Monday 26 November 2012

ကေလးပံုုျပင္မ်ား (၁) - ေစတနာရွင္ေလးမ်ား





ေရွးေရွးတုုန္းက ေတာတန္းေလးတစ္ခုုထဲမွာ ပိုုးေကာင္ငယ္ေလးေတြနဲ႔ တိရိစာၦန္ငယ္ေလးေတြ စုုေပါင္းေနထိုုင္ၾကသတဲ့။ အဲ့ဒီေတာတန္းကေလးဟာ  ေတာအုုပ္တစ္ခုုရဲ႕ မနီးမေဝးမွာ တည္ရွိတယ္။ ေတာအုုပ္နဲ႔ ေတာတန္းကေလးကိုုေတာ့ ေခ်ာင္းေလးတစ္ခုုက ပိုုင္းျခားထားခဲ့တယ္။

ေတာအုုပ္နဲ႔ ေတာတန္းကေလးကိုုေတာ့ တစ္ခုုတည္းေသာတံတားကေလးနဲ႔ ဆက္သြယ္ထားတယ္။ ဒီတံတားကေလးကလည္း ေခ်ာင္းကေလးနားက အပင္ငယ္တပင္လဲက်ျပီး တစ္ဘက္ကမ္းေပၚမွာ သြားတင္ေနတဲ့ သဘာဝအတိုုင္း ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ တံတားကေလးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေတာအုုပ္ထဲက အေကာင္ငယ္ေလးေတြဟာ ေတာအုုပ္ရဲ႕ အတြင္းပိုုင္းကိုု သြားေလ့ မရွိၾကဘူး။

ေတာတန္းကေလးဟာ ေသးငယ္လြန္းတာေၾကာင့္ ေနထိုုင္ၾကတဲ့ အေကာင္ငယ္ကေလးေတြဟာ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အစာရွာေဖြရတာ ခက္ခဲလာခဲ့တယ္။ တစ္ဖက္ကမ္းျဖစ္တဲ့ ေတာအုုပ္ထဲမွာ အစားအစာေတြ ေပါမ်ားတာ သိၾကေပမယ့္ သူတိုု႔ရဲ႕ အသက္ကိုု အႏၱရာယ္ေပးနိုုင္တဲ့ အသားစားအေကာင္ေတြ ရွိေနတာေၾကာင့္ သူတိုု႔ဟာ တစ္ဖက္ေတာအုုပ္ထဲမွာ အစာသြားရွာဖိုု႔ကိုု မဝံ့ရဲၾကဘူး။

တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္ အစာေရစာ ရွားပါးလာတဲ့အခါမွာ ပိုုးေကာင္ေလးေတြနဲ႔ ယုုန္၊ရွဥ့္၊ ပူး အစရွိတဲ့ေတာေကာင္ေလးေတြဟာ တစ္ဖက္ေတာအုုပ္ထဲမွာ အစာသြားရွာဖိုု႔ စုုရံုုးျပီး တိုုင္ပင္ၾကတယ္။ ေန႔အခါမွာ သြားရင္ ရွိေနတဲ့ ေျမေခြးေတြ၊ ေတာေခြးေတြရဲ႕ ရန္ကုုိ ေၾကာက္ရတာျဖစ္လိုု႔ ညဥ့္အခါမွာ အစာသြားရွာၾကဖိုု႔ ဆံုုးျဖတ္လိုုက္ၾကတယ္။

လသာတဲ့ည၊ ၾကယ္ေရာင္ေတြ လင္းတဲ့ညေတြမွာ အေကာင္ငယ္ေလးေတြဟာ တစ္ဖက္ကမ္း ေတာအုုပ္ထဲကိုု သြားရတာ အခက္အခဲ မရွိေပမယ့္ လမသာတဲ့ည၊ ၾကယ္ေတြကိုု တိမ္ေတြကဖံုုးကြယ္ထားတဲ့ ညေတြမွာ အေကာင္ငယ္ေလးေတြဟာ ေရထဲက်ျခင္း၊ တြင္းေတြ ခ်ိဳင့္ေတြထဲက်ျခင္းစတဲ့ အခက္အခဲေတြကိုု ရင္ဆိုုင္ၾကရတယ္။ ဒီအခါမွာ ပိုုးေကာင္ေလးေတြနဲ႔ အေကာင္ငယ္ေလးေတြဟာ ဒီအခက္အခဲကိုု ဘယ္လိုုေက်ာ္ျဖတ္ရမလဲလိုု႔ တိုုင္ပင္ၾကျပန္တယ္။  မီးအိမ္နဲ႔ လမ္းျပေပးမယ့္သူရွိရင္ အဆင္ေျပမယ္ဆိုုတဲ့ အေျဖကိုုရေပမယ့္ မီးအိမ္နဲ႔ လိုုက္လံ လမ္းျပေပးမယ့္သူက မရွိဘူး ျဖစ္ေနျပန္တယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဒီလိုုလမ္းျပတဲ့အလုုပ္ကိုု သူတိုု႔လုုပ္ပါမယ္ဆိုုတဲ့ ေသးေသးေကြးေကြး အသံေလးတစ္ခုုက ေပၚထြက္လာတယ္။ ၾကည့္လိုုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အေတာင္ပါတဲ့ အညိဳေရာင္ ပိုုးေကာင္ေလးေတြကိုု ေတြ႕လိုုက္ရတယ္။ ဒီလိုုနဲ႔ ပိုုးေကာင္ေလးေတြဟာ မီးအိမ္ေလးေတြကိုု ေက်ာေပၚမွာတင္ျပီး လမ္းျပလုုပ္သားေလးေတြအျဖစ္ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း အလုုပ္ကိုု လုုပ္ကိုုင္ၾကတယ္။ အေကာင္ငယ္ေလးေတြအတြက္ အစာရွာေဖြရာမွာ အခက္အခဲမရွိ သြားလာနိုုင္လာၾကေပမယ့္ ညဥ့္ငွက္ေတြ ကင္းလိပ္ေတြရဲ႕ ဖမ္းယူစားေသာက္ျခင္းကိုု ပိုုးေကာင္ညိဳေလးေတြက ခံၾကရရွာတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတိုု႔ဟာ စိတ္ပ်က္ျခင္းမရွိ၊ ေနာက္ဆုုတ္ျခင္းမရွိဘဲ လမ္းျပတဲ့အလုုပ္ကိုု ဆက္လက္လုုပ္ကိုုင္ၾကတယ္။

တစ္ေန႔မွာေတာ့ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကိုု ေတာတန္းေလးကိုုေစာင့္တဲ့ နတ္သမီးကေလးက ေတြ႔ရွိသြားသတဲ့။ ဒါနဲ႔ ေတာတန္းကေလးထဲမွာ ေနထိုုင္ၾကတဲ့ အေကာင္ငယ္ကေလးေတြ ကိုု စုုရံုုးေခၚဆိုုျပီး အေၾကာင္းအရာကိုု ေမးျမန္းခဲ့တယ္။ အားလံုုးရဲ႕ ေျပာျပခ်က္ကိုု ၾကားသိရတဲ့အခါမွာ နတ္သမီးကေလးဟာ အညိဳေရာင္ ပိုုးေကာင္ကေလးေတြကိုု သနားကရုုဏာ ျဖစ္သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ ကိုုယ္က်ိဳးစြန္႔ျပီး ကူညီၾကတဲ့ ဒီပိုုးေကာင္ေလးေတြကိုု ဂုုဏ္ျပဳရမယ္လိုု႔လည္း အေကာင္ငယ္ကေလးေတြကိုု ေျပာလိုုက္တယ္။
        
မ်ားမၾကာမီမွာပဲ နတ္သမီးကေလးက အေတာင္ပံေတြခတ္လိုုက္တိုုင္း အလင္းေရာင္ေတြ ေစဖိုု႔ အညိဳေရာင္ပိုုးေကာင္ေလးေတြကိုု သူမရဲ႕ တန္ခိုုးနဲ႕ ဖန္ဆင္းေပးလိုုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ အမည္မရွိတဲ့ ထိုုပိုုးေကာင္ေလးေတြကိုုလည္း ပးိုုစုုန္ၾကဴးလိုု႔ အမည္တစ္ခုုကိုု သတ္မွတ္ေပးလိုုက္သတဲ့။

ပိုုးစုုန္ၾကဴကေလးေတြဟာ သူတိုု႔ရဲ႕ကိုုယ္ပိုုင္အလင္းေရာင္ေလး ရရွိလာတဲ့အခါမွာ လမ္းျပတဲ့အလုုပ္ကိုု ဆထက္တိုုးျပီး ေတာတန္းေလးထဲက မိတ္ေဆြေလးေတြကိုု ကူညီၾကတယ္။

သားတိုု႔ သမီးတိုု႔လည္း လမင္းၾကီး မလင္းတဲ့ညေတြ၊ ၾကယ္ေလးေတြမလင္းတဲ့ညေတြမွာ မွိတ္တုုတ္ မွိတ္တုုတ္နဲ႔ ဟိုုမွ ဒီမွ သြားလားပ်ံသန္းေနၾကတဲ့ ပိုုးစုုန္ၾကဴးေလးေတြကိုုေတြ႕ရင္ မဖမ္းၾကရဘူးေနာ္။ သူတိုု႔က သူတိုု႔မိတ္ေဆြေလးေတြကိုု လမ္းျပေပးေနတာေၾကာင့္ ပိုုးစုုတ္ၾကဴးေလးေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပ်ံသန္းၾကပါေစ။




ပ်ိဳးယုဝသုန္
07:15:00 AM
25-11-2012
Sunday (BNE)  တြင္ လက္ေရးပံုုျပင္မ်ားမွ ျပန္လည္ကူယူသည္။

1 comment:

မိုးနတ္ၾကယ္စင္ said...

ပံုျပင္လား...တကယ္ထင္ေနတာ..မုိးနတ္က..
ဒါေပမဲ႔ တကယ္လဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ႔ေနာ္..
ဘယ္သိႏုိင္ပါ႔မလဲ.....:)