ငွက္ေက်းသံတိတ္
မီးမွိန္မွိတ္လိုု႔
ကိုယ့္ရဲ႕ကမာၻ
လမသာဘူး
မိုက္တဲ့ညတို႔လာခဲ့ျပီ။
ရွာသည္အလင္း
ၾကယ္မင္းပုန္းခို
တိမ္ရိပ္ညိဳမွာ
ပိုသာအံု႔ဆိုုင္း
မွုန္မွိဳင္းမိုုးနက္ေစြခဲ့ျပီ။
ေနျခည္တစ္ေပါက္
အလင္းေသာက္မွ
ေတာက္မယ့္ေရာင္ျပန္
ေက်ာခိုင္းျပန္ျပီ
လမိုက္ညတို႔ ရွည္ခဲ့သည္။
ပ်ိဳးယုဝသုန္
8:08:18 PM
20-06-2012
Wednesday ( BNE )
11 comments:
ငွက္ေက်းသံတိတ္
မီးမွိန္မွိတ္လိုု႔
ကိုယ့္ရဲ႕ကမာၻ
လမသာဘူး
မိုက္တဲ့ညတို႔လာခဲ့ျပီ-----
ၾကိဳက္တယ္ကြယ္ တကယ္ထိတာပဲ
ကဗ်ာေလးက မုိက္တယ္ ... ႀကိဳက္တယ္ ... း)
ကဗ်ာေလးေကာင္းလုိက္တာ....
ကဗ်ာေလးကိုု အသံထြက္ၿပီး ရြတ္သြားသည္။
ခင္တဲ႔
ျမတ္
လကၤာေလးလိုပဲ
အသက္ဝင္တယ္
အထီးက်န္ေနတယ္ ထင္ပါ့ မ၀သုန္
ကဗ်ာ့ ေအာက္ဆံုးအပိုဒ္ေလးကို အၾကိဳက္ဆံုးဘဲဗ်ာ
တမ္တျခင္းဖြဲ႕ လကၤာေလးေပါ့။
ရွည္လ်ားတဲ့လမိုက္ညေတြ အျမန္ဆံုးကုန္ဆံုးပါေစ ဝသုန္ေရ။ ကဗ်ာေလးအားေပးသြားတယ္ေနာ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ၾကယ္မင္းေတာင္ အလင္းေပ်ာက္ရွာရသလား.. ခ်စ္ပ်ိဳးေရ..
လၿပည့္ညေတြ ေရာက္ပါေစ..
ခ်စ္စဖြယ္ကဗ်ာေလးကုိ
ခံစားဖတ္ရွဳသြားပါတယ္ဗ်
ခင္တဲ့
မုိးသူ(ေတာင္ၾကီး)
လျပည့္ညအျမန္ေရာက္ပါေစ။
Post a Comment