မမဝသုန္ နွင့္ ငံျပာရည္

၂၀၀၅ခုုနွစ္ေလာက္ကေပါ့..လန္ဒန္ကိုုေရာက္ျပီးတစ္နွစ္နီးပါးရွိေတာ့ေတာ္ေတာ္လည္းသြားတတ္လာတတ္လည္တတ္ပတ္တတ္ျပီေလ..စားခ်င္တာေတြဘယ္မွာရမယ္..လိုုခ်င္တာေတြဘယ္မွာရမယ္ဆိုုတာကိုုလည္းေကာင္းေကာင္းသိေနခဲ့ျပီ…အျပာေရာင္ပီကာဒီလီလိုုင္းနဲ႔အစိမ္းေရာင္ဒစ္စထရစ္လိုုင္းတိုု႔ဟာမမဝသုုန္ရဲ႕ေဖးဘရိတ္အစီးအမ်ားဆံုုးေျမေ

အာက္ရထားလိုုင္းေတြလည္းျဖစ္ၾကတယ္..

မမဝသုုန္အဂၤလန္ကိုုေရာက္ေတာ့ျမိဳ႔ထဲေတြမွာမေနနိုုင္ပါဘူး..အခန္းခေတြကေစ်းၾကီးရတဲ့အထဲခရီးစရိတ္ကလည္းမ်ားေသးတယ္ေလ..ဒီေတာ့ျမန္မာအမ်ားစုုေနထိုုင္ရာေဟာင္စလိုု (Hounslow)အနီးတစ္ဝိုုက္မွာပဲေနခဲ့တယ္..အိပ္ခန္း၃ခန္းေလာက္ရွိတဲ့တိုုက္ခန္းေလးေတြထဲမွာျမန္မာေတြစုုျပီး၅ေယာက္၆ေယာက္ဆိုုသလိုုအဆင္ေျပသလိုုၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္းေနထိုုင္ၾကရတာေပါ့..ဒါေပမယ့္အျမဲတမ္းေအးစိမ့္ေနတဲ့ရာသီဥတုေၾကာင့္ဒီလိုုစုုေပါင္းျပီးေနၾကရတာကိုုစိတ္ညစ္စရာရယ္လိုု႔ကိုုမထင္မိပါဘူး..ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းသလိုုရယ္စရာေတြလည္းမၾကာခဏၾကံဳရၾကားရပါတယ္..

မမဝသုုန္ေနတဲ့အိမ္နဲ႔ဘူတာရံုုကကားမွတ္တိုုင္၂ခုုေလာက္ပဲေ၀းေတာ့တခါတေလရာသီဥတုုသိပ္မေအးရင္ေတာ့လမ္းေလ်ာက္သြားတာေပါ့..ျပီးေတာ့ထမင္ဟင္းခ်က္ရျပဳတ္ရတာကိုု၀ါသနာၾကီးတဲ့အေလ်ာက္မခ်က္၇မျပဳတ္ရလ်င္ပဲေနလိုု႔ထိုုင္လိုုပမေကာင္းခ်င္ဘူး..ဒီေတာ့အနည္းဆံုုးတစ္ပတ္မွာတခါေလာက္နွစ္ခါေလာက္ခ်က္ရမွာစား၀င္အိပ္ေပ်ာ္တယ္ေလ..

ဒီလိုုနဲ႔မေမ့နိုုင္ခဲ့တဲ့လန္ဒန္ရဲ႕ေႏြရာသီတစ္ခုုျဖစ္တဲ့ဇြန္လမွာရသီဥတာကလည္းအနည္းငယ္ပူေႏြးေနတဲ့အေလ်ာက္..ေက်ာင္းလည္းအားလူလည္းအားေနတာမိုု႔တခုုခုုခ်က္စားဖိုု႔စိတ္ကူးရခဲ့တယ္..ဘာေတြမ်ားရွိမလဲလိုု႕ၾကည့္လိုုက္ေတာ့ဘာမွရွိမေနတာနဲ႕ေစ်း၀ယ္ထြက္ဖိုု႔ျပင္ဆင္ရတာေပါ့..လိုုအပ္တာေတြလိုုခ်င္တာေတြကိုုစာရင္းေရးျပီးေစ်း၀ယ္တဲ့တြန္းလွည္းကေလးကိုုဆြဲျပီးအိမ္ေရွ႕ကိုုထြက္လာခဲ့တယ္..ကံကေကာင္းခ်င္ေတာ့အိမ္ေရွ႕အေရာက္မွာ၂၂၂ဘတ္စ္ကားကအဆိုုက္..အေတာ္ပဲတက္စီသြားလိုုက္ေတာ့ဘူတာရံုုကိုုျမန္ျမန္ေရာက္တာေပါ့..

ခရီးသြားလက္မွတ္ကတစ္ပတ္စာ၀ယ္ထားတာဆိုုေတာ့ရထားစီးစီးကားစီးစီးအဆင္ေျပလွတယ္..ကားစီးရင္ေတာ့အခ်ိန္ပိုုၾကာလိုု႕ရထားပဲစီးျဖစ္တာေပါ့..ေန႔လည္၂နာရီေလာက္မွာအိမ္ကထြက္လာျပီးHounslow West Stationကေနတရုုတ္တန္းရွိရာျမိဳ႕ထဲကိုုအျပာေရာင္ ပီကာဒီလီလိုုင္းေလးစီးျပီးပါလာတဲ့စာအုုပ္ေလးဖတ္ျပီးလိုုက္ပါလာခဲ့တာေပါ့..ပီကာဒီလီဆားကပ္စ္ေရာက္ေတာ့ေျမေပၚကိုုတက္လာျပီးတရုုတ္တန္းရွိရာကိုုလမ္းေဘးဝဲယာမွာရွိေနတဲ့လွပတဲ့အရာမွန္သမွ်ကိုုေငးေမာရင္းလွမ္းလာခဲ့တယ္..တရုုတ္တန္းထဲကိုုေရာက္ေတာ့ဟိုုဆိုုင္၀င္ဒီဆိုုင္ဝင္နဲ႔လိုုခ်င္တာေရာလိုုအပ္တာေတြေရာဝယ္ျဖစ္တာပါလာတဲ့လက္ဆြဲတြန္းလွည္းအျပင္လက္မွာလဲတြဲေလာင္းတြဲေလာင္းၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ေတြနဲ႕ပါလာတဲ့ေက်ာပိုုးအိတ္ထဲမွာလည္းဘာေတြမွန္းမသိျပည့္ေနခဲ့တယ္..ဝယ္ျဖစ္တာေတြကေတာ့Tesco တိုု႔ ASDA တိုု႔မွာ၀ယ္လိုု႔မ၇နိုုင္တဲ့အရာကန္စြန္းရြက္..ၾကက္ဟင္းခါးသီးကေန..ေအးရွန္းဂေရာ္စရီေတြေပါ့ေလ..

မနိုုင္မနင္းနဲ႔ေျမေအာက္ဘူတာရံုထဲကိုုမနည္းေရာက္ေအာင္တြန္းတန္တြန္းဆဲြတန္ဆြဲနဲ႔အိပဲ့အိပဲ့နဲ႕ေရာက္လာခဲ့တယ္..West Bound ရထားကိုုေစာင့္ေနရင္းၾကည့္လိုုက္ေတာ့ရံုုးဆင္း ခ်ိန္အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကိုုေတာင္ေရာက္ပါေပါ့လိုု႕သတိထားမိလိုုက္တယ္..ၾသ..ဆိုုင္ေတြထဲမွာေစ်း၀ယ္ရင္းအခ်ိန္ေတြအဲေလာက္ေတာင္ကုုန္သြားတယ္ဆိုုတာသတိမထားလိုုက္မိဘူး….ျပည့္ၾကပ္ေနတဲ့လူမ်ိဳးစံုုၾကားထဲမွာတိုုးေ၀ွ႕ရင္းဆိုုက္ေရာက္လာမယ့္ရထားကိုုမီဖိုု႔ရာပဲစိတ္ထဲမွာအာရံုကရွိေနတာေလ..မၾကာမီမွာပဲအျပာေရာင္ရထားၾကီးဟာဆိုုက္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္..မမဝသုုန္လည္းအနီးဆံုုးမွာေတြ႔တဲ့တံခါးေပါက္ကေနရေအာင္တက္ရင္းရထားေပၚမွာေျခကေလးခ်နိုုင္မွပဲသက္မကိုုခ်နိဳင္ေတာ့တယ္..

ဒီလိုုအိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြမွာဆိုုရင္ရထားေပၚမွာထိုုင္စရာမေျပာနဲ႕ရပ္စရာေတာင္ရွားရွားပါးပါးပါပဲ..တခါတေလၾကပ္လြန္းလိုု႔ေနာက္တစ္စီးကိုုထပ္ေစာင့္ရပ္တယ္..ဒါနဲ႕ရတဲ့ေနရာေလးမွာတြန္းလွည္းကိုုခ်..ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ေတြကိုုခ်..ေက်ာပိုုးအိတ္ကိုုတြန္းလွည္းေပၚတင္ရင္းနဲ႔အေပါက္ဝနားကနံရံနဲ႕တိုုင္ၾကားမွာမွီရင္းေနာက္ေန႔မွာဘာေတြခ်က္စားမယ္ဆိုုျပီးစိတ္ကူးနဲ႔ဟင္းခ်င္ေနတာေပါ့..

ဒီလိုုနဲ႔ရထားဟာ“ဟန္းမားစမစ္”ဘူတာရံုုကိုုေရာက္လာတယ္..ၾကပ္သည္ထက္လည္းပိုုၾကပ္လာတယ္…မၾကာခင္မွာပဲေဘးနာကရပ္ေနတဲ့အျဖဴမတစ္ေယာက္ကSomething Bad Smell..ဆိုုျပီးေျပာလာတယ္….မမဝသုုန္ကေတာ့ဘာအနံ႕မွမရတာေၾကာင့္ဘာမွျပန္မေျပာလိုုက္ပါဘူး..တစ္ေယာက္ေယာက္ေလလည္လိုုက္တယ္လိုု႔ပဲထင္တာကိုုး..ေနာက္မၾကာခင္မွာတြဲေပၚမွာရွိတဲ့သူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကနွာေခါင္းကိုုပြစိပြစိလုုပ္ျပီးအန႔ံဆိုုးဆိုုးတစ္ခုုရေၾကာင္းတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာသံစီစီညံညံေတြထြက္လာတယ္..ေနာက္ဘူတာရံုုေရာက္ေတာ့ရထားတြဲထဲမွာပါလာတဲ့ခရီး၄ပံုုတစ္ပံုုေလာက္ဟာဆင္းသြားၾကျပီးအျခားတြဲေတြကိုုေျပာင္းစီးၾကတယ္..မမ၀သုုန္စီးလာတဲ့တြဲထံမွာလည္းအနည္းငယ္ေခ်ာင္သြားတဲ့အတြက္အသက္ကိုုဝဝအဲဒီအခ်ိန္က်မွရွဴနိုုင္ေတာ့တယ္..ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ရပ္ေနတဲ့နားမွာထိုုင္ေနတဲ့တစ္ေယာက္ကဆင္းသြားေတာ့ထိုုင္စရာေနရာေလးရလိုုက္တာေပါ့ေလ….

ဘူတာတစ္ဘူတာေရာက္တိုုင္းတြဲထဲကလူေတြထြက္ထြက္သြားၾကတာကိုုသတိထားမိလာေတာ့မမဝသုုန္လည္းဘာျဖစ္လိုု႔ပါလိမ့္လိုု႕ဟိုုဟိုုဒီဒီၾကည့္မိတာေပါ့..ေနာက္ေတာ့ေဘးဘက္ခံုုမွာထိုုင္ေနတဲ့လက္ဘနိစ္တစ္ေယာက္က“ေဟ့..နင့္ရဲ႕ေစ်းလွည္းထဲကဘာေတြလဲမသိဘူး…အရမ္းနံတဲ့အရည္ေတြထြက္ေနတယ္”ဆိုုမွၾကည့္လိုုက္ေတာ့..ဘုုရားဘုုရား..ဝယ္လာတဲ့ငံျပာရည္ပုုလင္းေတြကြဲကုုန္တယ္မွတ္တယ္..ဆိုုး၀ါးစြာပဲဒီနွာေခါင္းကငံျပာရည္အနံ႕ကိုုမရဘူးေလ..ခရီးသည္ေတြကိုုအားနာလွေပမယ့္ဘယ္ေနရာကိုုမွမေျပာင္းရဲေတာ့ဘူး..ဆင္းမယ့္ Hounslow West Station ကိုုသာျမန္ျမန္ေရာက္ပါေစလိုု႔ဆုုေတာင္းေနရတာေပါ့..

ဘူတာေရာက္ေတာ့လည္းအနံ႔ေလးတသင္းသင္းနဲ႔အထုုတ္အပိုုးေတြမနိုုင္မနင္းနဲ႕ထြက္လာတဲ့အူေၾကာင္ေၾကာင္ျမန္မာမတစ္ေယာက္ကိုုတခ်ိဳ႕ကလည္းကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ေပါ့ေလ..တခ်ိဳ႕ကလည္းအနံ႕ရတယ္ထင္ပါရဲ႕..ေ၀းေ၀းကေရွာင္လိုု႔ေပါ့..ဘူတာအျပင္ကိုုေရာက္ေတာ့ဘတ္စ္ကားကိုုအဆင္သင့္ေတြ႔ပါရဲ႕…သိုု႔ေပမယ့္လည္းရွိေနတဲ့ခရီးသည္ေတြကိုုအားနာတာေၾကာင့္၂မွတ္တိုုင္ခရီးကိုုဘတ္စ္ကားမစီးပဲေလးလံလာသည္ဟုုထင္ရေသာပစၥည္းေတြကိုုတြန္း၍ဆြဲ၍အိမ္ရွိရာကိုုတလွမ္းျခင္းေလးပင္စြာျပန္လာခဲ့ရပါတယ္..

အင္မတန္ခ်စ္စရာေကာင္းလွေသာတစ္အိမ္တည္းအတူေနၾကသူမ်ားသည္ကူသယ္ရန္ဖုုန္းဆက္ေသာအခ်ိန္တြင္မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်အိမ္တြင္မရွိေသာ္လည္းေနာက္တစ္ေန႔အစားအေသာက္မ်ားခ်က္ျပီးခ်ိန္တြင္မူတစ္ေယာက္မက်န္အားေပးစားေသာက္ျပီးမွသူတိုု႔လိုုရာခရီးသိုု႔ေရြ႕လ်ားေတာ္မူၾကေပသည္..

မိတ္ေဆြ…သင္တိုု႔ေရာလူၾကားထဲတြင္ငံျပာရည္ပုုလင္းကြဲတာၾကံဳဖူးပါသလား…လူအမ်ား၏အေလးထားမွုုကိုုလိုုခ်င္လွ်င္ျဖစ္ေစ..အင္မတန္က်ပ္ေသာရထား..သိုု႔မဟုုတ္ကားကိုုအနည္းငယ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိစီးခ်င္လ်င္ျဖစ္ေစ..ငံျပာရည္ပုုလင္းကေလးမ်ားေဆာင္ထားၾကပါကုုန္..သိုု႔ေသာ္မမဝသုုန္ကဲ့သိုု႔မနိုုင္မနင္းပစၥည္းမ်ားနွင့္ျဖစ္ေနလ်င္မူသတိျပဳေတာ္မူၾကေလ..သိုု႔မဟုုတ္ပါကသင္လည္းေလးပင္မ်ားျပားေသာပစၥည္းမ်ားနွင့္လမ္းေလ်ာက္ရေသာအေျခအေနကိုုေရာက္ရွိမည္မွာအမွန္ပင္ျဖစ္ေပသည္…

ေမတၱာမ်ားစြာျဖင့္

မမ၀သုုန္

အမွန္ကေတာ့ လူၾကားထဲမွာငံျပာရည္ပုုလင္းကြဲတာေတာ္ေတာ္ကိုု စိတ္ညစ္စရာေကာင္းတာပါ .. ေဘးလူေတြကိုုလည္းအားနာရ.. အန႔ံဆိုုးေၾကာင့္လည္းရွက္ရ..ဘာမွလည္းလုုပ္လိုု႔မရတဲ့ဒုုကၡနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကိုုအဆင္မေျပတာ..အဲဒီအခ်ိန္တုုန္းက ..