အလင္းမွုုန္နံနက္ ေကာက္ေၾကာင္း

ၾကည့္လိုုက္စမ္း …။

မိုုးေတြအံုု႔ေနတာလား၊ နွင္းေတြက်ေနတာလား၊ ျမဴေတြဆိုုင္းေနတာလား။ မနက္ခင္းဟာ မနက္ခင္းနဲ႔ မတူတဲ့မနက္တစ္ခုုျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ မီးခလုုတ္ေတြကိုုဖြင့္ေတာ့ နိုုးထလာတဲ့ ေဟလိုုဂ်င္ မီးေရာင္ေတြဟာ အိမ္ထဲက ျမဴထုကိုု သိသိသာသာ ခြင္းျပီး မလင္းနိုုင္ခဲ့ဘူး။ ရာသီဥတုုဆိုုးရြားမယ္လိုု႔ သတင္းမွာ ေၾကညာတာလည္း မၾကားမိပါဘူး။ ျမဴေတြဒီေလာက္ ဆိုုင္းေနတာေတာင္ ကိုုယ္ခႏၶာက အေအးေငြ႔ကိုုမရဘူး။ ရာသီဥတုုေတြ ေဖာက္ျပန္ ေနျပီးလား၊ အိုုဇုုန္းလႊာအေပါက္က ဒီေန႔မွ ပိုုျပီး ၾကီးသြားတာလား။

တိုုင္ကပ္နာရီကလက္တံေတြကိုု မျမင္ရဘူး။ တခ်က္ခ်က္သြားေနတဲ့ စကၠန္႔သံေတြကိုု နားေထာင္ရင္း အိပ္မက္တစ္ခုုလားလိုု႔ ထင္ေနမိတုုန္း..။ ရာသီဥတုု အေျခအေနကိုု ၾကည့္မယ္ဆိုုျပီး အိပ္ယာေဘးက ကြန္ပ်ဴတာကိုုလွမ္းယူေတာ့ ခလုုတ္ေတြလည္း မွုုန္ဝါးေနခဲ့တယ္။ ဖန္သားျပင္မွာေပၚေနတဲ့ စာလံုုးေတြဟာလည္း ဖတ္မရေအာင္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ေဘးပတ္ပတ္လည္ကိုု လိုုက္ၾကည့္ေတာ့လည္း ျမဴခိုုးျမဴမွုုန္ေတြက ျခံဳထားဆဲ..။ ထံုုးစံအတိုုင္း စာလံုုးေတြကိုု ခ်ဲ႕ျပီး အားစိုုက္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့လည္း မရ .. မွဳန္မွိဳင္းေနတုုန္းပဲ ..။မေန႔ညက သတင္းမွာေတာ့ ရာသီဥတုုက မနက္ပိုုင္း ေနသာျပီး ေန႔လည္ပိုုင္း မိုုးရြာနိုုင္သတဲ့။ ေနသာတဲ့ မနက္ခင္းမွာ ျမဴမွုုန္ေတြဟာ အိမ္ထဲမွာ ရွိမေနသင့္ပါဘူး။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျမဴထုုေတြဟာ ပိုုပိုုျပီး သိပ္သည္းလာတယ္။  အျဖဴေရာင္ျမဳထုုဟာ မီးခိုုးေရာင္ဘက္ကိုု ေျပာင္းစျပဳလာခဲ့တယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုု အေမွာင္ထုုဟာ တျဖည္းျဖည္းခ်ဥ္းကပ္လာတယ္။ မနက္ေရာက္ေနတာလား၊ ညေနေစာင္းပိုုင္းလား ဆိုုတာကိုု ဒြိဟျဖစ္လာတယ္။ အေဝးကဖြင့္ထားတဲ့ ေရဒီယိုုအသံကိုု ခပ္သဲ့သဲ့ ၾကားရတယ္။ ကတၱဝါ တစ္ေကာင္ရဲ႕ အစားမာန္သြင္းသံကိုု ဂီး ခနဲ တစ္ခ်က္ ၾကားလိုုက္တယ္။  ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကိုုက္ခဲလာတဲ့ မ်က္ခံုုးရိုုးေတြနဲ႔ ဦးေခါင္းေနာက္ပိုုင္း ေၾကာင့္  အိပ္ယာနေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ ေသာက္ေနက်ေဆးနွစ္လံုုးကိုု ယူေသာက္လိုုက္ျပီးမွ မနက္စာ မစားရေသးမွန္း သတိရလာတယ္။ ဒါဆိုု ဒါဟာ မနက္ခင္းတစ္ခုုေပါ့..။

မနက္ခင္းမွာ အေမွာင္ထုုေတြတျဖည္းျဖည္း ဝင္ေရာက္လာတာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ နံရံမွာျမွဳတ္ထားတဲ့ ေဟလိုုဂ်င္မီးေရာင္ေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း အားနည္းလာခဲ့တယ္။ ဘုုရားေရ .. ဒါ .. တေစ ေျခာက္ေနတာလား။ အျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မီးခိုုးေရာင္ေတြဟာ ရင့္သည္ထက္ရင့္လာတယ္။ အံ့ၾသစိတ္နဲ႔ မင္သက္ေနတုုန္းမွာပဲ အနက္ေရာင္ ဟာ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုုလံုုးကိုု ဖံုုးလႊမ္းသြားခဲ့တယ္။ ဖေယာင္းတိုုင္ဘယ္မွာလဲ၊ မီးျခစ္ဘယ္မွာလဲ၊ ပ်က္ေလ့ပ်က္ထ မရွိတဲ့ လ်ပ္စစ္မီးဟာ အေၾကာင္းတစ္ခုုခုုေၾကာင့္ ပ်က္သြားတာလား။ ဖ်ဳစ္ ျပတ္သြားတာလား။ မ်က္နွာေရွ႔မွာ လက္ေတြေဝွ႔ရမ္းၾကည့္ေတာ့ လက္ေတြကိုုေတာင္ မျမင္ရေအာင္ ေမွာင္မိုုက္ေနခဲ့တယ္။ မ်က္ေတာင္ခတ္ေနတာကိုု သိေနေသးတဲ့အတြက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ အိပ္မက္ေနတာ မဟုုတ္မွန္လည္း သိခဲ့တယ္။ ဘုုရားေရ .. ဘာေတြျဖစ္ကုုန္ျပီလဲ..။ တစ္ခုုခုု မွားယြင္းေနျပီလား။ စဥ္းစားရင္း ပိုုမိုုကိုုက္ခဲလာတဲ့ ဦးေခါင္းကိုု လက္နဲ႔လွမ္းကိုုင္မိခ်ိန္မွာ နာက်င္ကိုုက္ခဲမွဳဟာ တမဟုုတ္ခ်င္း ေလ်ာ့ပါးသြားခဲ့တယ္..။

XXX                   XXX                  XXX                  XXX                  XXX                  XXX

စူးစူးရွရွ ျမည္လာတဲ့ အသံတစ္ခုုေၾကာင့္ ဒါ တစ္ေယာက္ယာက္ဆီက ဖုုန္းေခၚေနတာလိုု႔ သိလိုုက္တယ္။ ေလးလံေနတဲ့ မ်က္လံုုးေတြကိုု မဖြင့္ဘဲ ေခါင္းရင္းေဘးက စားပြဲပုုေလး အေပၚ တင္ထားတဲ့ ဖုုန္းကိုု လွမ္းယူလိုုက္ခ်ိန္မွာ ဖုုန္းျမည္သံက တိတ္သြားခဲ့တယ္။ မ်က္လံုုးကိုု အသာဖြင့္ျပီး ၾကည့္လိုုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဖုုန္းထဲမွာ ျပေနတဲ့နာရီက 3:45PM တဲ့။

ျပီးေတာ့ ညအိပ္မီးအိမ္ေလးနဲ႔ ကပ္လ်က္က ေရတေကာင္းေလးနဲ႔ေသာက္လက္စ ေရဖန္ခြက္တစ္ခြက္၊ ျပီးေတာ့ ေသာက္ေဆးအခ်ဳ႕ိတိုု႔ရဲ႕ အခြံေတြ။ ထိန္လင္းေနတဲ့ ေဟလိုုဂ်င္ မီးေရာင္ဟာ ျပင္ပအလင္ထက္ကိုု ပိုုေနသလိုုလိုု..။ မီးေတြကိုု ပိတ္ရင္း သိုု႔ေလာ သိုု႔ေလာ အေတြးေတြဟာ ဦးေခါင္းထဲကိုု အဆက္မျပတ္ဝင္ေရာက္လာခဲ့တယ္..။

ဟင့္အင္း .. လက္မခံနိုုင္ပါဘူး..။ ဒါဟာ အျဖစ္မွန္ မဟုုတ္နိုုင္ပါဘူး..။ ၾကည့္ခဲ့ဖူးတဲ့ ရုုပ္ရွင္တစိခုုရဲ႕ ဇတ္ဝင္ခန္းတစ္ခုု ျဖစ္နိုုင္တယ္..။ ဒါဟာ ေဆာင္းတြင္း အိပ္မက္တစ္ခုုသာ ျဖစ္မွာပါ။  ဒါဟာ တေစေျခာက္ျခင္း တစ္ခုုသာ ျဖစ္မွာပါ..။ ဒါမွမဟုုတ္ အတြင္းစိတ္ရဲ႕ လွည့္စားမွုုသာ ျဖစ္မွာပါ..။

သိုု႔ေသာ္ လက္တိုု႔ကေတာ့ တယ္လီဖုုန္းဆီလွမ္းမိကာ နံပါတ္အခ်ိဳ႔တိုု႔ကိုု နွိပ္လိုုက္သည္။

“Hello,  Good Afternoon, Holy Cross Neuro Clinic, Tina speaking .. How may I help you..”

‘ Hi, Good Afternoon Tina, I’d like to get an appointment with Dr. Mike on tomorrow morning or as soon as possible..’

“Well  Ma'am ..  may I get  your Sir  Name  Please … ”

‘ Sure, my name is …………….. ..’

ပ်ိဳးယုဝသုန္

11:32:18 PM

02-04-2013

Tuesday (BNE)