ပန္းခ်ီဆရာၾကီး
Cees သည္ ကၽြန္မ၏ သင္ဆရာတစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူသည္ Netherlands နိုုင္ငံဖြားျဖစ္ျပီး ျဖစ္ျပီး
ကၽြန္မတိုု႔ ေနထိုုင္ရာ Brisbane တြင္ သင္တန္းမ်ား လာေရာက္ဖြင့္လွစ္ေသာ နာမည္ရ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးတစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။
သူ႔ကိုု ကၽြန္မ၏ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦး မိတ္ဆက္ေပးသျဖင့္ သိခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။
သူ၏ ဆြဲဟန္မ်ားသည္ ဥေရာပနွင့္ အေနာက္နိုုင္ငံမ်ားတြင္
အေတာ္ပင္ ေရပန္းစားကာ နာမည္ရလွသည္။
နွုုတ္ခမ္းေမႊးကုုတ္ကုုတ္နွင့္
ဆရာၾကီးသည္ ပိန္ပိန္ပါးပါးနွင့္ ရင္းနွီးေဖာ္ေရြေသာသူလည္း
ျဖစ္သည္။ သိုု႔ေသာ္ သူသည္ သူ၏ပညာနွင့္
ပတ္သက္လွ်င္ မာန္မာန ၾကီးသည္ဟုု ကၽြန္မကေတာ့ ျမင္ပါသည္။ သူ၏သင္တန္းေက်ာင္းမွ တပည့္မ်ားကိုု
သူ၏မူအတိုုင္းသာ ဆြဲေစခ်င္သည္။ ခြဲဖယ္ထြက္လွ်င္မူ မၾကိဳက္ပါ။ သူ၏တပည့္မ်ား ဆြဲထားေသာ
ပန္းခ်ီ ကားခ်ပ္မ်ားသည္ ထိုုဆရာၾကီး၏ တပည့္ျဖစ္သည္ဟုု သိနိုုင္ေသာ ပံုုမ်ားသာျဖစ္သည္။
ပထမဦးဆံုုး ကၽြန္မနွင့္
ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတိုု႔ ထိုုဆရာၾကီး၏ သင္တန္းသိုု႔ တက္ေရာက္ ေသာအခါ ဝယ္ယူရမည့္ ပစၥည္းမ်ား
စာရင္းကိုု ေပးပါသည္။ သူသည္ ေစ်းသက္သာေသာ ေဆးနွင့္ စုုတ္တံမ်ား ၊ ပံုုဆြဲစကၠဴမ်ားကိုု
အသံုုးမျပဳရန္ သိသိသာသာ တားျမစ္ထားသည္။ ေဆးဆိုုလွ်င္ Art Spectrum သိုု႔မဟုုတ္
Cotman မွလြဲ၍ အျခားေသာ ေဆးမ်ားကိုု သံုုးခြင့္ မျပဳပါ။ ထိုုေဆးမ်ား၏ 10ml မွ်ေလာက္ေသာ
ေဆးဗူးကေလးကိုု $9.00 ေပးရသည္။ အေျခခံ ၁၃ ေရာင္လံုုးဝယ္ရန္ ေျပာပါသည္။ ထိုုအခါ ကၽြန္မအိမ္တြင္
ရွိျပီးေသာ ေဆးမ်ား၊ စုုတ္တံမ်ားမွာ ဆရာၾကီးေျပာေသာ အမည္မဟုုတ္သျဖင့္ အသစ္ထပ္မံ ဝယ္ယူခဲ့ရသည္။ ထိုုမွ်မက စုုတ္တံမ်ားနွင့္
Sketch Pad ကိုုလည္း သူေျပာေသာ အမည္မ်ားကိုုသာ ဝယ္ရသည္။ မွတစ္ပါး အျခားအမ်ိဳးအစားမ်ား
မဝယ္ယူရန္ ေသေသခ်ာခ်ာ စာနွုုင့္ေပနွင့္ ျပန္ၾကားထားသည္။ အကယ္၍ ထိုုကဲ့သိုု႔ ေစ်းၾကီးေသာေဆးမ်ားကိုု
မဝယ္နိုုင္ေသာ သူဆိုုလွ်င္ သူ၏ သင္တန္းတြင္ တက္ခြင့္မရျပီေလာ။
သင္တန္းတြင္းသိုု႔ေရာက္ေသာအခါ
အေရာင္အနုုအရင့္၊ အနီးအေဝး၊ အစရွိသည္တိုု႔ကိုု ရွင္းျပျပီး ရွုုခင္းပုုံ တစ္ပံုုကိုု
စတင္သင္ၾကားပါသည္။ အေရာင္ အနုုအရင့္နွင့္ အနီးအေဝးကိုု ျပသသည့္ ပံုုမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူသည္
ထိုုပန္းခ်ီကားကိုု ၅မိနစ္မွ်အတြင္း ေတာင္ကုုန္း၊ ေတာတန္းနွင့္ သစ္ပင္မ်ားကိုု
Fountain Pen ျဖင့္ ေရးဆြဲသြားသည္။ ပံုုတူမဟုုတ္ဘဲ
အေျခခံ အေၾကာင္းအရာမ်ား ပါရမည္ဟုုဆိုု၏။ ထိုု႔ေနာက္ ကၽြန္မတိုု႔လည္း ကိုုယ့္စိတ္ကူးနွင့္ကိုုယ္
ေရးဆြဲခဲ့ၾကသည္။
ထိုု႔ေနာက္ ဆရာၾကီးသည္
တပည့္ တစ္ဦးခ်င္းဆီ၏ ပံုုမ်ားကိုု လိုုက္လံၾကည့္ရွဳသည္။ ထိုုသင္တန္းတြင္ ကၽြန္မတိုု႔
နွစ္ဦးမွအပ က်န္တပည့္မ်ားမွာ ဆရာၾကီး၏ ကာလၾကာ တပည့္ေဟာင္းမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။ ကၽြန္မတိုု႔နွစ္ေယာက္၏
ဆြဲလက္စမ်ားကိုု ျမင္ေသာ္ ဆရာၾကီးသည္ အနည္းငယ္ သိုု႔မဟုုတ္ အေတာ္တန္ စိတ္တိုုသြားပံုုရသည္။
ဆရာၾကီးက Sketch ျဖင့္ ဆြဲခိုုင္းသည္။ ကၽြန္မတိုု႔နွစ္ေယာက္က Shade ျဖင့္ ၤအနုုဆင္ၾကသည္။
ထိုုအခါ ဆရာၾကီးက ကၽြန္မတိုု႔၏ပံုုမ်ားကိုု ဖ်က္ခိုုင္းသည္။ သူေျပာသည့္ အေျခခံအတိုုင္း
ဆြဲရန္ ထပ္ေျပာသည္။ ကၽြန္မတိုု႔တစ္ဦးမ်က္နွာတစ္ဦးၾကည့္ျပီး ျပိဳင္တူရယ္ကာ ဆြဲထားေသာ
ပံုုမ်ားကိုု ဖ်က္ၾကရသည္။ အမွန္တကယ္မွာ ေက်နပ္လွသည္ေတာ့ မဟုုတ္ၾကပါ။
ကၽြန္မႏွင့္ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းသည္
ခဲျခစ္ရာ ထင္ေနေသာ ပံုုမ်ားကိုု မနွစ္သက္ၾကပါ။ အရိုုးေထာင္ေနေသာ သစ္ပင္အိုုၾကီးနွင့္တူသည္ဟုုခံစားရသည္။
သိုု႔ေသာ္ သင္တန္းထဲတြင္မူ ဆရာခိုုင္သည့္အတိုုင္းသာ လုိက္ဆြဲခဲ့လိုုက္သည္။ ထိုု႔ေနာက္
ဆရာၾကီးသည္ Sketch ေပၚတြင္ အေရာင္သြင္းျပသည္။ ထိုု႔ေနာက္ ကၽြန္မတိုု႔ နွစ္ဦးကိုု အဓိက
အေရာင္သံုုးေရာင္နွင့္ ၾကားအေရာင္မ်ားကိုု မည္ကဲ့သိုု႔ အသံုုးျပဳရမည္ကိုု ေျပာပါသည္။ ျပီးေသာ္ သူျပသသည့္အတိုုင္း ေဆးေရာင္မ်ား
ေရးသြင္းရန္ခိုုင္းပါသည္။ ထိုုေနရာတြင္ ကၽြန္မတိုု႔ အေရွ႕ေတာင္ပိုုင္းမွ လူမ်ားနွင့္
အေနာက္ပိုုင္းမွ လူမ်ား၏ လက္ခံမွဳ မတူညီသည္ကိုု ေတြ႕လာရသည္။ ဆရာၾကီးနွင့္ သူ၏ လက္ေဟာင္းတပည့္မ်ား
သြင္းေသာ ေဆးေရာင္မွာ ေျခာက္ေသြ႔ေသာ အသြင္ကိုု ေဆာင္သည္။ ေျမနီမွုုန္မ်ား၊ နီညိဳေရာင္
ေျမျပင္မ်ား၊ စိုုလက္မွုုမရွိေသာ အစိမ္းေရာင္မ်ားျဖင့္ ဖံုုးလႊမ္းေနသည္။
ပူေႏြးေသာ မိုုးမ်ားေဒသနွင့္
အျမဲစိမ္းသစ္ေတာမ်ားၾကားတြင္ ၾကီးျပင္းလာၾကေသာ ကၽြန္မတိုု႔က စိုုလက္ေသာ အစိမ္းေရာင္နွင့္
စိုုစြတ္ေသာ ေျမျပင္ကိုု ေရးဆြဲလိုုၾကသည္။ အဓိက အေၾကာင္းရင္းမွာ အနီးအေဝးကိုု အေရာင္အနဳအရင့္ျဖင့္
ဖြဲ႔စည္းရန္ မဟုုတ္ပါလား။ သိုု႔ရာတြင္ ဆရာက လက္မခံပါ။ ေျမၾကီးဆိုု သည္အေရာင္၊ သစ္ရြက္ဆိုုသည္အေရာင္၊
အစရွိသျဖင့္ ပံုုေသနည္းမ်ားကိုု ေျပာၾကားလိုုသည္။ ကၽြန္မတိုု႔နွစ္ေယာက္စလံုုးမွာ သိပၺံ
သမားမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ္လည္း အနုုပညာ အထူးသျဖင့္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကိုု ဖန္တီးရာတြင္ ပံုုေသနည္းမ်ားကိုု
မနွစ္သက္ၾကပါ။ ပံုုေသနည္းျဖင့္ သြားေသာပံုုမ်ားသည္ ပံုုေသနည္းထဲက မထြက္ေသာ ပံုုမ်ားသာ
ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္မတိုု႔ သည္
realistic ကိုု လက္ခံျပီး realism ျဖစ္ေသာ ဖန္တီးမွဳမ်ားကိုု နွစ္သက္ လက္ခံၾက ေသာ္လည္း
ပံုုေသနည္းမ်ား ကိန္းဝပ္ေနေသာ ကားခ်ပ္မ်ားကိုုမူ အသက္ဝင္သည္ဟုု မခံစားရပါ။ သိုု႔ေသာ္
ဆရာ၏သင္တန္းတြင္ ဆရာေျပာသလိုုေရးဆြဲျပီး မိမိအိမ္တြင္ မိမိ နွစ္သက္သလိုု ေရးဆြဲၾကသည္။
ကၽြန္မတိုု႔သည္ စည္းကမ္းတင္းေသာ
မိဘမ်ားလက္တြင္ၾကီးျပင္းလာၾက ရေသာ္လည္း စည္းမ်ဥ္းမ်ား၊ ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ား၊ ပံုုေသနည္းမ်ားကိုု
မုုန္းတီးၾကသည္။ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွ ျပဌာန္းထားေသာ
အိုုမင္းေဟာင္ႏြမ္းသည့္ ပံုုေသနည္းမ်ားကိုုလည္း ျငီးေငြ႔ၾကသည္။ အေတြး အေခၚ အယူအဆ အသစ္မရွိေသာ
ေနထိုုင္မွဳသည္ အေသေကာင္ ကိုု အသက္ သြင္းထားသည္ႏွင့္ တူသည္ဟုု မွတ္ယူသည္။ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းမွဳကိုု
ရြံရွာသည္။ ေမြးဖြားလာၾကေသာ အသစ္အသစ္ေသာ လူတိုု႔သည္ ေရွးေရွးလူတိုု႔ ခ်မွတ္ထားခဲ့ၾကေသာ
ေရွးရိုုးစြဲ ပံုုေသနည္းမ်ားကိုု မ်က္စိမွိတ္ လက္ခံေနမည့္အစား အခ်ိန္ကာလ၊ ေနရာေဒသ အလိုုက္
သင့္ေလ်ာ္၏၊ မသင့္ေလ်ာ္၏ကိုု ဆင္ျခင္နိုုင္ၾကရမည္ဟုု ယူဆသည္။ အေသရိုုက္သြင္းထားေသာ
ပံုုေသနည္းသည္ အေျဖမွန္ရရန္ အေကာင္းဆံုုး နည္းလမ္း ျဖစ္သည္ဟုု ကၽြန္မ မယံုုၾကည္ပါ။
ကၽြန္မတိုု႔၏ ဦးေနွာက္မ်ားသည္ အသံုုးျပဳၾကရန္ ျဖစ္သည္။ မ်ားမ်ားအသံုုးျပဳေလ က်န္းမာေလျဖစ္သည္ဟုု
ကၽြန္မကေတာ့ ယူဆသည္။ မေသြးဘဲ ထက္ရွေသာ ဓားသည္ ဤေလာကတြင္ ရွိနိုုင္ပါမည္လား။ အေျခခံ
အေၾကာင္းအရာတစ္ခုု အေပၚတြင္ ဆင့္ပြား ဆင့္ပြား၍ ေတြးေတာနိုုင္ရမည္ မဟုုတ္ပါလား။
စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားနွင့္
ေရးျခယ္ထားေသာ အနုုစိပ္ ပန္ခ်ီကားမ်ားကိုု ကၽြန္မ နွစ္သက္ပါသည္။ ဖန္တီးနိုုင္ေသာသူမ်ားကိုုလည္း
ေလးစားမိသည္။ သိုု႔ေသာ္ ကၽြန္မတြင္ ထိုုသိုု႔ေသာ အရည္အခ်င္းမ်ား မရွိပါ။ ကၽြန္မ ဆြဲေသာ
ရုုပ္ပံုုမ်ားတြင္ ကၽြန္မ၏ စိတ္ကိုု ထည့္ထားသည္။ ထိုု႔ေၾကာင့္ စည္းမ်ဥ္း စည္းေဘာင္၏
အျပင္ဘက္တြင္ေရာက္ေနသည္က မ်ား၏။ ေတာင္ေလတိုုက္၍ ေျမာက္ကိုုယိမ္းရမည့္ေနရာတြင္ ေျမာက္အရပ္ကို
မယိမ္ဘဲ အျခားအရပ္တစ္ခုုခုုကိုု ယိမ္းေကာင္းယိမ္းေနနိုုင္သည္။
ဤသည္မွာ အနုုပညာတစ္ရပ္ဟုု ကၽြန္မထင္မွတ္သည္။ ပံုုတူကူးဆြဲျခင္းသည္ ပံုုတူကူးျခင္း သာျဖစ္၍
ကိုုယ္ပိုုင္ ဖန္တီးမွဳ မပါဟုု ခံစားရသည္။ ပံုုတူပန္းခ်ီကားမ်ားတြင္ အနည္းငယ္ လြဲေခ်ာ္၍
ပန္းခ်ီေရးဆြဲသူ၏ ဆြဲေနစဥ္တြင္ ျဖစ္ေပၚသည့္စိတ္ကိုု ထည့္သြင္း ဖန္တီးထားေသာ ကားခ်ပ္မ်ားကိုုမူ
ကၽြန္မ နာရီမ်ားစြာ ရပ္ၾကည့္ေငးေမာ ဖူးသည္။
သိုု႔ရာတြင္ ဆရာၾကီး၏
သင္တန္းေက်ာင္းတြင္ ဆရာေျပာသည့္အတိုုင္း ေရးဆြဲျပီး ဆရာသင္ေပးသမွ်ကိုု ရနိုုင္သမွ်
ရေအာင္ ၾကိဳးစားသင္ယူပါသည္။ ဆရာၾကီး၏ ပန္းခ်ီကားမ်ားသည္ ဥေရာပနိုုင္ငံမ်ားတြင္ အဘယ့္ေၾကာင့္
ေရပမ္းစားရသနည္း ဆိုုတာကိုု စဥ္းစားရတာကိုု ကၽြန္မ နွစ္သက္သည္။ ဆရာၾကီး၏ သင္တန္းကိုု
သြားေရာက္ သင္ယူျခင္းသည္ ဆရာျဖစ္သူနွင့္ အျငင္းပြားရန္ျငင္းခုုန္ရန္ မဟုုတ္ပါ။ ဆရာမ်ား၏
ပန္ခ်ီတစ္ကားဖန္တီးစဥ္ ထားေသာစိတ္၊ ဆြဲဟန္၊ အေရာင္တင္ဟန္ တိုု႔ကိုု နားလည္သိရွိရန္သာျဖစ္သည္။
ကၽြန္မသည္ အရာရာကိုု
ျငင္းပယ္ ကန္႔ကြက္တတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္မဟုုတ္ပါ။ ေဟာင္းႏြမ္းေနေသာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကိုု
မ်က္စိမွိတ္ လက္မခံလိုုသူ၊ အေျခခံ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုုမွ ဆင့္ပြား ျဖစ္စဥ္မ်ားကိုု စိတ္ဝင္စား
နွစ္သက္သူတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ပါသည္။
ပ်ိဳးယုဝသုန္
28-01-2013
Monday (BNE)
5 comments:
ပ်ဳိးဆြဲတဲ႔ပုံေလးေတြၾကည္႔ခ်င္တယ္
ဟုတ္တယ္ မေရ.....
ညေလးလဲ မဆြဲတဲ႔ပံုေတြကုိ သိပ္စိတ္၀င္စားတယ္...
အခြင္႔ရတဲ႔အခါ အရင္တင္ေပးတဲ႔ ပို႔စ္ေလးေတြလိုပဲ
စာမပါလဲ ပံုေလးေတြခ်ည္းတင္ေပးအံုးေနာ္ ခ်စ္မ :)
သတိတရရွိေနပါတယ္....
ခ်စ္တဲ႔.....မုိးနတ္
ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္းနဲ႕ကို စိတ္၀င္စားလာသဗ်ား... ပန္းခ်ီကားေလးမ်ား အခြင့္ရရင္ ၾကည့္ခ်င္လွပါဘိ ခင္ဗ်ာ
ေရးထားတာေလးေကာင္းလိုက္တာ...။ လူဆိုတာ အေဟာင္းထဲကထြက္ အျမဲတမ္းအသစ္သစ္ျဖစ္ခ်င္ေနတာမ်ိဳးမွေလ..။
ကၽြန္မသည္ အရာရာကိုု ျငင္းပယ္ ကန္႔ကြက္တတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္မဟုုတ္ပါ။ ေဟာင္းႏြမ္းေနေသာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကိုု မ်က္စိမွိတ္ လက္မခံလိုုသူ၊ အေျခခံ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုုမွ ဆင့္ပြား ျဖစ္စဥ္မ်ားကိုု စိတ္ဝင္စား နွစ္သက္သူတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ပါသည္။
Post a Comment