တစ္နွစ္ထက္တစ္နွစ္
တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္ဆင့္လိုု႔
သက္တမ္းေတြလည္းရင့္ခဲ့ျပီ …
အမွားကိုုအမွန္ထင္
ျပန္မျပင္ခ်င္တဲ့အတၱ
လွပတဲ့ဘဝအတုုမွာ
အနုအလွကိုုလည္းရွာခဲ့တယ္ …
စိတ္အစာအတြက္
သိကၡာဆိုုတာကိုုခ်နင္း
အျငင္းပြားရင္းရန္ျဖစ္
အႏွစ္မရွိတဲ့ေတာမွာ
ၾကက္ဆူပင္လည္းျဖစ္ဖူးတယ္ …
အတၱကိုုအေရာင္ဆိုုး
ပံုုသ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းထားတဲ့
မုုသားမ်ားလည္းဆိုုဖူးတယ္ …
ငါမွ ငါသာ
ငါဆရာဆိုုတဲ့အေတြးနဲ႔
ငါအလြဲေတြလည္း ေတြ႔ခဲ့တယ္ …
တစ္နွစ္တစ္ခါ
အနွစ္အကာမဲ့
သံတမန္ဆန္တဲ့အျပံဳးနဲ႔
လက္ေဆာင္ပံုုးေတြလည္းရခဲ့တယ္ …
ေငြေၾကးနဲ႔ဘဝ
ေရးျခယ္ၾကတဲ့အခါ
ငါဟာငါမဟုုတ္
အရုုပ္တစ္ရုုပ္သာျဖစ္ခဲ့တယ္ …
ပကာသနနဲ႔ေမတၱာၾကား
ျခားနားျခင္းေတြကိုုအျပစ္ဆိုုရင္း
သူတင္းကိုုယ္တင္းမာနေတြနဲ႔
ေနွာင္ၾကိဳးေတြလည္း ျပတ္ခဲ့တယ္ …
တျဖည္းျဖည္းသိလာတဲ့
ဘဝရဲ႕အရသာ
ထင္သလိုု မခ်ိဳပါဘူး
နာက်ည္းခါးသည္းေနခဲ့တယ္ …
ရုုန္းထြက္ဖိုု႔အားခဲရင္း
ထင္းထင္းက်န္ေနတဲ့ေျခရာ
အနာဂတ္ကာလအတြက္
မေပ်ာက္ပ်က္နိုုင္မွာပဲစိုုးပါတယ္ …
ပ်ိဳးယုု၀သုုန္
04:45:52 AM
15-12-2011
Thursday(BNE)
No comments:
Post a Comment