ဒီေန႔တနဂၤေႏြေန႔…ထံုုးစံအတိုုင္းဘာေတြမွန္းမသိတဲ့အလုုပ္ေတြနဲ႕ေန႔တစ္ဝက္စာကကုုန္သြားခဲ့တယ္…ခ်က္ခ်င္ျပဳတ္ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႕အဝတ္ခ်ဳပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ကလည္းအားသန္ေနေတာ့ကာပိတ္စေတြကိုုမမဝသုုန္ဝတ္ေနက်ပံုုစံအတိုုင္ပဲညွပ္လိုုက္တယ္…ညွပ္ထားျပီးသားပိတ္စေတြအနားကိုုoverlocker နဲ႔အနားသတ္လိုုက္ျပီးခ်ိန္မွာကိတ္မုုန္႔ေလးဖုုတ္ရင္ေကာင္းမယ္ ဆိုုျပီးေထာပတ္ကိတ္မုုန္႔ေလးဒီလိုုလုုပ္လိုုက္တယ္…ကိတ္မုုန္႔ကစားဖိုု႔အဆင္သင့္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာေန႔တစ္ဝက္ကိုုေတာ္ေတာ္ကေလးကိုုေက်ာ္ေနခဲ့ျပီ…
အဲဒီအခ်ိန္မွာသူငယ္ခ်င္းမယ္စႏၵီဆီကဖုုန္း၀င္လာတယ္…အေတာ္ပဲျဖစ္သြားတာေပါ့…ေလအနည္းငယ္ေပါရင္းသူကသူ႔အိမ္ကိုုလာခဲ့ဖိုု႔ေျပာတယ္…မမဝသုုန္လည္းအနည္းငယ္ျငီးစီစီျဖစ္လာတာမိုု႔လာခဲ့မယ္လိုုေျပာလိုုက္တယ္…ျပီးေတာ့သူကကိတ္မုုန္႕လည္းၾကိဳက္တယ္ေလ..အဝတ္အစားေလးလဲျပီးသူအတြက္ကိတ္မုုန္႔ေတြကိုုဗူးထဲမွာထည့္ျပီးအိမ္ကေနထြက္ခဲ့တယ္…
မယ္စႏၵီအိမ္နဲ႔မမဝသုုန္အိမ္က၁၈ကီလိုုမီတာေလာက္ေဝးပါတယ္…မိနစ္၂၀ေလာက္ေတာ့ေမာင္းရတာေပါ့ေလ…ဒီလိုုနဲ႔Gympie Road ၾကီးေပၚေရာက္လာခဲ့တယ္…အဲဒီမွာShell ဓါတ္ဆီဆိုုင္မွာဓါတ္ဆီေစ်းကက်ေနတာေတြ႔လိုုက္တယ္…အေတာ္ပဲေပါ့…မမဝသုုန္ကားကDual Tank ဆိုုေတာ့အျပည့္ျဖည့္ထားလိုုက္ရင္အနည္းဆံုုး၁၀ေလာက္သက္သာမယ္ေလ.. ဒိလိုုတြက္ခ်က္လိုုက္ေတာ့ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပတယ္ဆိုုျပီဓါတ္ဆီဆိုင္ထဲကိုုဝင္ခဲ့တယ္…တနဂၤေႏြဆိုုေတာ့ကာဓါတ္ဆီဆိုုင္မွာကလည္းကားကရွင္းေနတာေပါ့..၄စီးေလာက္ပဲရွိတယ္…ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ..ကားထဲကိုုဆီအျပည့္ထည့္လိုုက္တယ္…၁၂၀လီတာထည့္လိုု႔ရတယ္…တစ္လီတာကိုု၁.၃၇နွဳန္းနဲ႔…ျပီးေတာ့ကားထဲကလက္ကိုုင္အိတ္ကိုုယူလိုုက္တယ္…ျပီးေတာ့ပိုုက္ဆံအိတ္ကိုုယူေတာ့ပိုုက္ဆံအိတ္ကရွာမရဘူး..
ေတာ္ေတာ္ကိူထူပူသြားတယ္…ပိုုက္ဆံအိတ္ဘယ္နားမွာက်န္ခဲ့လဲဆိုုျပီးဦးေနွာက္ကိုုလည္းအတင္းအလုုပ္ေတြေပးေပးမယ့္ဘယ္လိုုမွစဥ္းစားလိုု႔မရခဲ့ဘူး…အဲဒီမွာျပႆနာကစတာပါပဲ…ေကာင္တာကအမ်ိဳးသမီးကလည္းဘယ္လိုုမွေျပာလိုု႔မရဘူး…Passportယူထားပါခ်က္ခ်င္းျပန္လာပါ့မယ္ဆိုုတာလည္းလက္မခံဘူး…သိတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြဆီဖုုန္းဆက္မယ္ဆိုုေတာ့လည္းမမဝသုုန္ရွိရာကိုုလာေပးဖိုု႔ကအနည္းဆံုုးနာရီဝက္ေလာက္ၾကာမယ္…ဓါတ္ဆီကလည္းထည့္ျပီးေနျပီ…ေတာ္ေတာ္ကိုုစိတ္ရွဳပ္သြားတာပဲ…အိမ္ျပန္ယူေပးမယ္ဆိုုတာလည္းေက်းဇူးရွင္မၾကီးကလက္မခံဘူး…သူလည္းအိမ္ကိုုလိုုက္မပိုု႔နိဳင္ဘူး…
ေနာက္ေတာ့သူကေျပာတယ္…CreditCardနဲ႔ေပးလိုု႔ရတယ္…ကဒ္နံပါတ္သိလားတဲ့…ဂဏန္း၁၆လံုုးပါတဲ့ကဒ္နံပါတ္ကိုုမွတ္မိေအာင္ေတာ္ေတာ္ဦးေနွာက္ကိုုအလုုပ္ေပးရတယ္….တကယ္လိုုမ်ားမွားရင္ေတာ့အားနာစြာနဲ႕ပဲရွိသမွ်မိတ္သဂၤဟေတြကိုုအကူအညီေတာင္းရေတာ့မွာေပါ့…သူမၾကီးကမ္းေပးလာတဲ့စက္မွာမွတ္မိေနတဲ့နံပါတ္ေတြကိုုရိုုက္ထည့္လိုုက္တယ္…ကုုန္ဆံုုးမယ့္ရက္စြဲပါထည့္ေပးပါဆိုုေတာ့ထပ္ျပီးရိုုက္ထည့္ရတာေပါ့…CardReaderေလး Processလုုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဟာအသက္ေတာင္မွာရွဴမိရဲ႕လားမသိေတာ့ပါဘူး…Approve ဆိုုတဲ့စာတမ္းေလးေပၚလာမွပဲမမဝသုုန္လည္းသက္မကိုုခ်နိုုင္ေတာ့တယ္…
ေျပစာစာရြက္ကိုုယူျပီျပန္ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာမမဝသုုန္စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ေနတာေတြအကုုန္ေပ်ာက္လိုု႔ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့တယ္…ဟိုုအရင္ရက္ေတြကမၾကာခဏေမ့ေလ်ာ့ေနလိုု႔ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုယ္မေက်မနပ္ေတြျဖစ္ေနတာေလ…အခုုေတာ့ရွဳပ္ေနတဲ့နံပါတ္၁၆လံုုးနဲ႕ကုုန္ဆံုုးရက္ေတြကိုုပါမွတ္မိေနတယ္ဆိုုေတာ့အေျခအေနကမဆိုုးေသးဘူးပဲ…ဒါနဲ႔အိမ္မျပန္ပဲမယ္စႏၵီရွိရာကိုုတစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွေသာေငြမပါပဲ..ကားလိုုင္စင္လည္းမပါပဲခ်ီတက္ခဲ့တယ္…သူ႔အိမ္မွာခဏတျဖဳတ္ထိုုင္ျပီးေလေပါျပီးအိမ္ကိုုျပန္လာခဲ့တယ္…
အိမ္ျပန္ေရာက္လိုု႔ပိုုက္ဆံအိတ္ကိုုလိုုက္ရွာၾကည့္ေတာ့မမဝသုုန္ရဲ႕အလုုပ္ခန္းထဲမွာDiaryအျပာေလးနဲ႔Fileအျပာေလးရဲ႕အေပၚမွာမိန္႔မိန္႔ၾကီးေတြ႔ရပါေလေတာ့တယ္…တစ္သက္နဲ႔တစ္ခါမွာပိုုက္ဆံအိတ္က်န္ခဲ့တာဒီတစ္ခါပထမဆံုုးပါပဲ…ေတာ္ေတာ္လည္းေမာသြားရပါတယ္…ဘယ္ေလာက္မ်ားနေမာ္နမဲ့နိုုင္လိုုက္ပါသလဲ…ေနာက္တစ္ခါခုုလိုုေမ့မက်န္ရေလေအာင္ေတာ္ေတာ္ကိုုပဲတိထားမွျဖစ္ေတာ့မယ္…
သင္တိုု႔ေရာေငြေခ်ခါနီးမွပိုုက္ဆံအိတ္ေမ့က်န္ခဲ့တာကိုုသိရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးၾကံဳဖူးၾကပါသလားမိတ္ေဆြ….
မမဝသုန္
ေခတၱ (BNE)
6 comments:
မမက မွတ္မိလို႕ ေတာ္ေသးတယ္ အိန္ဂ်ယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေသခ်ာၿပီပဲ...:P:P
ကိုယ္ဆို အဲဒီနံပါတ္ေတြကို ဘယ္လိုမွ မမွတ္မိႏိုင္ဘူး... ဝသုန္ သိပ္ေတာ္တယ္... း))
တို ့အစ္မကေတာ့ လုပ္ျပီ... နံပါတ္ ဆယ္ေျခာက္လံုး မွတ္မိလို ့သာေပါ့ အစ္မရယ္... ဓာတ္ဆီဆိုင္ထဲမွာ ျပာယာခတ္ေနမယ့္ အစ္မပံုကို ျမင္ေယာင္ျပီး ျပံဳးမိသြားတယ္... ေနာင္တခ်ိန္မွာ ဒါေလးေတြက ရယ္စရာေလးေတြ အျဖစ္ျပန္ေျပာျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ တကယ္ကို စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရမွာ...
ဟိဟိ ..အမွန္ေပ့ါညီရဲ ရာ ..
အမေလးေတာ္ပါေသးရဲ ့
credite code ေလး မွတ္မိလို ့
ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္လဲ ဘယ္လိုမွ မွတ္မိမယ္မထင္ဘူး
မွတ္ညဏ္ေကာင္းလွေခ်လားဗ်
ေတာ္ေသးတာေပါ့
မွတ္ဥာဏ္ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ေနာ့္...
၁၆ လံုးကို ဘယ္လိုမွတ္ထားလဲ...
အဲဒီနံပါတ္မွတ္နည္းလည္း ေရးပါအံုးလား... က်င့္ခ်င္လို႕ း)
Post a Comment