိုု ထိုုမိန္းကေလး သတိမမူျဖစ္မိသည္ ထင္၏။ ေခါင္းေလွ်ာ္ျပီး Conditioner ထည့္ျပီးခ်ိန္တြင္ မိန္းကေလးသည္ မမ၏ ဆံပင္ရွည္မ်ားကိုု ခြက္ေသးေသးေလးတစ္ခြက္ တြင္ ထည့္ကာ  Conditioner နွင့္ေရာေႏွာ၍ ပြတ္ေလွ်ာ္ေလသည္။ ထိုုအခါ နဂိုု ေလွ်ာ္ျပီး ခ်ိန္တြင္ မရွင္းထားျခင္း၊ ခြက္ေသးေသးတြင္ ဆံပင္မ်ားကိုု ျပြတ္သိပ္ထည့္ထားကာ အတန္ၾကာ ထားရွိျခင္းတိုု႔ေၾကာင့္ အျပီးသတ္ ေခါင္းေလွ်ာ္ျပီးခ်ိန္တြင္ ဆံပင္ရွည္တိုု႔သည္ ေရာေနွာ ရွဳပ္ေထြးကာ ဆံပင္အရင္းနားတြင္ စာဗူးေတာင္းတစ္ခုုကဲ့သိုု႔ ျဖစ္ေနေလသည္။

ထိုုအခါမွ မ်က္လံုုးတိုု႔သည္ လင္းကြင္းေလာက္ က်ယ္ရေတာ့သည္။ ဆံပင္တိုု႔သည္လည္း မည္သိုု႔မွ် ရွင္းမရေတာ့ေပ။ ထိုုအခ်ိန္မွ ဆိုုင္ပိုုင္ရွင္နွင့္ မန္ေနဂ်ာတိုု႔ ေရာက္လာကာ မမ၏ ဆံပင္ကိုု ကူညီကာ ရွင္းေပးၾကသည္။ သိုု႔ေသာ္ ဆံပင္တိုု႔သည္ စာဗူးေတာင္း အျဖစ္သိုု႔ ေျပာင္းခဲ့ျပီး ျဖစ္၏။ ပိုုင္ရွင္ျဖစ္သူနွင့္ ဝန္ထမ္းကေလးမ်ားလည္း မမကိုု အားနာကာ ထိုုခဲေနေသာ ဆံပင္တိုု႔ကိုု ဆံပင္ေပ်ာ့ေဆးမ်ား၊ ဆီမ်ားထည့္ကာ ေျပေစရန္ ၾကိဳးစားၾက ေလသည္။ သိုု႔ရာတြင္ ဆံပင္တိုု႔သည္ မမကဲ့သိုု႔ပင္ ေခါင္းေၾကာမာလွသည္။ ၁နာရီမွ် ၾကိဳးစား ျဖည္ၾကေသာ္လည္း ေျပမသြားပါ။

မမလည္း အေတာ္ပင္ စိတ္ညစ္သြားသည္။ ေန႔လည္ပိုုင္းတြင္ ခ်ိန္ဆိုုထားေသာ ကိစၥမ်ား လည္း ရွိေနသည္။ ဖုုန္းမ်ားကလည္း တဂြမ္ဂြမ္ လာလွျပီ။ ထိုု႔ေနာက္ေတာ့ ပခံုုးမွ်ေလာက္ အရွည္က်န္လွ်င္ ေတာ္ျပီ၊ က်န္ေသာခဲေနေသးသည့္ ဆံပင္မ်ားကိုု ျဖတ္ထုုတ္လိုုက္ရန္သာ ေျပာလိုုက္ေတာ့သည္။ သိုု႔ေသာ္ ထိုုမိန္းကေလးမ်ားမွာ ဆက္လက္ၾကိဳးစားခ်င္ပံုုရသည္။ ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္ ၄၅ မိနစ္မွ် ကုုန္သြားသည္။ ဆံပင္လည္း ရွင္းမလာနိုုင္ေသးပါ။ မမလည္း ထပ္၍ အခ်ိန္မေပးနိုုင္ေတာ့ပါ။ သူတိုု႕ ရွင္းေသာဒဏ္ေၾကာင့္ ဦးေရျပားလည္း နာက်င္လွသည္ မဟုုတ္ပါလား။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆက္မရွင္းေတာ့ရန္နွင့္ ျဖတ္လိုုက္ရန္သာ By Force ျဖင့္ ရပ္ခိုုင္းရေတာ့သည္။ သူတိုု႔ေတာ္ၾကပါေပသည္။ ခဲေနေသာ ဆံပင္အခ်ိဳ႕တိုု႔ကိုု ျဖတ္ေတာက္လိုုက္ေသာအခါ မမ၏ ခါးေက်ာ္ေက်ာ္မွ် ရွိေသာ ဆံပင္တိုု႔သည္ အခ်ဳ႕ိကား ပခံုုးမွ်ေလာက္၊ အခ်ိဳ႕ကား ေက်ာလည္မွ်ေလာက္၊ အခ်ိဳ႕ကား နားရြက္ေအာက္မွ်ေလာက္၊ အခ်ိဳ႕ကား ခါးမွ်ေလာက္၊ အခ်ိဳ႕ကား ခါးလည္မွ်ေလာက္ျဖင့္ ေမာ္ဒန္ဆန္ေသာ ဖက္ရွင္သစ္ ဆံပင္ပံုုစံ က်န္ခဲ့ေလသည္။

မမလည္း ဆံပင္တိုု႔ ေျပသည္နွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ဆံပင္တိုု႔ကိုု ဆံညွပ္ျဖင့္ ေခါက္သိမ္းကာ ခ်ိန္ဆိုုထားရာသိုု႔ ေျပးရေလသည္။ အလုုပ္ကိစၥမ်ား ေျပာစရာ ေျပာျပီးေသာအခါတြင္ မညီမညာနွင့္ ေမာ္ဒန္ဒီဇိုုင္းျဖစ္ေနေသာ ဆံပင္တိုု႔ကိုု အနည္းငယ္ ညီေသာပခံုုးမွ်အရွည္မွ ျဖတ္ခ်လိုုက္ရေတာ့သည္။ နဂိုုဆံပင္ အရွည္ ျပန္ရရန္မွာမူ  နွစ္နွစ္သံုုးနွစ္မွ် ၾကာဦးမည္မွာ သံသယ ျဖစ္စရာ မရွိေတာ့ပါ။

ထိုု႔ေနာက္တြင္ေတာ့ မမသည္ ပခံုုမွ်ေလာက္ေသာ မတိုုမရွည္ဆံပင္နွင့္ မခ်ိဳမခ်ဥ္ ျဖစ္ေနခဲ့ျပီ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ ဆံပင္ညွပ္ဆိုုင္တြင္ ဆံပင္ေလွ်ာ္ျခင္းကိုု ျပဳရန္ အေတာ္ပင္ သတၱိေမြးရဦးမည္ မွာ ေသခ်ာလွသည္။

မွန္သားျပင္တြင္ တိုုစိစိ ဆံပင္တိုု႔ကိုု ျမင္တိုုင္း နဂိုုေခြေခြလိပ္လိပ္နွုုင့္ လွပသည္ဟုု ထင္ရေသာ ဆံပင္တိုု႔ကိုု လြမ္းဆြတ္လွသည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ေတာ့၏။ ။

မမဝသုုန္

10:00:10 PM

22-02-2013

Friday (YGN)