Monday 12 December 2011

ေၾကြလြြင့္ သီးကင္း

လူတိုု႔ရဲ႕ဘဝ
ဘယ္ကစလဲဆိုုတာေတာ့
ကၽြန္ေတာ္မသိဘူးေပါ့ ..အေမ ..
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ေလ
ေရစက္ေတြထဲက
အမွိဳက္တစ္စဘဝနဲ႔
ေမ့ရဲ႕၀မ္းၾကာတိုုက္ကိုု
သိမ္းပိုုက္ခဲ့လိုုက္တာေပါ့ …
အားရွိမယ့္အစာအာဟာရေတြနဲ႔
ေႏြးေထြးေကၽြးေမြးခဲ့တဲ့အေမ
အေမ့ကိုုဂရုုစိုုက္တဲ့အေဖ
ဒီလူသားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ၾကားမွာ
ကၽြန္ေတာ္လူျဖစ္လာရတာ
ကၽြန္ေတာ္ကံေကာင္းတာေပါ့ …
ဒါေပမယ့္တစ္ေန႔
မေမွ်ာ္လင့္တဲ့တစ္ေန႔
ကၽြန္ေတာ္မယံုုၾကည္တဲ့တစ္ေန႔မွာ
အေမနဲ႔ အေဖဆိုုတဲ့
ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕မိဘနွစ္ပါး
ကၽြန္ေတာ့အားျပစ္ထားခဲ့ၾကတယ္ …
ျငဴစူတဲ့အေမနဲ႔
မၾကည္ျဖဴတဲ့အေဖတိုု႔ရဲ႕ၾကားမွာ
ကၽြန္ေတာ္ဟာသားေကာင္ျဖစ္
စြန္႔ပစ္ျခင္းခံခဲ့ရတယ္ …
လူမမယ္တဲ့ဘဝနဲ႔
ေကၽြးေမြးျခင္းမဲ့
ေႏြးေထြးျခင္းမရွိတဲ့
လမ္းတစ္ခုုရဲ႕တစ္ေနရာမွာ
ကၽြန္ေတာ္တမ္းတမိတာက
ေႏြးေထြးလံုုျခံဳတဲ့
အေမ့ရဲ႕ရင္ခြင္ပါ အေမ …
ဒါေပမယ့္လည္း
ရနိုုင္ခဲတဲ့ဘဝတစ္ခုုအတြက္
နွဳတ္ဆက္ခြင့္ျပဳလိုုက္ပါေတာ့ .. အေဖ  …
အခုုေတာ့လည္း
အလာတုုန္းက ဘဝ
အမွိဳက္တစ္စအေနျဖင့္
ေလနွင္ရာကိုုလြင့္ေျမာ
ကၽြန္ေတာ္ေလ ..
ေခၚသူေမွ်ာ္လိုုက္ဦးမယ္ အေမ …

ပ်ိဳးယုု၀သုုန္
(ရန္ကုုန္)


ကၽြဳဲခတ္ရာတြင္ ေျမစာပင္ျဖစ္ခဲ့ရေသာ ကေလးငယ္မ်ား အတြက္ ရည္စူးျပီး ဒီကဗ်ာေလးကိုု ေရးခဲ့ပါတယ္ ...  း(

2 comments:

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ေကၽြးေမြးျခင္းမဲ့
ေႏြးေထြးျခင္းမရွိတဲ့
လမ္းတစ္ခုုရဲ႕တစ္ေနရာမွာ
ကၽြန္ေတာ္တမ္းတမိတာက
ေႏြးေထြးလံုုျခံဳတဲ့
အေမ့ရဲ႕ရင္ခြင္ပါ အေမ ----
ခံစားလုိက္ရတယ္ အေရးအသားေတြေၾကာင္႔
ခ်စ္တဲ႔ jasmine

ညီရဲ said...

ဖတ္ရင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္...