တစ္ေန႔မွာေပါ့၊ အလုုပ္ကိစၥတစ္ခုုအတြက္ အိ္မ္တစ္လံုုးကိုုသြားၾကည့္ျပီး ေစ်းနွုုန္းသတ္မွတ္ဖိုု႔အေၾကာင္းက ေပၚလာပါတယ္၊ ေနရာကလည္းမမေနတဲ့ေနရာနဲ႔ ကီလိုု၄၀ေလာက္ေ၀းတယ္ရွင္..၊ မသြားခ်င္ေပမယ့္လည္း ကိုုယ့္ကိုုထမင္းေကၽြးတဲ့ အလုုပ္ေလးဆိုုေတာ့လည္းမျငင္းသာဘူးေပါ့၊ ဒီလုုိနဲ႔ အဲဒီအေဆာက္အဦတည္ရွိရာ ျမိဳ႔ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ကိုုေရာက္လာခဲ့တယ္..။
မမေရာက္ေတာ့ အဲဒီအေဆာက္အဦေရွ႔မွာကားရပ္စရာေနရာကမရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလိုုနဲ႔ ရပ္စရာေနရာရွာရင္းလမ္းရ႕ဲတစ္ဖက္ထိပ္နားမွာ တစ္ေနရာရလိုုက္တယ္။ ကားရပ္ျပီးမမသြားခ်င္တဲ့ေနရာကိုုလမ္းျပန္ေလ်ာက္လာရတာေပါ့…၊ အိမ္ထဲမ၀င္ခင္ ပတ္ပတ္လည္ကိုုအရင္လိုုက္ၾကည့္ျပီး ဘာေတြလုုပ္စရာရွိမလဲဆိုုတာကိုု လိုုက္ၾကည့္လိုုက္တယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္သေကာင့္သားရဲ႕လက္ခ်က္မွန္းမသိတဲ့ အံဖတ္ေတြေပၚကိုုနင္းမိပါေလေရာ…၊ အီးးး..၊ ဒီေန႔ကံမေကာင္းပါလားဆိုုျပီး ေအာ္ရင္း အနီးမွာရွိတဲ့ေရဘံုုပိုုင္မွာ ေျခေထာက္ကိုုေဆးရင္း ဖိနပ္ကိုုပါေဆးလိုုက္ရတာေပါ့…။
စီးလာတဲ့ဖိနပ္ကလည္းစကက္ခ်ာေလး… စီးရတာေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပတာမိုု႔လည္း နွစ္သက္မိတယ္…၊ ဒီလိုုနဲ႔ေရစိုုေနတဲ့ဖိနပ္ကိုုလည္းဆက္စီးဖိုု႔ကအဆင္မေျပေတာ့ ခၽြတ္ျပီး အိမ္ေရွ႕ေနပူထဲမွာလွန္းျပီးအေျခာက္ခံခဲ့တယ္.. ျပီးေတာ့ကိုုယ္ၾကည့္ရမယ့္အိမ္ထဲကို ၀င္လာျပီး ဘာေတြလုုပ္စရာလိုုမလဲဆိုုတာေတြကိုု လိုုက္ၾကည့္ေနတာေပါ့…။ ျပတင္းေပါက္ ေတြနဲ႔လိုုက္ကာေတြ လိုုက္ကာတန္းေတြကိုုၾကည့္ေနတြက္ေနတာနဲ႔ပဲကိုု အခ်ိန္က မိနစ္၂၀ေလာက္ကုုန္သြားတယ္၊ ျပီးေတာ့မွမီးသီး၊ ပန္ကာ၊ အစရွိတာေတြလိုုက္ၾကည့္ေတာ့ အခ်ိန္ကမိနစ္၄၀ေလာက္ကုုန္သြားတယ္။ စာရင္းေတြအကုုန္ကိုုဖိုုင္လ္ထဲမွာခ်ေရးျပီးေတာ့ အိမ္ကိုုေသာ့ျပန္ခတ္ျပီး အိမ္ေရွ႕ဖိနပ္ေလးအေျခာက္ခံထားတဲ့ေနရာကိုု ေလ်ာက္လာခဲ့တယ္။
ဖိနပ္လွန္းထားတဲ့ေနရာလည္းေရာက္ေရာဖိနပ္ကေလးကကိုုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္လိုု႔အရိပ္ေတာင္မက်န္ေတာ့ပါဘူးရွင္…၊ ေဘးဘီၾကည့္ေတာ့လည္းဘယ္သူမွမရွိ၊ ေတာ္ေတာ္လည္းစိတ္ကညစ္သြားတာေပါ့.. ေနာက္မွစဥ္းစားမိတာက ျမက္လာရိတ္ၾကတဲ့ပုုဂိၢဳလ္ေတြပစ္ထားတာထင္ျပီး အမွိဳက္ထဲကိုုပစ္လိုုက္ပံုုရပါတယ္၊ မၾကာခင္ကကိုုဒင္းတိုု႔ျမက္ရိတ္ေနၾကေသးတာကိုုး…။
ဒီလိုုနဲ႕ပဲမမတစ္ေယာက္ဖိနပ္မပါေျခဗလာနဲ႔ကားရွိရာဆီကိုုၾကြျမန္လာရတာေပါ့။ ၾသဇီဆန္သြားတာေပါ့ေလ…၊ အဟိ…၊ ၾသဇီေတြကေျခဗလာနဲ႔လည္းလမ္းသြားတတ္ၾကေသးတာကိုုး။ ေနပူပူမွာအေပၚပူေအာက္ပူနဲ႕မီတာ၂၀၀ေက်ာ္ေလာက္ေလ်ာက္လိုုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ကိုုလည္းအီစလံေဝပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ေခါင္းကိုုက္ျခင္းကိုု ၂ရက္ေလာက္ေတာ္ေတာ္ကေလးခံစားလိုုက္ရပါေၾကာင္း….။….။
ပ်ိဳးယုဝသုန္
ေခတၱ(BNE)
9 comments:
ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ မမေရ
ဒီထက္ေကာင္းတာေတြျဖစ္လာဘို႔ရာ
ဖိနပ္တစ္ရံကိုအရင္းျပဳလိုက္တယ္လို႔ခံယူလိုက္ေနာ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
မမ၀သုန္ေရ....နင့္စာေတြလာမဖတ္ျဖစ္တာ မ်ားေနျပီ ေနာက္ေန႔ေအးေဆးလာဖတ္ဦးမယ္ အေၾကြးမွတ္ထားဟာ......။
ခ်စ္တဲ႔
မိုးေငြ႔
ေအာ္လက္စသတ္ေတာ႔ ေၾသာ္ဇီဆိုတာ "တေပကုလားသား"ေတြနဲ႔တူတူပါပဲလား......
သာဓု သာဓု
ေခၚရေအာင္ကလဲ ခိုးခံလိုက္ရတာမဟုတ္ေတာ႕
ေအာ္႕႕႕႕႕႕ခက္၏
ျဖစ္ရေလ မမ၀သုန္ရယ္...။ ပူေပမယ့္ ေျခဗလာမနဲ႔မမ ၾကည့္လို႔လွေနမွာပါ..ဟိ ဟိ..။
ၾသဇီဆန္တာ ေခါင္းကိုက္သြားပါလားေနာ္ ခြိ..ခြိ
အစ္မ၀သုန္ေရ...
၀မ္းသာပါတယ္လို ့ဆိုပါရေစေနာ္
street view ဂ်ာနယ္17.3.2012မွာ အစ္မရဲ ့စာမူပါလာလို ့ပါ...
ထူးျခားတာက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်တဲ့ စာမူကေန
ထပ္ဆင့္ခံစားျပီး ေရးသားထားတဲ့အတြက္ပါ
"ေျပာင္းလဲလာေသာယဥ္ေက်းမွဳႏွင့္ေျဖရွင္းမွဳမ်ား"
ပို ့စ္ေလးကို အဲဒီဂ်ာနယ္မွာ ပါလာတဲ့အတြက္
အရမ္း၀မ္းသာမိပါတယ္။
ဒီလို စာမူမ်ဳိးေလး ပို ့စ္အျဖစ္တင္လိုက္တဲ့အတြက္လည္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေက်နပ္မိပါတယ္လို ့ ဆိုပါရေစအစ္မေရ...
ျဖစ္လည္းျဖတ္တတ္ပါ႕ မမ၀သုန္ေရ......
Post a Comment