ေခၚေတာမိုုးေမွာင္
ဂ်ပိုုးေကာင္
ခိုုးရန္အဆင္သင့္..။
ေဘးဘီကိုုၾကည့္
လူမသိ
သြားမည့္ေျခလွမ္းဆင့္..။
လက္စြဲလြန္ပူ
ဂ်ပ္စကၠဴ
လိုုမူမွန္ကိုုဖြင့္..။
ေျခဖ်ားေထာက္ျငား
ေလွ်ာက္ကာသြား
အစဥ္နားကိုုစြင့္ ..။
ခၽြတ္ခၽြတ္အသံ
သူၾကားျပန္
တံခါးအသာလွစ္..။
မျမင္၀ံ့ပါ
သူခိုုးမွာ
ရင္တုုန္ပန္းတုုန္ျဖစ္..။
မျဖစ္ေျခဘူး
စိတ္ကိုုကူး
ေျပးမည့္အၾကံသစ္..။
ငါးပါးပဥၥသီ
ခါးမတည္
ေလာ္လည္ေဖာက္ျပန္ရစ္..။
ဘုုရားလူၾကီး
လူ႔ထိပ္သီး
အမိုုက္မီးကိုုလႊင့္..။
သူလည္းသူခိုုး
ငါသူခိုုး
မည္သူအျပစ္ပိုုျဖစ္..။
ကာမသူခိုုး
ဤလူမ်ိဳး
ငရဲခ်ိဳးမွာဆင့္..။
ပ်ိဳးယုဝသုန္
17:25:36 PM
25-04-2012
Wednesday(BNE)
7 comments:
မမ၀သုန္ေရ တကယ့္ကို ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေလးပဲဗ်ာ
မႀကီးဝသုန္ေရ႕႕႕႕႕
တကယ္ကို ထိထိမိမိရွိလွပါလားဗ်ာ
ခံစားသြားပါတယ္ အမေရ...
ေရးတတ္လိုက္တာ....:)
ခုနေလးတင္ပဲ ဖဘမွာ ဂ်ာရစ္မတင္တဲ႔ 199လိုင္းကားေပၚက ခါးပိုက္ႏိုက္အေၾကာင္းဖတ္ေနတာ..။
အရမ္းေသသပ္လွပတဲ့ကဗ်ာေလးပါလား
ၾကိဳက္တယ္ မမ၀သုန္ေရ
ကာရံကဗ်ာေလးေတြကို ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္မိတယ္။
ဒီေခတ္ကလည္း သိေတာ္မူၾကတဲ့အတိုင္း
ကာရံကဗ်ာာေရးတဲ့ သူေတြက ရွားတယ္မို ့လား...
ေထာ္ဦး
ဒီေလးလံုးစပ္ကဗ်ာေလးကလည္း ထိမိတယ္
Post a Comment