ေနလည္းညိဳခဲ့ျပီ …
အေ၀းက သားျပန္အလာကိုုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ အေဖလည္းအိုုခဲ့ျပီ …
သား၀ယ္ေပးတဲ့ အကၤ်ီျဖဴေလးလည္း ယိုုယြင္းရိႏြမ္းေနခဲ့ျပီ …
ဘဝရဲ႕ဘယ္မွတ္တိုုင္မွာ ကားက်ပ္ေနလဲ
ဘဝရဲ႕ဘယ္မွတ္တိုုင္မွာကားရပ္ေနလဲ
အျပန္မိုုးခ်ဳပ္တဲ့ရက္ေပါင္းမ်ားခဲ့ျပီ …
အေဖအိပ္ေတာ့မွ ျပန္လာလား
အေဖမနိုုးခင္ျပန္သြားလား …
ေရာက္ကိုုမလာေသးေတာ့
ေစာင့္ေန၇တာေမာလွျပီ …
ဘဝအလွေတာမွာမင္းေပ်ာ္ေနသလား…
ဘဝရဲ႕ညအေမာမွာမင္းေရာ္ေနမလား …
အေဖေတြးရင္းေမွ်ာ္ခဲ့ျပီ …
ဖ်တ္ခနဲအသံၾကား ..ငါ့သားေလလားၾကည့္မိတယ္ …
တရပ္တေက်းမွာမ်ား… ငါ့သားေနျပီလားေတြးမိတယ္ …
ေခါင္မိုုးလံုုအကာစံုုေပမယ့္ မလံုုျခံဳတဲ့အေတြးငါ့သားငယ္အတြက္ေတြးမိတယ္ …
အခါခါတည္ရတဲ့ထမင္းအိုုးမွာ တေယာက္စာေလ်ာ့ေနခဲ့တာၾကာခဲ့ျပီ…
မင္းၾကိဳက္တဲ့ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းနဲ႔ ၀က္သားနီလက္သီးဆုုပ္
ဖက္သမ္းသီးအတိုု႔အျမွဳတ္လည္း
ဆြမ္းပြဲျဖစ္ေပါင္းမ်ားခဲ့ျပီ …
အေဖခ်က္တဲ့၀က္သား ..ညေနစာစားမတဲ့ ..
ဒီလိုုေျပာခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္
မင္းဘယ္ေရာက္သြားလဲ ငါ့သားရယ္..
တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ ..ဆက္ဆက္ျပီးေစာင့္ေနဆဲ
အိမ္ေရွ႔ကျပင္ကေျခေဆးအိုုးလည္း
ေ၇အျပည့္ရွိဆဲပဲေမာင္ ….
ျခင္းခတ္ဖက္မင္းအေဖာ္ေတြနဲ႔ ျခင္း၀ိုုင္းထဲမ်ားေရာက္ေနလား…
ဒီလိုုအေတြးမ်ားေတြးမိရင္း
ညေနတိုုင္းရွိတဲ့ျခင္းဝိုုင္း .. အေဖအခ်ိန္တိုုင္းေရာက္မိတယ္ …
လမ္းမီးေတြလည္းမွိန္ခဲ့ျပီ ..
အိမ္ျပန္ခ်ိန္လည္းလြန္ခဲ့ျပီ …
အေရွ႕မွာ ေရာင္နီေပၚလိုု႔ မိုုးဦးေသာက္လည္းေရာက္ခဲ့ျပီ …
အေဖလည္းေမတၱာပိုု႔ျပီးျပီ…ဆီမီးေတာ္လည္းျငိမ္းခဲ့ျပီ …
စားခ်င္တဲ့အစား ..တစ္ေခါက္ေလာက္ထပ္ေျပာပါငါ့သား ..
အေဖၾကားခ်င္လြန္းလိုု႔ပါ ….
ပ်ိဳးယုဝသုန္
09:45:00 AM
01-01-2012
Sunday
No comments:
Post a Comment