မ်ဥ္းျပဳိင္မ်ားရဲ႕ဆံုုမွတ္ ..ဘယ္မွာ

မေမွ်ာ္လင့္မထင္မွတ္ဘဲ တုုိက္မိခဲ့ၾကတဲ့ ကိုုယ္တိုု႔ႏွစ္ေယာက္ .. မင္းလည္းဘာမွ မျဖစ္ဘူး.. ကိုုယ္ လည္းဘာမွမျဖစ္ဘူး..ဒါေပမယ့္ ရင္ဘတ္ေတြေတာ့ ကြဲသြားတယ္ ..

၁။

ေဆာင္းတြင္းကာလရဲ႕သဘာ၀အတိုုင္းေဆာင္းမနက္ခင္းဟာေအးျမေနတာေပါ့ ျမကနဳတ္၊ဒါေပ မယ့္ ေဆာင္းမနက္ေတြလိုုေအးျမမေနနိုုင္တာကေတာ့ ကိုုယ့္ရဲ႕စိတ္ေတြပဲေပါ့၊ မင္းလည္းကိုုယ္ နဲ႔အတူ ထပ္တူထပ္မွ် ရွိေနလိမ့္မယ္ဆိုုတာကိုုယ္ယံုုၾကည္ပါတယ္၊ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ စကားမဆိုုျဖစ္ၾကပဲျငိမ္သက္စြာ တစ္ေယာက္ကိုုတစ္ေယာက္ ၾကည့္ျပီး ရပ္ေနၾကတာ ကေတာ့ ဘယ္လိုုမွကဗ်ာမဆန္လွဘူး၊ မ်က္ရည္ၾကည္ေ၀့၀ိုုင္းေနတဲ့မင္းမ်က္၀န္းေတြကိုု ကာကြယ္ဖိုု႔ မ်က္ လႊာကိုုခ်ထားေပမယ့္ တစ္ေယာက္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုရွိၾကမယ္ဆိုုတာတစ္ေယာက္ကနားလည္ ေနျပီးသားပဲေလ၊

ျပည္ပထြက္ခြါဆိုုတဲ့ ဆိုုင္ဘုုတ္ဟာဒီတစ္ၾကိမ္မွာကိုုယ့္ကိုုေကာင္းေကာင္းႏွိပ္စက္ကလူျပဳေနေလရဲ႕၊ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဘီးပါတဲ့လက္ဆြဲအိတ္ကေလးကိုုေဘးမွာခ်ျပီး ဘာစကားမွမေျပာပဲျငိမ္သက္စြာရပ္ေန တဲ့ မင္းရဲ႕စိတ္ထဲက စကားသံေတြကိုု ကိုုယ္ ေကာင္းေကာင္းၾကားရပါတယ္၊ လူ၀င္မွဳၾကီးၾကပ္ေရး ေကာင္တာရဲ႕ တစ္ဖက္ကိုု ျဖတ္သန္းျပီးတာနဲ႕ ကိုုယ္တိုု႕ႏွစ္ေယာက္ခုုလိုုနီးနီးကပ္ကပ္ရပ္ေနခြင့္မရ ၾကေတာ့မွာ မင္းသိသလိုု ကိုုယ္လည္းသိခဲ့တယ္ျမကနဳတ္ ၊ ဒီေကာင္တာကိုု မင္းအလ်င္စလိုုမျဖတ္ ခ်င္ သလိုု ကိုုယ္ကလည္း မျဖတ္ေစခ်င္ခဲ့ဘူး ၊ ဒါေပမယ့္ မင္းမၾကာခင္ အခ်ိန္ကေလးမွာဒီလူ၀င္မွဳ ၾကီးၾကပ္ေရးေကာင္တာကိုုျဖတ္ေက်ာ္ျပီးကိုုယ့္ကိုု ေက်ာခိုုင္းထြက္ခြါသြားရေတာ့မယ္ဆိုတာကိုုယ္ သိပါတယ္ ျပီးေတာ့ေနာက္ဆံုုးအခ်ိန္အထိမင္းကိုုယ့္အနားမွာရပ္ေနမယ္ဆိုုတာလည္းကိုုယ္သိပါ တယ္၊

ေကြးညြတ္ထားတဲ့ မင္းႏွဳတ္ခမ္းေတြဟာျပံဳးေနတာမဟုုတ္ဘူးဆိုုတာ ကိုုယ္ ေကာင္းေကာင္းသိပါ တယ္ ျမကနဳတ္ရယ္ ၊ နီေျပေျပ အေရာင္ကိုုေျပာင္းစျပဳေနတဲ့ မင္းရဲ႕ႏွာသီးဖ်ားကေလးကိုုေငးၾကည့္ ရင္း နာက်င္လာရတာကကိုုယ္ပါ ၊ ေက်းဇူးျပဳျပီး မ်က္ရည္ မက်လိုုက္ပါနဲ႔ေနာ္ ၊ ကိုုယ္ ခံနိုုင္ရည္ မရွိလိုု႔ပါ၊ ကိုုယ့္ရဲ႕စိတ္ကိုု နားလည္စြာနဲ႕ ျပံဳးျပဖိုု႔ၾကိဳးစားေနတဲ့ မင္းကိုုလည္းကိုုယ္မၾကည့္ရက္ဘူး၊ ျဖစ္နိုုင္မယ္ဆိုုရင္ ခ်က္ခ်င္းအေငြ႕အျဖစ္ လြင့္ပ်ယ္ျပီးအေ၀းတစ္ေနရာကိုု ေရာက္သြားခ်င္ပါရ႕ဲ၊ ဒါ ေပမယ့္ မင္းကိုုတစ္ေယာက္ထဲလည္းခ်န္မထားခဲ့နိုုင္တဲ့ကိုုယ့္ရဲ႕ ဒြိဟစိတ္ေတြကကိုုယ့္ကိုုႏွိပ္စက္ ေနေလရဲ႕ ျမကနုုတ္ေရ၊ တစ္ခုုခုုေျပာဖိုု႔ၾကိဳးစားေနတဲ့ မင္းႏွုုတ္ခမ္းေတြကိုုျမင္ရေတာ့ ဘာမ်ားေျပာ ေလမလဲလိုု႔ သိခ်င္ေနခဲ့သလိုု ဘာကိုု မွလည္း မၾကားလိုုခဲ့ဘူး၊ ျဖစ္နိုုင္ရင္ တိတ္တဆိတ္နဲ႔ပဲ ေက်ာ ခိုုင္းသြားေပးပါ ျမကနူတ္ ၊ အသံခ်ဲ႕စက္ကေန ေနာက္ဆံုုးက်န္ေနတဲ့သူအမည္ေတြကိုုေခၚေနခ်ိန္မွာ ေတာ့ မင္းရဲ႕လက္ဆြဲ အိတ္ေလးကိုုညင္သာစြာဆြဲယူရင္း ကိုုယ့္ကိုု ေမာ့ၾကည့္လာတယ္၊ေနာက္ဆံုုး ေတာ့လည္း မင္း ကိုုယ့္ကိုု ထားခဲ့ရမွာပဲ မဟုုတ္လားျမကနဳတ္ ..၊

“ အဲမြန္.. ကိုုယ္သြားေတာ့မယ္ .. မၾကာခင္အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ ကိုုယ္ ရွင့္ဆီေရာက္ေအာင္ ျပန္လာခဲ့မယ္.. ခုု ေလာေလာဆယ္ကိုုယ္ေျပာနိုုင္တဲ့ စကားက ဒီတစ္ခြန္းပဲရွိတယ္ .. ကိုုယ္ျပန္ လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဲမြန္ ကိုုယ့္အနားမွာ မရွိေနနိုုင္ေတာ့ရင္လည္း ကိုုယ္ အဲမြန္ ကိုု အျပစ္မေျပာ ဘူးေနာ္ .. အားလံုုးကိုု ကိုုယ္ နားလည္တယ္ ..”

ေျပာျပီးဖ်တ္ကနဲ လွည့္ထြက္အသြားမွ ကိုုယ့္ရဲ႕ဘယ္ဘက္လက္ဖမိုုးအေပၚကိုု စင္က်က်န္ခဲ့တဲ့ မင္းရဲ႕ မ်က္ရည္စက္ ကိုု ေငးၾကည့္ရင္း သုုတ္ေပးခြင့္မရခဲ့တဲ့အတြက္ ကိုုယ္ နာက်င္ရတယ္ ျမကနုုတ္ ။ အကၤ် ီအိတ္ကပ္ထဲမွာရွိေနတဲ့ တစ္ရွဴးစကၠဴစေလးနဲ႔အသာတိုု႔ယူရင္း မင္းရဲ႕မ်က္ရည္ တစ္စက္ကိုု ကိုုယ္ သိမ္းထားဖိုု႔ဆံုုးျဖတ္ခဲ့တယ္၊ တစ္စံုုတရာကိုုေျပာဖိုု႔ၾကိဳးစားရင္း ဘာမွမေျပာျဖစ္ပဲ လွည့္ထြက္သြားတဲ့ မင္းကိုု ေငးၾကည့္ေနမိတဲ့ကိုုယ္ ၊ တကယ္ေတာ့ အနည္းဆံုုးစကားေလးတစ္ခြန္း ျဖစ္ျဖစ္ ကိုုယ္ေျပာသင့္တာေပါ့ ၊ မင္းကေတာ့ ကိုုယ့္ဘက္ကိုု ျပန္လွည့္လိုု႔ကိုု ၾကည့္မလာခဲ့ဘူး၊ ေကာင္းပါတယ္ ျမကနဳတ္ ရယ္ ၊ မ်က္ရည္ေ၀့ေနတဲ့မင္းကိုုျမင္ရရင္ ကိုုယ့္ ကိုုယ္ ကိုုယ္ထိန္းခ်ဳပ္ဖိုု႔ ေတာ္ေတာ္ ခက္လိမ့္မယ္၊

ေ၀ဒနာဆိုုတာတကယ္ေတာ့မင္းကေပးခဲ့တာမဟုုတ္ပါဘူးေလ၊ ကိုုယ္က ေခၚယူလိုု႔ေရာက္လာတာ ပါ၊ မလြမ္းခ်င္ဘူးလိုု႔ အခါခါ ေျပာဖူးတဲ့ကိုုယ္ဟာ မင္းကိုုတသသလြမ္းရင္း ေက်နပ္ေနမယ့္အျဖစ္ကိုု ေတာ့မင္းသိခ်င္မွ သိနုုိင္ပါလိမ့္မယ္၊

၂။

ထံုုးစံအတိုုင္း တ၀ုုန္း၀ုုန္းတဒိုုင္းဒိုုင္းရြာလိုုက္၊ တဖြဲဖြဲနဲ႔ေစြရြာလိုုက္နဲ႔ ရြာခ်င္သလိုုရြာေနတဲ့ ဇြန္လရဲ႕ မိုုးေရစက္ေတြကိုု ေငးၾကည့္ရင္း မနက္ေစာေစာပိုုင္းမွာမွ အလုုပ္ကိစၥေျပာခ်င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ကိုု စိတ္ထဲကက်ိတ္ျပီးက်ိန္ဆဲရင္း ကြန္ပ်ဴတာနွင့္ အပိုုပစၥည္းအေရာင္းဆိုုင္ခန္းေလးရွိရာ ျမိဳ႕ထဲကိုု ထြက္ လာခဲ့တယ္၊ မိုုးေအးေအးမွာေစာင္ျခံဳျပီး မိုုးသံေတြကိုု နားေထာင္ရင္း ဂီတသံတခ်ိဳ႔ကိုု ဖန္တီး ဖိုု႔စိတ္ ကူးမယ္ဆိုုတဲ့ အေတြးလည္း  ဒိေကာင္ တင္မိုုးရဲ႕ဖုုန္းသံ ေၾကာင့္ အေ၀းကိုုေရာက္သြားခဲ့ျပီ၊ ဆိုုင္ကိုု ေရာက္ေတာ့ မနက္ ၈နာရီ ၁၅မိနစ္ ၊ အေရာင္း ၀န္ထမ္းညီငယ္ ၂ေယာက္လည္းေရာက္ မလာၾက ေသးဘူး၊ မိုုးေတြကလည္း ဘယ္အညွိဳနဲ႕မွန္း မသိရြာေကာင္းေနတုုန္း၊ ဆိုုင္ တံခါးကိုု ဖြင့္၀င္ရင္း လက္ဖက္ရည္ က်စိမ့္တစ္ခြက္နဲ႔ ထမင္းေၾကာ္ ကိုု စားရင္ ေကာင္းမယ္လိုု႔စဥ္းစားမိျပီး ဆိုုင္ေရွ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုုင္ မွာဖြင့္ထားတဲ့ ကိုုေက်ာ္ၾကီး လက္ဖက္ရည္ ဆိုုင္ထဲကိုု ေျခလမ္းကိုုဦး တည္လိုုက္ တယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ကြန္ပ်ဴတာနွင့္အပိုုပစၥည္းအေရာင္းဆိုုင္ကေလးဟာ၀န္ထမ္းညီငယ္ ၂ေယာက္နဲ႔ကၽြန္ ေတာ္ အပါအ၀င္မွ စုုစုုေပါင္း ၃ေယာက္သာရွိတဲ့ ဆိုုင္ကေလးပါ၊ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရး၀န္ေဆာင္မွဳ ကိုုလည္းေပးတာေၾကာင့္ မွန္မွန္လည္းပတ္ေနတဲ့ လုုပ္ငန္းေလးတစ္ခုုေပါ့၊ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ အားေပးမွဳေၾကာင့္ ပံုုမွန္လည္ပတ္ေနတယ္ဆိုုရင္လည္းမမွားဘူးေပါ့၊ လက္ဖက္ ရည္နဲ႔ထမင္းေၾကာ္ ကိုု စားရင္း ေရာက္မလာေသးတဲ့  တင္မိုုးကိုု ေစာင့္ေနစဥ္းမွာပဲ ၀န္ထမ္းညီငယ္ ၂ေယာက္ ေရာက္လာခဲ့တယ္၊

“ဟာ .. ကုုိအဲမြန္ .. အေစာၾကီး .. ကၽြန္ေတာ္တိုု႔ေနာက္က် ေနတာလား..  အာ .. ဟုုတ္ဘူး .. နဲနဲေတာင္ ေစာေသးတယ္ .. ဟီးဟီး .. ” ဆိုုျပီး သူ႔ဘာသာေမး သူ႔ဘာသာေျဖေနတဲ့ ညီငယ္ ၂ ေယာက္ကိုု လက္ဖက္ရည္ေသာက္ဖိုု႔ေခၚလိုုက္တယ္၊

ေအးကြာ ..ကိုုယ့္သူငယ္ခ်င္း ကြန္ပ်ဴတာေတြလိုုခ်င္တဲ့သူတစ္ေယာက္ ေခၚလာမယ္ဆိုုလိုု႔လာ ေစာင့္ေနတာ .. ဒီေကာင္ ခုုထိေရာက္ မလာေသးဘူး၊ အလုုပ္အဆင္ေျပရင္ ေတာ့ ညီတိုု႔ ၂ေယာက္ ဒီရက္အတြင္းမွာ အလုုပ္မ်ားမယ္ကြ .. ေနာ္ ..”

ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြေနတဲ့ ညီငယ္ ၂ေယာက္နဲ႔ေရာက္တတ္ရာရာေျပာရင္းတင္မိုုးဆိုုတဲ့သေကာင့္သား ကိုု ဆိုုင္မွာျပန္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္၊ ေျပာထားခ်ိန္ထက္ တစ္နာရီေက်ာ္ေနာက္က်ျပီးမွေရာက္လာတဲ့ တင္မိုုးကိုု တခုုခုုလွမ္းစမယ္ၾကံျပီးကာမွ သူ႔ေနာက္က ပါလာတဲ့ ဧည့္သည္ေၾကာင့္ ဘာမွမေျပာျဖစ္ ခဲ့ဘူး၊

“ ျမကနုုတ္ .. ဒါ ငါ့ သူငယ္ခ်င္း မင္းအဲမြန္ .. ဒီဆိုုင္ပိုုင္ရွင္ေပါ့.. Technician လည္း Technician .. ၀န္ေဆာင္မွဳ ေတြလည္းေပးတယ္ .. ပစၥည္းေတြလည္း စိတ္ခ်ရတယ္..”

“ ေဟ့ေရာင္  အဲမြန္ .. ဒါ ျမကနုုတ္ တဲ့ .. ဒီရန္ကုုန္မွာ ေလယာဥ္လက္မွတ္ အေရာင္ဌာနတစ္ခုုနဲ႔ ခရီးသြား၀န္ေဆာင္မွဳလုုပ္ငန္းတစ္ခုုကုုိ ဖြင့္မလိုု႔ ရံုုးအတြက္ လိုုအပ္တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ပစၥည္းေတြ ျပီးေတာ့ အင္တာနက္တပ္ဆင္ဖိုု႔ အကုုန္ မင္းတာ၀န္ယူေပးနိုုင္ မလား၊ ငါကမင္းေရာ ျမကနုုတ္နဲ႔ ေရာ ခင္ေနေတာ့ နွစ္ဘက္လံုုး အဆင္ေျပေအာင္ ေတြ႔ေပးတာ .. ”

“ ဟုုတ္ကဲ့ မျမကနုုတ္ .. လိုုခ်င္တာကိုုေျပာပါ ဗ်ာ .. ကၽြန္ေတာ္အၾကံေပးခ်င္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တိုု႔ဆီက ပစၥည္းလည္း ၀ယ္မယ္ ၀န္ေဆာင္မွဳကိုုိလည္း တာ၀န္ယူရမယ္ဆိုုရင္ မျမကနဳတ္ရဲ႕ရံုုးခန္း ဖြဲ႔စည္းပံုုကိုု အရင္ၾကည့္ပါရေစ.. ”

“ဟုုတ္ကဲ့ ..ရတယ္ရွင့္ .. ကိုုအဲမြန္ အဆင္ေျပမယ့္ တစ္ရက္ေျပာေလ .. ကိုုယ္ေစာင့္ေနမယ္ .. ျပီးေတာ့ ကိုုယ့္ နာမည္ က  မ  ထည့္ေခၚလိုု႔ အဆင္မေျပဘူး .. ဒီအတိုုင္းေခၚလိုု႔ရတယ္ ..အားနာစရာမလိုုဘူး .. ”

“ ကဲ ..လုုပ္ငန္အေၾကာင္းေျပာရင္ေတာ့ မင္းတိုု႔ေျပာၾက .. ငါကိုုေက်ာ္ၾကီးဆိုုင္မွာ ေပါ့ဆိမ့္ေလး တစ္ခြက္ေလာက္ အားေပးလိုုက္ဦးမယ္ ..”

ေျပာေျပာဆိုုဆိုုထြက္သြားတဲ့ တင္မိုုးကိုု စိတ္ထဲကက်ိတ္ က်ိန္ဆဲရင္း အလုုပ္အေၾကာင္း ဆက္ျပီးေဆြးေနြးျဖစ္ခဲ့တယ္၊

“ ကဲ ..ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာတယ္ ရွင္.. ကိုုအဲမြန္ လာမၾကည့္ခင္တစ္ရက္ ကိုုယ့္ကိုု ဖုုန္းၾကိဳဆက္ေပးေနာ္ .. ကိုုယ္ သြားလိုုက္ဦးမယ္ .. တင္မိုုး ကေတာ့ ေနခဲ့မယ္ ေျပာတယ္ ..”

ထြက္သြားတဲ့ ျမကနုုတ္ကိုု ၾကည့္ရင္းတီးတိုုးတီးတိုုး လုုပ္ေနတဲ့ ညီ ၂ေကာင္က ကၽြန္ေတာ့္ ကိုု ေတြ႔ေတာ့

“အစ္ကိုု .. အဲဒီအမ လွတယ္ဗ်ေနာ .. ဟိဟိ”

အဲဒါ မင္းတိုု႔ အလုုပ္လား .. သူ႔ဘာသာ သူ လွတာ ဘာျဖစ္လဲ .. သြား ကိုုယ့္ အလုုပ္ ကိုုယ္လုုပ္ ..”

ညီငယ္ ၂ေကာင္ ကိုု ေငါက္ရငး္ တင္မိုုးရွိရာ ကိုုၾကီးေက်ာ္ရဲ႕ လကဖက္ရည္ဆိုုင္ ကိုု ဒုုတိယအၾကိမ္ လွမ္း၀င္ခဲ့တယ္ .. မိုုးကေတာ့ ခုုနက အရွိန္အဟုုတ္နဲ႔ရြာေနတာ သူ မဟုုတ္တဲ့အတိုုင္း ေနကေလး ေတာင္ ပြင့္လိုု႔ ၊

မွန္ပါတယ္ ျမကနုုတ္ .. မင္ဟာ ျမင္သူတိုုင္းသတိထားမိေအာင္ လွတယ္ဆိုုတာ ကိုုယ္၀န္ခံပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ၾကည္လင္ေနတဲ့ မင္းမ်က္နွာဟာ မင္းနာမည္လိုုပဲ မွဲ႔ အမွတ္ကင္းစင္တဲ့ ျမေက်ာက္ စိမ္းစိမ္း ကိုုၾကည့္ရသလိုုပါပဲ .. ေအးျငိမ္းမွဳတစ္ခုုကိုုေပးနိုုင္စြမ္းတယ္၊

၃။

ရင္းနွီးခင္မင္မွဳဆိုုတဲ့ေနွာင္တြယ္ျခင္းတစ္ခုုရဲ႕အစတစ္စဟာကိုုယ္တိုု႔ၾကားမွာတစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ခ်ည္ ေနွာင္ခဲ့တယ္ဆိုုတယ္ဆိုုတာမင္းမျငင္းဘူးလိုု႔ကိုုယ္ထင္ပါတယ္ျမကနဳတ္ .. အလုုပ္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ ျပီးမွကိုုယ္တိုု႔သိကၽြမ္းခင္မင္ၾကတယ္ဆိုုေပမယ့္ မၾကာခင္အခ်ိန္ကာလတစ္ခုုမွာပဲကိုုယ္တိုု႔ရဲ႕ခင္မင္ မွဳကအခ်ိန္ကာလနဲ႔နွိဳင္းယွဥ္လိုု႔မရေအာင္ကိုုပိုုသာခဲ့တယ္.. မၾကာခဏမင္းရွိတဲ့မင္းရဲ႕ရံုုးခန္းကိုု ကိုုယ္ေရာက္လာခဲ့သလိုုမင္းကလည္းအခ်ိန္နည္းနည္းရတာနဲ႔ကိုုယ့္ဆီကိုုဖုုန္းဆက္ျပီးၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ရယ္စရာ စိတ္ရွဳပ္စရာေတြကိုုေျပာတတ္လာခဲ့တယ္ .. မင္းနဲ႔စကားေျပာေနရတဲ့အခ်ိန္ေတြ မင္းကိုု ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာရရွိလာတဲ့ ေအးျငိမ္းၾကည္နဴးမွုုဆိုုတာကိုုလည္း ကိုုယ္မက္ေမာစျပဳ လာခဲ့တယ္ ..

မေတြ႔ရတဲ့ေန႔ရက္ေတြ မင္းမဆက္သြယ္လာတဲ့ေန႔ရက္ေတြမွာတစ္ခုုခုု လစ္ဟာေနသလိုုခံစားလာရ တဲ့အခ်ိန္.. ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုယ္ထိပ္လန္႔စြာနဲ႔သိရွိခဲ့တဲ့အေျဖတစ္ခုုဟာကိုုယ္ကိုုယ္တိုုင္ေမွ်ာ္လင့္မထား တဲ့ အေျဖမထုုတ္ရဲတဲ့ရလဒ္တစ္ခုုျဖစ္ေနခဲ့တယ္ ျမကနုုတ္..

၄။

နည္းပညာတစ္ခုုေနာက္ကိုုတစ္စိုုက္စိုုက္နဲ႔ကိုုယ္ေရာစိတ္ပါနွစ္ျမွဳတ္ျပီးလိုုက္ေနတဲ့ကိုုယ္နဲ႔စီးပြားေရး နယ္ပယ္တစ္ခုုမွာေနရာတစ္ခုုရဖိုု႔စိတ္အားထက္သန္စြာၾကိဳးစားေနတဲ့မင္းရဲ႕အျမင္ဟာတထပ္ တည္းဘယ္ေနရာမွာမက်မေနခဲ့ဘူး.. ျငင္းခုုန္တာ၀ါသနာပါတာမဟုုတ္ေပမယ့္ကိုုယ့္ရဲ႕အျမင္နဲ႔ယံုု ၾကည္မွဳကိုုလြယ္လြယ္ကူကူအေလ်ာ့မေပးတတ္တဲ့စိတ္ကေလးက မင္းဆီမွာေရာကိုုယ့္ဆီမွာပါရွိေန ခဲ့တယ္..

“ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့သိခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခုုေနာက္ကိုုစိတ္ေက်နပ္ေလာက္တဲ့အေျဖတစ္ခုမရမခ်င္းလိုုက္တယ္ျမကနုုတ္..ဒီအတြက္ကၽြန္ေတာ္ဘာကိုုမွဂရုုမစိုုက္ခဲ့ဘူး..ေငြကိုုလည္းအေလာတၾကီးမရွာခဲ့ဘူး.. ျပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္စိတ္၀င္စားရူးသြပ္တဲ့နည္းပညာနဲ႔ပတ္သက္တာနဲ႔ပဲအသက္ ေမြးခ်င္တယ္..ဒါကကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ခံယူခ်က္ပဲ .. ”

“လူတိုုင္းကကိုုယ္စိတ္၀င္စားတာ၀ါသနာပါတာကိုုပဲလုုပ္ခ်င္ၾကတာပဲ အဲမြန္..လုုပ္သင့္တာကိုု အရင္ လုုပ္ျပီးမွ လုုပ္ခ်င္တာကိုုလုုပ္လိုု႔ရမွာေပါ့ .. လုုပ္ခ်င္တဲ့အလုုပ္တစ္ခုုကိုုလုုပ္ခြင့္ရဖိုု႔လံုုေလာက္ တဲ့ေငြ ေၾကးျပည့္စံုုမွုုဆိုုတာလိုုအပ္တယ္.. အရာရာတိုုင္းမွာေငြေၾကးဟာအဓိကက်တယ္လိုု႔ ကိုုယ္မ ဆိုုလိုု ခ်င္ေပမယ့္ လုုပ္ခ်င္တဲ့အရာရာတိုုင္းနီးနီးကိုုေတာ့အဆင္ေျပလြယ္ ကူေခ်ာေမြ႔ေစတာအမွန္ပါ ပဲ.. ဒါကိုု ရွင္ျငင္းခ်င္သလား .. တစ္ဖက္စြန္းေရာက္တဲ့စကားေတြနဲ႔ကိုုယ့္ ကိုုမျငင္းပါနဲ႔ .. ”

ဘယ္လိုုပဲအျမင္မတူပါေစမင္းအေပၚမွာကိုုယ္ထားတဲ့ေစတနာကေတာ့ဘယ္ေတာ့မွမေျပာင္းလဲပါဘူးျမကနုုတ္..ကိုုယ္နဲ႔မင္းဟာၾကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ပတ္၀န္းက်င္မတူသလိုု အယူအဆ၀ါဒေတြကလည္းကြဲလြဲေနခဲ့တယ္..ဒါေပမယ့္တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔မင္းကိုုပိုုပိုုျပီးျမတ္နိုုးတြယ္တာလာမိတာကေတာ့ရင္ဘတ္တစ္ခုုရဲ႔ေအာက္မွာတည္ရွိေနတဲ့နွလံုုးသားတစ္ခုုရဲ႕အလိုုအရပဲေပါ့..

မင္းရဲ႕ကိုုယ့္အေပၚမွာထားရွိတဲ့ျဖစ္ထြန္းေအာင္ျမင္ေစလုုိတဲ့စိတ္ေစတနာတစ္ခုုကိုုျမင္ရတဲ့အခါမွာ ညီမွ်တဲ့စိတ္ထားတစ္ခုုကိုယ္ တိုု႔မွာရွိတယ္ဆိုုျပီးကိုုယ္ၾကည္နူးရတယ္ ..

၅။

“အဲမြန္ .. ကိုုယ္လုုပ္ငန္းကိစၥေတြအတြက္နယူးဇီလန္ နိုုင္ငံမွာရံုုးထိုုင္ဖိုု႔သြားရမယ္”

တစ္ေန႔ေန႔မွာဒီလိုုသတင္းစကားမ်ိဳးၾကားရမယ္ဆိုုတာသိျပီးျဖစ္ေနေပမယ့္တကယ္ၾကားရတဲ့အခါ မွာတုုန္လွုုပ္မိတာကိုုယ္ဝန္ခံပါတယ္ျမကနုုတ္ ..မသြားပါနဲ႔လားဆိုတဲ့တားျမစ္ပိုင္ခြင့္ကိုယ့္မွာမရွိတာ လည္းကိုယ္သိပါတယ္..မတူညီတဲ့ဘဝနွစ္ခုဟာနီးစပ္နိုင္ပါ့မလားဆိုတဲ့အေတြးမ်ိဳးေတြမၾကာခဏ ဝင္လာတဲ့အခါမွာနာက်င္မွုဆိုတာကို စတင္ခံစားရတာကလည္းကိုယ္ပါပဲေလ.. တစ္နွစ္တာနီးနီး အခ်ိန္တစ္ခုုမွာမၾကာခဏျမင္ေတြ႔ ေနခဲ့ရတဲ့ကိုုယ္ျမတ္နိုုးတဲ့ပံုုရိပ္တစ္ခုုဟာမၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္း မွာကိုုယ့္အနားကေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မယ္ဆိုုတဲ့အသိဟာကိုုယ့္ကိုုနွိပ္စက္စျပဳေနခဲ့ျပီ..အရင္ကလိုုလန္းဆန္းမွုုေလ်ာ့နည္းေနတဲ့မင္းမ်က္နွာကိုုတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္းမင္းလည္းကိုုယ့္လိုုပဲေနေလမွာလားဆိုုတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ တန္းကေလး ကိုုယ့္ရင္မွာလင္းလက္လာခဲ့တယ္..

လင္းလက္လာတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ဟာလည္းယံုၾကည္မွုဘာသာေဗဒမတူညီၾကတဲ့ကိုယ္တို႔ရဲ႕အေျခအေနကိုစဥ္းစားမိတိုင္းမွိန္ေဖ်ာ့ခဲ့တယ္ ျမကနုတ္ .. တူညီေအာင္ညွိၾကမလား..ကိုယ္ယံု ၾကည္ရာကိုဆက္လက္ဆုတ္ကိုင္ထားမလားဆိုတဲ့ေမးခြန္းဟာ ကိုယ့္အတြက္အခက္ခဲဆံုးေမးခြန္း ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ ..

တကယ္ဆိုစကတည္းကပင္ကိုယ္ဟာမင္းကို မညိတြယ္သင့္ခဲ့ပါဘူး..ဒါေပမယ့္ မလြန္ဆန္နိုင္တဲ့ နွလံုးသားတစ္ခုရဲ႕ဆႏၵေနာက္ကို ကိုယ္နွစ္လိုစြာ ျပီးေတာ့ မက္ေမာစြာလိုက္ခဲ့တယ္ေလ.. ဒီအ တြက္ကိုယ္ရလာခဲ့တဲ့အက်ိဳးအျမတ္ကေတာ့နာက်င္မွုမ်ားျဖစ္ေနေလမလားပဲ ..

၆။

ဗိုုလ္တစ္ေထာင္ဘုုရားအနီးမွာရွိတဲ့ဗိုလ္တစ္ေထာင္ကမ္းနားရဲ႕ေအးျမတဲ့ညေနခင္းမွာေဆာ့ကစားေနတဲ့ကေလးငယ္ေတြကိုုေငးၾကည့္ေနတဲ့မင္းရဲ႕ဆံႏြယ္ေတြဟာျမစ္ဘက္ကတိုုက္ခတ္လာတဲ့ေလ ေျပေလညင္းေတြေၾကာင့္လြင့္ေျမာေနတာကိုုျမင္ရတာ ကဗ်ာတစ္ပုုဒ္ကိုုဖတ္ေနရသလိုုပါပဲျမကနုုတ္စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာပဲေငးေနတဲ့ မင္းရဲ႕စိတ္ထဲမွာဘာေတြရွိေနမလဲဆိုုတာကိုုယ္သိခ်င္ခဲ့တယ္..

ညေနခင္းရဲ႕ေအးျမတဲ့ေလျပည္ေလညင္းဟာကိုုယ့္ရဲ႕ပူေလာင္ေနတဲ့စိတ္နဲ႔ရင္ဘတ္ထဲကနွလံုုးသားကိုုမေအးျမေစနိုုင္ခဲ့ဘူး..ဘာစကားမွမေျပာျဖစ္ၾကတဲ့ကိုုယ္တိုု႔ရဲ႕ေနာက္ဆံုုးေတြ႔ခဲ့တဲ့ညေနေစာင္းကေလးဟာလွပေပမယ့္ မသာယာခဲ့ပါဘူးျမကနုုတ္ ..

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာကိုုယ့္အနားကထြက္ခြါသြားေတာ့မယ့္မင္းကိုုဘယ္လိုုစကားမ်ိဳးေတြေျပာရမယ္ဆိုုတာကိုုယ္ေရြးခ်ယ္လိုု႔မရခဲ့ဘူး..အိမ္ျပန္ခါနီးအခ်ိန္မွာ

“မနက္က်ရင္ ကိုုယ္ေလဆိပ္ကိုုလာခဲ့မယ္ေနာ္ ..”  ဆိုုတဲ့စကားကိုုညင္သာစြာေခါင္းညိတ္ျပတာကလြဲလိုု႔ဘာစကားမွမင္းျပန္မေျပာခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲျမကနုုတ္ .. အနည္းဆံုုးေတာ့ မင္းရဲ႕စကားသံကိုုကိုုယ္ၾကားခ်င္ေနမယ္ဆိုုတာမင္းမသိတာလား..ေျပာစရာစကား မရွိတာလား.. မေျပာခ်င္တာလားဆိုုတာ ကိုုယ္ေဝခြဲမရခဲ့နိုုင္ဘူး..

“သြားေတာ့မယ္ေနာ္ အဲမြန္ .. ” ဆိုုတဲ့ တိုုးတိတ္တဲ့စကားတိုုတိုုေလးတစ္ခုုဟာကိုုယ္မင္းဆီက ၾကားရတဲ့ တစ္ခြန္းတည္းေသာ စကားေပါ့ .. မနက္ျဖန္ ဆိုုတာကိုုမေရာက္ေအာင္တားနိုုင္တဲ့တန္ခိုုးသာကိုုယ့္မွာရွိမယ္ဆိုုရင္မနက္ျဖန္ကိုုမေရာက္ေအာင္ကိုုယ္ဒီညေနခင္းကိုု ရွည္လ်ားေအာင္ဖန္တီးထားမိမွာပါ .. ဒီအခ်ိန္မွာကိုုယ့္စိတ္ထဲမွာကိုုယ္ရူးသြပ္လွပါတယ္ဆိုုတဲ့နည္းပညာနဲ႔ပတ္သက္တာေတြလည္းမရွိ ေတာ့တာကိုုမင္းသိေအာင္ကိုုယ္ေျပာျပသင့္တယ္လိုု႔မင္းထင္သလားျမကနုုတ္ေရ ..ဘယ္လိုုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာင္ဆံုုးမွာေတာ့ဒီညေနခင္း ဟာကုုန္ဆံုုးသြားခဲ့သလိုုကိုုယ္မလိုုခ်င္ မၾကံဳခ်င္တဲ့ မနက္ျဖန္ဆိုုတာကလည္းေရာက္ရွိလာခဲ့တာပဲေလ ..

၇။

တျဖည္းျဖည္းျမင့္တက္သြားတဲ့ေလယာဥ္ၾကီးကိုုေငးၾကည့္ရင္းရင္ဘတ္ထဲကတစ္ခုုခုကိုုနဳတ္ယူသြားသလိုုခံစားခဲ့ရတယ္.. ဖြင့္မေျပာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုုအတြက္သူမမွာနာက်င္မွဳမရရွိခဲ့ဘူးလိုု႔ကၽြန္ ေတာ္ထင္ပါတယ္..သံေယာဇဥ္တစ္ခုုရဲ႕ခ်ည္ေနွာင္မွဳကိုုေတာ့သူမ လည္းခံစားရမွာပါ.. ကၽြန္ေတာ္က ေတာ့သူမထက္ပိုုတဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔သူမကိုုလြမ္းဆြတ္ရင္းကၽြန္ေတာ္ရူးသြပ္တဲ့နည္းပညာေတြၾကား မွာကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုနွစ္ရင္းသူမရဲ႕ျပန္လာမယ္ဆိုုတဲ့ေန႔တစ္ေန႔ကိုုေရတြက္ရင္းေစာင့္စားေနမွာပါ..

ျမကနုုတ္ကိုုေျပာေပးပါဗ်ာ

ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုုအရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုုတဲ့ အေၾကာင္း ကိုုေပါ့ …

၈။

ျပိဳင္လ်က္ေျပးေနတဲ့ရထားလမ္းႏွစ္ေၾကာင္းဟာ နီးနီးေလးပါ ..လားရာလမ္းလည္းတူၾကပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ လမ္းလႊဲခ်ိန္ကေလးမွာပဲ သူတိုု႔ေတြ႔ၾကတယ္ ..  ျမကနဳတ္   ေရ  ကိုုယ္တိုု႔ေရာ လမ္းလႊဲခ်ိန္မွာ ဆံုုဖိုု႔ခဏေလးအတြက္ အခ်ိန္ကိုုေစာင့္ေနၾကမွာ လား ..

ပ်ိဳးယုဝသုန္

Oct & Nov

(BNE & YGN)