Saturday 14 April 2012

မမ နွင့္ ျမက္ရိတ္ျခင္း




ျမက္ေတြ..ျမက္ေတြ
ေတာ္ေတာ္ကိုု သန္စြမ္းၾကတာကိုုး။
မိုုးရြာေတာ့ ပိုုေတာင္မွသန္ၾကေသး..၊ တစ္ပတ္တစ္ခါ ရိတ္ေနတာကိုုေတာင္ဒင္းတိုု႔က အတိုုင္းမသိရွည္ခ်င္ၾကေသး။ မိုုးရြာလိုုက္ေနသာလိုု္က္နဲ႔ သူတိုု႔ကိုု က်န္းမာ သန္စြမ္းေအာင္ သဘာဝတရားက စီမံေပးေနသလိုုပါပဲ။

ျမက္ေတြရွည္လာျပီဆိုုရင္ ဘယ္လိုုမွျငိမ္ျငိမ္မေနနိုုင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ကေတာ့ ျမက္ရိတ္စက္ကိုု ဆီထည့္၊ အင္ဂ်င္ဝိုုင္ စစ္ရင္းနဲ႔ ညီညာတိက်တဲ့ ျမက္ခင္းျပင္ကိုု ရရွိဖိုု႔ၾကံစီေတာ့တယ္။ သံုုးနွစ္နီးပါးသက္တမ္းရွိတဲ့ ျမက္ရိတ္စက္ကေလးကလည္း  တစ္ခါတစ္ရံမွာ ညစ္ကပ္စြာနဲ႔ စက္နွိဳးလိုုက္ရင္ မရခ်င္ဘူး..။

တစ္ခ်က္၊ နွစ္ခ်က္၊ သံုုးေလးငါးခ်က္၊ ေျခာက္ခ်က္၊ ခုုနစ္ခ်က္..၊ ဒီလိုုသာ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆြဲျပီး ခဏတိုုင္းသာနွိဳးရရင္ေတာ့ လက္ေမာင္းလည္း ၾကြက္သားဗလပြ နဲ႔ မယ္ဗလ ျပိဳင္ပဲြ ဝင္လိုု႔ရေလာက္ျပီ..။ ေနာက္ဆံုုးေတာ့ မနိဳးမခ်င္း ဆြဲျပီးနွိဳးေနမယ္ဆိုုတာ သိတာေၾကာင့္လားမသိ၊ မနိဳးခ်င္နိဳးခ်င္နဲ႕ နိဳးလာရဲ႕..။


သူမ်ားေတြျမက္ရိတ္ၾကျပီဆိုုရင္ ဦးထုုပ္နဲ႔ေဘာင္ဘီ နဲ႔ ေျခအိပ္နဲ႔ ကင္းဗတ္ဖိနပ္နဲ႔ ..။ ဒီတစ္ေယာက္ကေတာ့ျဖင့္ အဲသလိုုမဟုုတ္ေပါင္၊ ထံုုးစအတိုုင္း လံုုခ်ည္ကိုု တိုုတိုုဝတ္ရင္း အနားျပားၾကီးၾကီး နဲ႔ဦးထုုတ္ကိုုေဆာင္းထားျပီး မႏၱေလးကတၱီပါဖိနပ္စီးထားတဲ့ ျမက္ရိတ္ေနသူကေလးရဲ႕ပံုုစံဟာ ေဟာလိဝုုဒ္ က မင္းသမီးေတြ ျမင္ရင္ေတာင္ အတုုခိုုးနိုုင္ရဲ႕..။

စာတိုုက္ပံုုးေနရာေတြ၊ ပန္းပင္ေဘာင္ေနရာေတြကိုုေရာက္ရင္ေတာ့ အနည္းငယ္စိတ္ပ်က္ရတယ္။ စက္နဲ႔မွရိတ္လိုု႔မရတာကိုုးေလ။ ဒီေတာ့လည္း မ်က္နွာျပင္ညီေနတဲ့ ေနရာေတြကိုု သီခ်င္းေလးညည္းရင္းနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး ျမက္ရိပ္စက္ကေလးကိုုတြန္းရတဲ့ အခ်ိန္ကေလးဟာ အခုုနက စက္နွိဳးတာနဲ႔ ဘာမွ မဆိုုင္ေအာင္ကိုု ျငိမ္းခ်မ္းလွတယ္၊ စက္သံညံတာကလြဲလိုု႔ေပါ့ေလ။ စက္ေနာက္ကပံုုးေလးမွာ ရိတ္ျပီးသားျမက္ေတြျပည့္သြားရင္ စက္ကိုု အရွိန္နဲနဲေလ်ာ့ျပီး ပံုုးကိုုျဖဳတ္ အစိမ္းေရာင္ အမွိဳက္ပံုုးထဲသြန္ထည့္ျပီး ျပန္တပ္..၊ ဆက္ရိတ္..၊ ေပ်ာ္စရာအေကာင္းသားပဲ..။

ျမက္ရိတ္လိုု႔ အျပီးမွာေတာ့ မလုုပ္ခ်င္ဆံုုးအရာက ျမက္ေတြကိုု အနားေတြတိက်ေနေအာင္ ဝွစ္ပါဆလစ္ပါ နဲ႔လိုုက္ျပီးညွိရတဲ့ အလုုပ္ပဲ၊ ဒီလိုုမွ မညွိျပန္ရင္လည္း ျမက္ခင္းက ေဘးေစာင္းေတြ မလွမပနဲ႔ ၾကည့္လိုု႔က မေကာင္းေသးျပန္ဘူး၊ ဒီေတာ့လည္း မလုုပ္ခ်င္ေပမယ့္ လုုပ္ရျပန္မယ္၊ ဒီဝွစ္ပါဆလစ္ပါဆိုုတာၾကီးကိုုကေတာ့ အင္မတန္အျမင္ကတ္တာကလား၊ အခန္႔မသင့္လိုု႔ ကိုုယ့္ေျခေထာက္ကိုုယ္ျပန္ရိုုက္မိရင္ ၾကာပြတ္နဲ႔ရိုုက္တာထက္ေတာင္ဆိုုးေသးတယ္၊ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ ထြက္လိုုထြက္၊ ေသြးျခည္ဥရာေတြက်န္လိုုက်န္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ဆိုုးတယ္..။ နွစ္ခါ သံုုးခါေလာက္ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုယ္လည္းရိုုက္မိပါရဲ႕၊ ေျခေထာက္မွာ မလွမပ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ေျခက်င္းခတ္ခံရျပီးမွလြတ္လာတဲ့သူလိုုလိုု  ဘာလိုုလိုု၊ သူမ်ားေတြလိုုလည္း လည္ရွည္ဖိနပ္ကိုု ျမက္ရိတ္ဖိုု႔တစ္ခုုတည္းအတြက္နဲ႔ သီးသန္႔မဝယ္ခ်င္ေတာ့လည္း ေသခ်ာဂရုုစိုုက္ျပီး ေျခေထာက္နဲ႔ေဝးေဝးမွာ ထားျပီးအနားသတ္ျပန္ေတာ့ လက္ေတြေညာင္းျပီးနာလွတယ္။

စာတိုုက္ပံုုးတိုုင္ပတ္လည္၊ ပန္းပင္ေပါင္ေတြ ပတ္လည္ကိုု ေသခ်ာဂရုုတစ္စိုုက္နဲ႔ညွိရင္း လွပညီညာတဲ့ ျမက္ခင္းကေလး အေကာင္အထည္ေပၚလာတဲ့အခါမွာေတာ့ စက္နွိဳးရလိုု႔စိတ္တိုုတာေတြ၊ဝွစ္ပါဆလစ္ပါထိမွာ ေၾကာက္တာေတြ လက္ေမာင္းေအာင့္တာေတြ အကုုန္ေပ်ာက္ျပီး စိတ္ထဲမွာေက်နပ္ၾကည္လင္တဲ့ ခံစားမွဳကေလးကိုု ရရွိတယ္၊

ေမာျပီး ေခၽြးထြက္တယ္ဆိုုေပမယ့္လည္း ေကာင္းတဲ့ ကိုုယ္လက္လွုုပ္ရွာမွဳတစ္ခုု ရရွိေတာ့ Gym ဆိုုတာလည္းသြားစရာ မလိုုေတာ့ဘူးေပါ့၊

မိတ္ေဆြ၊ သင္ေရာ..၊ သင့္ရဲ႕ျမက္ခင္းေတြကိုု လူငွားနဲ႔ရိတ္ခိုုင္းပါသလား၊ ဒီလိုုဆိုုရင္ေတာ့ ကိုုယ္ကိုုယ္တိုုင္ရိတ္ၾကည့္ပါ၊ လတ္ဆတ္တဲ့ ျမက္နံ႔ကေလးေတြနဲ႔ ေခၽြးထြက္ေစတဲ့ ကိုုယ္လက္လွုုပ္ရွားမွဳတစ္ခုုရျပီး ေက်နပ္စရာေကာင္းလွတဲ့ အခ်ိန္ေလးတစ္ခဏကိုု သင္ပိုုင္ဆိုုင္ပါလိမ့္မယ္။

ျမက္ရိတ္ျခင္းျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မွုုတစ္ခုုကိုု ရရ်ိၾကပါေစ။

မမဝသုုန္
12-04-2012
3:56:18 PM
Thursday (BNE)

5 comments:

Anonymous said...

စာလာဖတ္သြားပါတယ္မမ၀သုန္ေရ...............ႏွစ္သစ္မွာရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႔ပါေစေနာ္။

San San Htun said...

အခြင့္အေရးမ်ား ရိွခဲ့ရင္ မမဝသုန္လို တခါေလာက္ ၿမက္ရိတ္ခ်င္ပါတယ္..ခုေတာ့ အိမ္ငွားဆိုေတာ့ ၿမက္ရိတ္စရာ မလိုဘူး ခင္ည

ညီရဲ said...

တို ့အစ္မ ျမက္ရိတ္္ေနတဲ့ပံုကို စာဖတ္ၾကည့္ရင္း ျမင္ေယာင္ျပီး ျပံဳးမိသြားတယ္... စက္အသစ္ဝယ္မေနပါနဲ ့အစ္မရယ္... မယ္ဗလျပိဳင္ပြဲ ဝင္ဖို ့က်င့္ျပီးသားျဖစ္တာေပါ့... ဟီ ဟိ...

စံပယ္ခ်ိဳ said...

အင္း---- အဲတာလဲ
ေလ႔က်င္႔ခန္းတစ္မ်ဳိးပါပဲ
ပန္းေလးေတြလဲစုိက္ပါလား

မဒမ္ကိုး said...

ျမက္ေတာ႕ႏႈတ္ဖူးပါတယ္ ကၽြတ္ေတာ႕ေၾကာက္တယ္မမ၀သုန္ရယ္

ႏွစ္သစ္မွာရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစေနာ္

ခ်စ္တဲ႕

ဂ်ာရစ္