Wednesday 7 November 2012

လႊတ္ခ်ျခင္း




အလွမ္းေဝးေလေတာ့
ပန္းကေလးေတြလည္း
လြမ္းေတး ဆိုုေနၾကျပီ ေနာ္..။

နွလံုုးသားလည္း
ျပံဳးမထားနိုုင္တာ
အမုုန္းတရားေၾကာင့္မွမဟုုတ္တာ..။

တစ္ႏွစ္ျပီးတစ္ႏွစ္
အသစ္အသစ္ေသာအခ်စ္နဲ႔
နစ္ျပီးရင္း နစ္သတဲ့..။

အျပစ္ေတာ့မဆိုုပါနဲ႔
အခ်စ္ဆိုုတဲ့သေကၤတ
စာလံုုးေပါင္းမရခဲ့တာ
အသံုုးမက်တာတဲ့လား..။

ေပါင္းလိုုက္တိုုင္းမွား
တြက္ထားတာေတြမမွန္
ေနာက္ဆံုုးက်န္တာေတာင္
ေအာင္မွတ္မသီနိုုင္ခဲ့ဘူး..။

ေရးသူနဲ႔ ဖတ္သူ
အိပ္မက္မတူၾကေလေတာ့
တယူသန္အျမင္မွာ
လူဆန္ခ်င္တာေပါ့။

အိပ္မက္ကမာၻအေတြးလည္း
ေဝးျပီးရင္းေဝးကြာ
ဒဏ္ရာရတဲ့စိတ္နဲ႔
ငါေလ….
တိတ္တိတ္ေလးပဲ အိပ္ေတာ့မယ္..။



ပ်ိဳးယုဝသုန္
9:50:39 AM
7-11-2012
Wednesday (BNE)

6 comments:

မင္းဧရာ said...

မိန္းမသား တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္တြင္းခံစားမွဳ႕ကို ဖြဲ႕ဆိုထားတာေပါ့ မ၀သုန္.....ကဗ်ာေကာင္းေလေတြ ရည္ရြယ္ရာဆီေရာက္ပါေစဗ်ာ။

မိုးနတ္ၾကယ္စင္ said...

မေရ..မေရ..အဲလိုလႊတ္မခ်လိုက္နဲ႔ေလ..
ညေလးနာသြားျပီ...:P
မ ကဗ်ာေလးေတြ ..မ..စာေလးေတြက
ခါတိုင္းလိုပဲႏူးညံ႔ေနတယ္..
ဖတ္မိတုိင္းလဲ ႏွစ္သက္ရပါတယ္မရယ္...
ခ်စ္တဲ႔...မုိးနတ္

Cameron said...

ဒီတခါ ကဗ်ာေလးက ကာရံတမ်ိဳးေလးနဲ႔လွေနတယ္ ခ်စ္စရာေလး

ျမတ္ႏိုးသူ said...


အလွမ္းေဝးေလေတာ့
ပန္းကေလးေတြလည္း
လြမ္းေတး ဆိုုေနၾကျပီ ေနာ္..။
ဟုတ္တယ္အမပန္းကေလးေတြ
တကယ္ကိုလြမ္းေတးဆိုေနၾကတယ္။
အားေပးသြားပါတယ္

ျမတ္ပန္းႏြယ္ (Myat Pan Nwe) said...

ကဗ်ာကေလး လွလိုက္တာ ဝသုန္။
ႏွစ္သက္သေဘာက်မိတယ္ဆိုတာက ႏွစ္ျခိဳက္ခ်စ္ခင္မိတယ္ ဆိုရမလား။

ခ်စ္တဲ႔
ျမတ္

kabyar sayar said...

ရင္ထဲအထိေရာက္တဲ႔ ကဗ်ာေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ပါ။